Θα μάθεις στο Sachsenring.....καλά γύρισες πίσω....δεν είπαμε θα πας και στο Sachsenring κατευθείαν....ρε έχεις ρέντα...μην τη χάσουμε....:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:Αρχικά δημιουργήθηκε από LogOutGoRide
Φωτογραφίες απο μένα αργότερα.Το κακό είναι πως το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περίμενα.
Ελπίζω ο Σταύρος να έχει καλύτερες.
Πέρνα για καφέ από το γραφείο...
Ευχαριστώ τους Ιάπωνες για τα γαμηστερά εν σειρά τετρακύλινδρα που απλόχερα προσέφεραν στον πτωχό και ταπεινό τούτο πλανήτη.
Γιώργη έχουμε να πούμε πολλά.Αύριο όμως φεύγω με τον μεγάλο τον γιο χαλκιδική οπότε θα τα πούμε από κοντά μέσα στην εβδομάδα σε ένα ρεπό ή μια βόλτα στο βουνόΑρχικά δημιουργήθηκε από H.A.Balafoutre
Θα μάθεις στο Sachsenring.....καλά γύρισες πίσω....δεν είπαμε θα πας και στο Sachsenring κατευθείαν....ρε έχεις ρέντα...μην τη χάσουμε....:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Πέρνα για καφέ από το γραφείο...
τετοια να βλεπω!!!!!!!!Αρχικά δημιουργήθηκε από devil's animal
για να καταλαβεις, μεχρι και φωτια (εν κινησει) σε μηχανακι επαιξε...
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΚΟ ΧΕΡΟΒΟΛΟ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΚΟ ΔΕΜΑΤΙ...
Άντε ρε σεις...πείτε κάτι για το ταξίδι....
Ευχαριστώ τους Ιάπωνες για τα γαμηστερά εν σειρά τετρακύλινδρα που απλόχερα προσέφεραν στον πτωχό και ταπεινό τούτο πλανήτη.
νικητες...πρωτος Ακης με ΧΧ...δευτερος Πανος με busa...τριτος Κωστας με Hornet...:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:Αρχικά δημιουργήθηκε από H.A.Balafoutre
Άντε ρε σεις...πείτε κάτι για το ταξίδι....
Μπιλέτα δώσε ...
Respect mah authoritah!!!!
Χου ρε. Νικητής το 749 με τον φαν-τα-στι-κό "δεν πάω πάνω από 4000 στροφές για να μην πετάξει τα λάδια στον δρόμο" Θοδωρή που κοιμάται όσο, όπου, όποτε...
Και τον Devils που κατάφερε να αποδείξει ΚΑΙ στους Ιταλούς ότι ο Έλληνας έχει χέρια ρε... Ακόμα και με τα Ιταλικά κουνούπια έκανε κόντες.
Oλα καλώς. Φωτογραφίες και ταξιδιωτικό σε λίγες ημέρες.
Νομίζω οτι πλέον ήρθε η ώρα να αρχίσω ψυχοθεραπεία...
Η παρέα απλά τέλεια, δεν νομίζω οτι γινοταν καλύτερα.
Θα τα πώ με λεπτομέρειες...
Προς το παρόν...
Κι εμείς γυρίσαμε χθες το απόγευμα...
Να 'ναι καλά οι υπάλληλοι της Trenitalia που μας έκαναν και χάσαμε τη πτήση και φάγαμε καργα ταλαιπωρία...
Όλα καλά όμως! Θα συμπληρώσω κι εγώ τον οδηγό "How to" εφόσον πήγαμε με αεροπλάνο και τρένο!
Υ.Γ Συγγνώμη παιδιά που δε σας χαιρετήσαμε πριν φύγουμε αλλα βιαζόμασταν να μπούμε στη πίστα! Ευχαριστούμε για τη παρέα!
Χαχα ΚΑΝΕΙΣ ρε δεν θέλει να μιλήσει;
Μα ΚΑΝΕΙΣ;;;
Τι κουφάλες...
Καλά λοιπόν... Θα μιλήσω εγώ ρε (ότι προλάβω μέχρι να γίνει το φαγητό, μετά δεν υπόσχομαι συνέχεια)
Λεπόν...
Βρισκόμαστε Περίπτερο το πουρνό της τριακοστής Ιούνη του σωτήριου έτους δύο χιλιάδες ένδεκα. Και είμαστε λίγοι... Που είναι ο οργανωτής, οέο; Δεν σηκώνει και τηλέφωνο, έχουμε αρχίσει και ανησυχούμε. Όλα τα χειρότερα περνάνε από μυαλό μας (ειδικά μετά την γκαντεμιά που είχε βαρέσει με την Μαρία να μην έρχεται και με το fazer). Και περιμένουμε... Και εκεί που λέμε, μήπως να ξεκινήσουμε γιατί θα βιαζόμαστε και όποιος βιάζεται σκοντάφτει και δεν το θέλουμε, να και ο Πάνος. Ξεκινάμε, όλα καλά στο δρόμο αν και με τα έργα τι να πω, τα ξέρετε, απελπισία το κομμάτι κόρινθος πάτρα.
Αλλάζουμε εισιτήρια, γνωριζόμαστε και με τους Πατρινούς. Και εκεί αρχίζει το γέλιο. Τα πιτσιρίκια (σχεδόν στα μισά μου χρόνια, δικαιούμαι να τους λέω έτσι) "γυμνά". Με μπουφάν οι δύο, αλλά χωρίς γάντια, με αθλητικά, οι άλλοι δύο χύμα εντελώς. Αποσκευές; Ψιλοχύμα επίσης. Και το 749 του ενός δεν έπαιρνε μπρος (κακίες για ιταλικά, κανεις; ) οπότε ψάχναμε μήπως και πάρει άλλο μηχανάκι, αλλά χωρίς πράσινη κάρτα πάπαλα. Τελικά το κοιτάξαμε ΠΟΛΥ ψαρωτικά και τρόμαξε, έβηξε και πήρε μπρος. Φορτώσαμε, αράξαμε σε κάτι τραπεζάκια κατάστρωμα και αρχίσαμε τις μπύρες και τις πλάκες, ε και κάτι τσίπουρα μερικοί. Η ώρα πέρασε ευχάριστα. Μετά φουσκώσαμε στρώματα με την υπερτούμπανο τρόμπα που είχα πάρει μαζί, μέχρι που χάλασε (κινεζιές τριών ευρώ, τι περιμένεις) οπότε οι υπόλοιποι (και εγώ) με το στόμα. Ο κ. Devils σαπίζει στον ύπνο ΟΠΟΥ και να τον βάλεις, έχω να παρατηρήσω. Σε κάθισμα; Στο πάτωμα; Στη μοκέτα στο διάδρομο με τις πόρτες να βαράνε δίπλα στο κεφάλι του; Ατάραχος. Οι υπόλοιποι δεν ξέρω γιατί κατέβασα διακόπτες στο αναπαυτικό στρώμα μου και το ρεύμα ήρθε 7 ώρες μετά. Το φρέσκο θαλασσινό αεράκι κάνει καλό! Φαγητό στο πλοίο καλό αν και "καραβίσιες" τιμές κλασσικά και πρέπει να πω ότι ο κ. μπλακμπούσας είχε τα τυχερά του με τον φανατικό άνδρα μάγειρα, ο οποίος του έκανε τα γλυκά μάτια, δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει και για να τον γλυκάνει του έβαλε και μιάμιση μερίδα κρέας. Μοσχαράκι γάλακτος, μη γελάτε. Του είπε ΚΑΙ σε ποιό δωμάτιο είναι αν δεν απατώμαι... Όπως καταλαβαίνετε το ταξίδι είχε πλάκα.
Πατάμε Ιταλία. Ο Πάνος μας πάει στο ακριβότερο και μικρότερο βενζινάδικο όλου του ταξιδιού :rotflmao: αλλά δεν πειράζει. Απλά, ΟΧΙ βενζίνη στο λιμάνι. Έχει πολλά και πολύ φτηνότερα όπως βγαίνετε από την πόλη. Και θυμηθείτε, αν πιάνουν τα χέρια σας και ξέρετε να βάζετε μόνοι, γλιτώνετε περίπου 10 σεντ από την τιμή.
Βγαίνουμε autostrada μετά βασάνων και κόπων και λιωμένοι από την ζέστη γιατί χάλασε το ρημάδι που σου δίνει τα μπιλιέτα και περιμέναμε και έπρεπε να αλλάξουμε και λωρίδα, άντε τράβα σπρώχνε κλπ. Και εκεί που ξεκινάμε, αρχίζει το αστείο. Ενώ έχουμε πει χαλαρές ταχύτητες, όλοι σε μία λωρίδα και όσο γίνεται ΜΑΖΙ, σπάμε σε 800 κομμάτια. Αποφασίζω να κάνω τη σκούπα... Και βλέπουμε ότι τα παιδιά από την Πάτρα γενικά δεν το έχουν το ζήτημα Εθνική. Οπότε πάμε αργά. Όχι ενοχλητικά αργά, αλλά δεν καλύπτουμε απόσταση στο ρυθμό που είχαμε υπολογίσει. Το 749 έχει και καθρέφτες ανέκδοτο, οπότε ο Θοδωρής ΔΕΝ βλέπει ότι τον πάνε τα αυτοκίνητα φίφα λώλο στη ρόδα του και αρχίζω και ανησυχώ μερικές φορές αλλά η έξοδος για Ταβούλια είναι κοντά, οπότε βγαίνουμε... Όπως και πέρυσι, στο καφέ του Ρόσι ΟΛΑ τα τραπέζια τα έχει καβατζάρει η γερουσία του χωριού, οπότε καθόμαστε μέσα "για λίγο". Το οποίον κλασσικά για moto.gr εκδρομή έγινε λίγο παραπάνω και ξαφνικά πρέπει να τρέξουμε... Ούτε μιά ομαδική ρε παιδιά στο 46 μπροστά; Τεσπα...
Το "να τρέξουμε" είναι σχετικό, γιατί επανάληψη το έργο της αουτοστράντα. Ζεν ρυθμοί, ανασυγκρότηση στο Φορλί, άλλα 80 χιλιόμετρα περίπου πιο πέρα. Να πω ότι ενώ έχει σε πολλά σημεία πινακίδες έργων, έργο ΔΕΝ βλέπεις. Όχι ότι δεν γίνεται, το κομμάτι που έφτιαχναν τον Σεπτέμβρη είχε τελειώσει και ήταν άψογο. Απλά δεν το βλέπεις. Δεν έχει κορδέλες, φωτάκια, χώματα και νταλίκες παντού και ταλαιπωρίες. Κλείνει η μία από τις τρεις λωρίδες, απλά. Σύγκριση με το μπορντέλο της Κορίνθου Πατρών, σε καταθλίβει.
Βγαίνουμε πάλι από την αουτοστράντα, πάμε για το Φορλί στο οποίο σταματάω εγώ και ο (χμ... γμτ... Αποστόλης; σμπάθα με τέκνο μου, δεν το έχω με τα ονόματα). Ο βενζινάς κολλάει με το 675. "Ε ούνα τρίουμφ; Ινγκλέζε;" "Σι". "Μπέλλο". Και μετά τον έχασα κάτι έλεγε αλλά... Τεσπα, με τα Ιταλικά επιπέδου τρίχρονου νηπίου ερωτώ πως πάμε για Φιρένζε, και μου λέει "Καστροκάρο, Φιρένζε" Και το ξαναείπε. Και πάλι. Και απομακρύνθηκε κοιτώντας το speed triple και μουρμούραγε "Καστροκάρο, Φιρένζε". Σουρεάλ! Μου κόλλησε και το έλεγα μέσα από το κράνος και γελούσα μόνος μου. Ο δρόμος κάνει ένα μπρος πίσω απογεύγοντας το κέντρο (όπως και οι δικοί μας, ε; ) και βγαίνουμε προς το Καστροκάρο. Ωραίος επαρχιακός, με καλή σήμανση για διασταυρώσεις και το 675 κοντά μου. Ανοίγουμε λίγο παραπάνω για να πιάσουμε τους άλλους και οι απέναντι αρχίζουν και μας παίζουν φώτα. Κόβουμε, λέω ΟΚ, μπλόκο για ταχύτητα θα είναι. Και προχωράμε, πουθενά μπλόκο. Ώσπου σε μιά στροφή, ασθενοφόρο, άνθρωπος με σηματοδοσία, ατύχημα. Ένας από μιά παρέα Ελλήνων με ένα τούμπανο R1 έχει δώσει ένα σκληρό φιλάκι στο εμπρός αριστερό από ένα παλιό φίατ πάντα ή σέατ μαρμπέλα, κάτι τέτοιο. Το R1 με εξαυλωμένο μπροστινό, το πάντα με ξηλωμένο γόνατο... Και ο τυπάκος "καλά", αλλά κλασσικά ξεκράνωτος και ξεγάντωτος (τα είχε μαζί, απλά για λόγο που δεν θα καταλάβω ποτέ, τα είχε αφήσει με την παρέα στο προηγούμενο βενζινάδικο και ότι και να μου πουν τώρα -γιατί είπαν πολλές δικαιολογίες- δεν έχει σημασία). Συννενοήσεις ο Πάνος γιατί γρι αγγλικά οι Ιταλοί και πάλι καλά που ήταν εκεί γιατί δεν θα έβρισκαν άκρη οι άλλοι. Και περνάει η ώρα και πλέον βιαζόμαστε...
Ξεκινάμε για το πάσο του Μουραλιόνε, μέσα από τον δρυμό. Και οι λίγες σταγόνες, γίνονται ελαφριά βροχή. Και πυκνώνει. Και πυκνώνει. Και μετά ρίχνει καρέκλες. Και μετά ΚΑΙ το τραπέζι, τον πολυέλαιο, τα παντζούρια και τα παράθυρα, τα γατιά και τα σκυλιά. Και έχει πλάκα το πράγμα. Γιατί σχεδόν δεν βλέπεις να οδηγήσεις. γιατί ο δρόμος είναι ποτάμι. Γιατί πέφτουν ρυάκια από τις πλαγιές με χαλίκι και χώμα και γλιστράει. Όμως το γέλιο είναι ότι γλιστράς 10 πόντους και μετά πατάει πάλι άσφαλτο και δεν γλιστράει άλλο... ΠΟΤΑΜΙ ο δρόμος και το λάστιχο εκεί! Φτάνω μιά στροφή, έχει μιά στάση λεωφορείου και εκεί απο κάτω είναι ο Κίμωνας, ο Κώστας, ο Αποστόλης, ο Άκης με την Κατερίνα, Δημήτρης και Αλεξία σταμάτησαν να βάλουν αδιάβροχα και είναι πίσω, ένας μλκς με ένα TDM που το έχει βάλει κάτω από τη στάση για να μην βραχεί το μπορντέλο του και λιώσει και δεν χωράμε άλλοι. Οπότε λέω παπί είμαι έτσι και αλλιώς, δεν μαμείς, πάμε πάνω. Και συνεχίζω. Λοιπόν, μέσα στην όλη ιστορία της βροχής, το να οδηγείς στον δρόμο αυτό είναι απόλαυση. Ωραία χάραξη. Φουρκέτες ανοιχτές, άσφαλτος που σου επιτρέπει να φρενάρεις και να γείρεις αρκετά, οι Ιταλοί πάνε κομμάτια (και κόβουν και από το ρεύμα μου) από απέναντι, γενικά οι συνθήκες είναι οι χειρότερες που έχω βρει σε δρόμο και... δεν με νοιάζει κιόλας! Δεν νιώθω ανασφάλεια! Με τα πολλά φτάνω στην κορυφή, έχει δύο καφετέριες και ένα μικρό εστιατόριο αν δεν απατώμαι, αλλά κανείς από την παρέα δεν είναι εκεί. Και βλέπω τον Devils απέναντι! Ο έτερος βλαμμ... εμ, τομληρός. Συνεχίζουμε μαζί γιατί βρέχει ακόμα, δεν έχω κέφια να σταματήσω μέσα στην βροχή και να περιμένω και να παγώσω. Αλλά έχει κόψει η ένταση. Και λίγο παρακάτω ακόμα περισσότερο. Και μετά ζεσταίνει και βγάζει και ήλιο. Άνοιγμα τα φερμουάρ, τέντωμα χέρια και αφήνω τον ζεστό αέρα της Τοσκάνης να με στεγνώσει σιγά σιγά από τα νερά της Εμίλια Ρομάνα. Ο Σταύρος μπροστά κάνει ΤΤ, δεν κόβει ούτε να χαζέψει τις γέφυρες, καταρράκτες, χωριά, ΚΑΜΕΡΕΣ, εκεί, "κόλλα" όπως λέει και ο ίδιος. Και τον αφήνω γιατί οι μυρωδιές της φύσης, το ουράνιο τόξο, το ποτάμι δίπλα στο δρόμο, είναι πιο σημαντικά από το "μλκ έξυσα μπίλιες στο μουραλιόνε". Ο SS67 κατηφορίζει μέσα από πολλά χωριά προς τη Φιρένζε... Και φτάνω. Κανείς πουθενά. Κάτσε να πάρω τηλέφωνο... ΔΕΝ δουλεύει (γαμημένη κοσμοτέ). Το gps δεν δουλεύει αν δεν έχει σύνδεση δεδομένων. Πως πάνε στο ξενοδοχείο; Είναι κοντά στο αεροδρόμιο. Πινακίδες.... Χμ. Με βγάζουν αουτοστράντα, πάλι. Τι να κάνεις, πάμε. Ρώμη ή Μπολώνια; Φυσικά διαλέγω στην τύχη και δεν με θέλει, ξανά. Έπρεπε να πάω προς Μπολώνια γμτ, είμαι ανατολικά αντί για δυτικά που έπρεπε. Η πρώτη έξοδος είναι 40 χιλιόμετρα παρακάτω. Και πίσω από επαρχιακό πάλι. Φρεσκοστρωμένο, χωρίς καν διαγράμμιση. Και κρατάει. Και είναι και στεγνός. Και οι πειρασμοί είναι πολλοί. Νταξ, ΔΕΝ άφησα μπίλια στην Τοσκάνη, αλλά δεν γέρνω τόσο στο δρόμο έτσι και αλλιώς. Ελπίζω να μην άφησα και καμμιά φωτογραφία της πίσω πινακίδας. Καφρίλα.
Και ξαναφτάνω στον ss67 και πάλι τα ίδια, στο ίδιο σημείο. Με πιάσανε τρελλά γέλια. Λέω να μπω πάλι και να πάω προς Μπολώνια; Μπα, θα βρω ένα wifi να κλέψω να δουλέψει το gps μωρέ... Και εκεί πετυχαίνω κατά τύχη Θοδωρή και Αποστόλη. Χαρά! Αλλά και αυτοί χαμένοι είναι, χωρίς κινητά, το ένα βράχηκε και το άλλο δεν έχει μπαταρία. Ο Θοδωρής ξαμολιέται με το χαρτί που είχα που έλεγε πως να πας στο ξενοδοχείο και ρωτάει τους Ιταλούς χωρίς να βγάλει καν το κράνος και έχω πεθάνει στο γέλιο. Ο τέταρτος ήταν σε παρακείμενο ξενοδοχείο και μας είπε μπείτε ευθεία στο κέντρο και ρωτήστε πάλι. Και πάμε... Ωραίο το κέντρο. Μεγάλοι δρόμοι, πεντακάθαρο, κίνηση σε λογικά επίπεδα, οδηγοί προσεκτικοί, ανεκτικοί. Μόνο σκούτερ στο δρόμο, οι Ιταλοί είναι σαν εμάς, διήθηση κλπ αλλά βγάζουν φλας και δεν κάνουν καφρίλες. Φτάνουμε σε μιά πλατεία... Και τώρα; Μπαίνω σε ένα καφέ, αποφασισμένος να συννενοηθώ. Λέω κάτι, ο τυπάκος με κατάλαβε, ήξερε που να πάμε, αρχίζει τα "πας εκεί και μετά δεξιά και μετά εκεί αριστερά και..." με έχασε. Το αφεντικό βλέπει την κακόμοιρη φάτσα, βλέπει την απορία στο πρόσωπό μου, γελάει, τον κόβει. Από που είστε; Ελλάδα. ΟΚ, άλλη γλώσσα από Ιταλικά; Γερμανικά, Γαλλικά, Αγγλικά; Ωπα, το έχουμε. Και μας στέλνει στο σωστό δρόμο! Πινακίδες για Α11 και φτάσαμε σε πέντε λεπτά. Ο Πάνος είναι κάτω και μας περιμένει, είμαστε οι τελευταίοι. Ο Σταύρος έκανε 80 χιλιόμετρα μέσα στην πόλη μέχρι να το βρεί,
Και εγώ τόσα έκανα λάθος, αλλά σίγουρα πέρασα καλύτερα. Μπάνιο, φαί ΧΩΡΙΣ μηχανές ακριβώς απέναντι σε μιά τζαζ τρατορία-ριστοράντε κάτι. Μιά σαλάτα σε γαβάθα-λεκάνη και μιά πίτσα και δύο μπύρες, ευρώ είκοσιτέσσερα. Γκράτσιε, πεντανόστιμα, ωραίο σέρβις, ωραίο μαγαζί και καλή μουσική, ιταλικό χάρντ ροκ. ΥΠΝΟΟΟΟΟΟΟΟ....
(τα λοιπά αργότερα)
edit για παραγράφους στο μέτρο του δυνατού και...
αστείο #1: Ο Devils είναι γνωστός. Το για ποιό θέμα είναι γνωστός, το εξήγησε επί ΩΡΕΣ ο Πάνος στο καράβι και πέθανα στο γέλιο. Μετά το ατύχημα λοιπόν πριν το Μουραλιόνε, ψυχολογία όχι και η καλύτερη γιατί έχει αρκετά αυτοκίνητα ακόμα, αρκετές διασταυρώσεις, αλλά ο δρόμος "φωνάζει" και κάποια στιγμή περνάω τον Κίμωνα, περνάω τον Άκη και βλέπω πίσω μου ότι ο Κίμωνας ακολουθεί και τσουπ και το 400 του Devils. Μία στροφή στη ρόδα μου, δύο, τρεις, ά στο καλό πέρνα να χαλαρώσω να χαρώ το τοπίο. Και περνάει, περνάει και ο Κίμωνας. Και τρεις στροφές ακόμα, διασταύρωση, τρακτέρ με φλας για αριστερά, πίσω του ένα Clio. Κόβω. Κόβει και ο Κίμωνας εμπρός μου. Ο Devils πετάγεται στο αντίθετο και περνάει το Clio την ώρα που το τρακτέρ ξεκινάει για αριστερά. Μπορεί και να του έξυσε το σαμάρι με τη ρόδα. Ο κακόμοιρος ο αγρότης είχε μείνει με την απορία και χειρονομούσε... Όχι, το Ελληνικό σήμα για τον μαλάκα δεν το ξέρουν οι Ιταλοί, αλλιώς θα το έκανε και αυτό.
αστείο #2: Την δεύτερη φορά που μπήκα Φλωρεντία και βρεθήκαμε με τα παιδιά και μας λένε μπείτε στο κέντρο, αρχίζει ο Θοδωρής "εγώ κέντρο ΔΕΝ μπαίνω". Έλα βρε μλκ, πως θα πάμε ξενοδοχείο; "ΔΕΝ μπαίνω ανεβάζει θερμοκρασία το 749". Ρε ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ θα πάμε ξενοδοχείο; Θες να περιμένεις να το βρούμε και να ξαναέρθουμε; "Όχι". Να πάμε από αουτοστράντα ψαχτά; "Οχι". Δεν θυμάμαι πως τον πείσαμε... Έλεος με τα ιταλικά πια...
Άμα δε βάλεις παραγράφους δε διαβάζω τίποτα
ΔΕΝ διαβάζεται αυτό το σεντόνι..
Μην απορείτε γιατί κάποιοι καβαλάν χωρίς κράνος...το κάνουν για να μη χαλάσει το τυρί που έχουν μεσ'το κεφάλι τους
εχουμε και δουλειες κυριε...θα ασχοληθω το σκ...γραψε εδω οτι θες και θα το σουλουπωσω στο κανονικο θρεντ...Αρχικά δημιουργήθηκε από amyroukai
Χαχα ΚΑΝΕΙΣ ρε δεν θέλει να μιλήσει;
Μα ΚΑΝΕΙΣ;;;
Τι κουφάλες...
Καλά λοιπόν... Θα μιλήσω εγώ ρε (ότι προλάβω μέχρι να γίνει το φαγητό, μετά δεν υπόσχομαι συνέχεια)
Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
τετοια να βλεπω!!!!!!!!
ελα, παρε ενα τιπ...
αυτο ηταν ενα Nike air max 2009...
και αυτη η μπλουζα του Moto.gr...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση