Δυστυχώς υπάρχει πολύς κόσμος που δεν αντιλαμβάνεται την αξία των προληπτικών μέτρων, όχι μόνο στα οχήματα, αλλά γενικά.
Το καλοκαίρι συζητούσα με ένα φίλο Γερμανό και απορούσε γιατί θα αλλάξω λάστιχα στο αμάξι στα 3 χρόνια, ενώ το πέλμα είναι σχεδόν αφάγωτο. Τα πρώτο επιχειρήμά του ήταν ότι ο νόμος δεν ορίζει χρονικό διάστημα, αλλά βάθος πέλματος. Προσπάθησα λίγο να του εξηγήσω τη διαφορά στην πρόσφυση ενός καινούριου ελαστικού, από ενός παλιού. Του εξήγησα ότι το λάστιχο, όταν περνάνε τα χρόνια σκληραίνει, παύει να φθείρεται γρήγορα, αλλά αυτό σημαίνει ότι δε λειτουργεί όπως πρέπει. Του ανέφερα μετρήσεις που δείχνουν ότι τα φθηνότερα καινούρια λάστιχα είναι καλύτερα από τα ακριβότερα λάστιχα διετίας, για να λάβω την απάντηση: "Η εμπειρία σου υποτίθεται ότι θα πρέπει να σε έχει φέρει σε θέση να μπορείς να αντισταθμίσεις τη μειωμένη πρόσφυση." Έκανα μία απέλπιδα προσπάθεια να του εξηγήσω ότι η εμπειρία και προσοχή προστίθενται σαν μέτρα ασφαλείας στην καλή κατάσταση του οχήματος, αλλά δε σκάμπαζε. Είναι δύσκολο να αλλάξεις αυτούς που δε θέλουν.
Ειδικά με την κρίση ακούω συχνά για αλλαγές ελαστικών σε αμάξια στα 6 και στα 8 χρόνια. Αποκορύφωμα ήταν ένας ποδηλάτης που μου έδειχνε τα λάστιχά του λέγοντας: "Είναι πολύ καλά λάστιχα. Τα έχω 11 χρόνια και δεν έχουν πάθει τίποτα."
11 χρόνια!!!1!!2!!ένα!!!