Αυτο που περιγραφεις το εζησα στην Δραπετσωνα που μεγαλωσα..Αρχικά δημιουργήθηκε από BLiTzERR
Προσωπικά, για το μόνο που είμαι "υπερήφανος" που ζήσαμε - και έχει εκλείψει οριστικά πλέον, τουλάχιστον στην πόλη - είναι η φάση της γειτονιάς. Περνούσε το μεσημέρι, έβγαινες έξω και ΠΑΝΤΑ υπήρχε κάποιος. Οι επόμενες 5-6-7 ώρες περνούσαν παίζοντας στο δρόμο με άλλους 10 κάφρους. Κάθε μέρα.
Εχω 2 παιδια πια και προσπαθω να τους προσφερω αυτα που εζησα και εγω.Το θεσμο της γειτονιας-και γιατι οχι,της "αλητειας" σε εισαγωγικα..
Βαρεθηκα να βλεπω μικρομεγαλα πιτσιρικακια να μεγαλωνουν σε αποστειρωμενο περιβαλλον..