Ψάξαμε για το αυτοκόλλητο του Ούρια, από την επίσκεψή του στο ίδιο μέρος πριν μερικά χρόνια.
Ψάξαμε για το αυτοκόλλητο του Ούρια, από την επίσκεψή του στο ίδιο μέρος πριν μερικά χρόνια.
Βρήκαμε άλλους γνωστούς και αγνώστους.
Και μετά από λίγο βρήκαμε και το μοτο.γρ του Ούρια!
Το σκηνικό με τα αυτοκόλλητα είναι απίστευτο
ΠΑΝΙΚΟΣ!!!!
Ο Χασάν φιλικότατος γέλαγε μαζί μας και με τον ενθουσιασμό μας…
Αυτοί μας άφησαν λίγο μαλάκες…
Αράξαμε και ήπιαμε τα τσάγια μας και τις κόλες μας.
Το σκέφτηκα πολύ πως θα μπορούσα να βάλω την προσωπική μου υπογραφή και γω…
Κάρτα από την δουλεία δεν ήθελα… Παραείναι…
Κοίτα Χασάν τι θα κολλήσω… Θα τους αφήσω όλους ΜΑΛΑΚΕΣ…
Τέλη κυκλοφορίας ΑΟΕ 220 ρε!
Τρου φακτς βεστρομ ρουλς!
Και ένα αυτοκόλλητο από το μοτο.γρ σε καλυμμένη από τις καιρικές συνθήκες θέση…
Ποτέ δεν τα κολλάω τα τέλη. Τα κουβαλάω μαζί μου πάντα μέσα στα χαρτιά της μηχανής.
Ελπίζω να μείνει εκεί για πάντα και θα χαρώ πολύ να δω φωτογραφίες του στίκερ από κάποιον άλλο ταξιδιώτη στο μέλλον.
Ευτυχισμένη η παρέα στο θρυλικό Καφέ Μπιρ Σολτάν…
Κατά την έξοδό μας πετύχαμε ένα παλικάρι από την Γερμανία.
Έλληνας, ζει και εργάζεται έξω και αυτός.
Ήταν με κλασική παρέα μηχανόβιων Γερμαναράδων για μία βδομάδα μοτοδιακοπές στην Τυνησία.
Είχε και αυτός τα ίδια προβλήματα με τα λάστιχά του, ενώ είχε απελπιστεί για τις επιδόσεις του στο χώμα...
Τα είπαμε λίγο και χαιρετηθήκαμε.
Φτάσαμε στο Κσαρ Γκιλάν.
Ο οικισμός είναι ένα μάτσο σπίτια...
Ταμπέλες για κάμπινγκς προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά έλα που δεν ξέραμε πιο είναι το σωστό...
Το πήγαμε ψαχτό.
Η παχιά και μαλακή άμμος μας θύμισε πόσο ανίκανοι είμαστε στην οδήγηση σε τέτοιο τερέν με τις συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες...
Ο οδηγός μας μπέρδεψε περισσότερο. Το νιώθαμε ότι κάπου εκεί τριγύρω γινόταν ο χαμός, αλλά εμείς δεν τον βρίσκαμε...
Μετά από μπόλικο οφ ροαντ, φτάσαμε στο χοτ σποτ... (κανονικά δεν είναι πάνω από 500 μέτρα οφ)
ΠΑΝΙΚΟΣ!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
