Όλα είναι θέμα μυαλού παίδες,αν ξυπνάμε το πρωϊ σκυθρωποί και με τις μουτσούνες μας μέχρι το πάτωμα πως έχουμε την απαίτηση η ημέρα να μας χαμογελάσει?
Πρέπει όλοι να μάθουμε απο όλα όσα μας συμβαίνουν να κρατάμε τα καλά.
ΌΛΑ ΜΑ ΌΛΑ έχουν και τα θετικά τους στοιχεία.ΌΛΑ όμως.
Δεν το παίζω έξυπνος και δεν θέλω να παρεξηγηθώ αλλά όντας 8 χρόνια στη δουλειά που προανέφερα έχω βρεθεί σε πολύ δυσάρεστες αλλά και σε πολύ ευχάριστες καταστάσεις.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συζήτηση που είχα με τον Γιώργο (33 χρονών που μετά απο ατύχημα που είχε με μηχανάκι έμεινε ανάπηρος,τετραπληγικός, και πλέον αντιμετωπίζει και το φάσμα τις σκληρυνσης κατα πλάκας) για το πως έγινε το ατύχημα και το πόσο μαλάκας ένιωσα όταν κατάλαβα τη γκάφα που έκανα να τον βάλω στη διαδικασία να ξαναζήσει το όλο συμβάν.
Επίσης δεν θα ξεχάσω την συζήτηση με τον Αχιλλέα (παρασύρθηκε απο λεωφορείο περιμένοντας στη στάση)ο οποίος έχει έρωτα με την μουσική και που με έμαθε να ακούω Nightwish,Sirenia και τόσα άλλα που δεν χρειάζεται να αναφέρω.
Κάποτε και οι δύο είχαν μια ρουτίνα,μια καθημερινότητα,με τα καλά της τα στραβά της και τα ανάποδά της.Και οι δύο στεναχωρήθηκαν που η ομάδα τους έχασε στο 90' απο μαϊμού πέναλτι,που ο προιστάμενός τους τους έτρεχε χωρίς λόγο,που η γκόμενα τους είπε "δεν φταις εσύ,θέλω απλά να μείνω λίγο μόνη", και όλα αυτά που ο καθένας σας μπορεί να φέρει σαν παραδείγματα.
Και εκεί που νιώθεις παντοδύναμος και ο "γαμάω και δέρνω και λογαριασμό δεν δίνω" έρχεται η πουτάνα η στιγμή που διαρκεί τόσο λίγο όσο μια βαθειά αναπνοή που τα διαλύει όλα και που κάνει την λεπτομέρεια να μοιάζει γολγοθάς.
Ζητώ συγνώμη για το αν κάποιος βρει ενοχλητικό το κείμενο μιας και δεν αναφέρεται σε κάποια απόδραση ή σε κάποιο καινούριο μοντέλο αλλά πιστεύω πως αξίζει όλοι μας να αφιερώνουμε 1 λεπτό σκέψης κάθε μέρα για όλα αυτά που έχουν γίνει ρουτίνα και που τα θεωρούμε δεδομένα.