Συναντήσαμε ένα Αφρικανό μικροπωλητή, ο οποίος πάλι αναγνώρισε τα Ελληνικά και μας άρχισε την κουβέντα. Μας έλεγε για ένα κάλο του φίλο στην Θεσσαλονίκη και πως τα φέρνει βόλτα εδώ. Φεύγοντας ήθελε να μας δώσει από ένα βραχιολι δερματινό με ένα κομμάτι έβενου στο πάνω μέρος. Με τα χίλια ζόρια τα πήραμε, του δώσαμε ένα συμβολικό πόσο και συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την Μπαιξα..
Και μια ασπρόμαυρη, ετσι για αλλαγή
![]()
Me gusta la moto, me gustas tu....
Περπατούσαμε περπατούσαμε και καταλήξαμε στην πλατεία Πράσα ντε Φιγκιέρα. Ο Ήλιος είχε αρχίσει να δύει και εμείς είχαμε να δούμε πολλά ακόμα.. Κάπου εκεί είδα ένα λεωφορείο από αυτά τα κάμπριο που σε φορτώνουν και σε πάνε να δεις τα αξιοθέατα.
Όταν ήμουν φοιτητής στο Παρίσι, τα έβλεπα με τους Γιαπωνέζους στοιβαγμένους και τα χλεύαζα. Έλεγα, μα γιατί δεν περπατάνε να το απολαύσουν? Είχε έρθει η ώρα να αναθεωρήσω όμως τις απόψεις μου. Είπα δεν γαμιέται, είναι μια καλή ευκαιρια να πάρουμε μια καλή γεύση και από την υπόλοιπη Λισαβόνα.
Ανεβήκαμε και ήταν μάλιστα και το τελευταίο δρομολόγιο της ημέρας.
![]()
Me gusta la moto, me gustas tu....