Του καμένου ο παράδεισος...
Φωλιά με ντιφέντερ...
Του καμένου ο παράδεισος...
Φωλιά με ντιφέντερ...
Στρίβεις δεξιά, πας λίγο ευθεία και στο περίπτερο το κόβεις αριστερά...
Στο δεύτερο φανάρι είναι το ρακάδικο...
Ρε Καπετάνιε…
Είχα αργό διάφραγμα ρε γαμώτο…
Αλλά εμείς το ευχαριστηθήκαμε…
Ένας πανικός από μοντιφιές και καγκουριές...
Μου έκανε κάτι από παγκόσμιο. Ένα μόνιμο ράλλυ με συμμετοχές από όλο το κόσμο...
Βρήκαμε και το σωστό το κάμπινγκ, όπου είχε απ' όλα μέσα.
Περισσότερες φωτός το πρωί με το καλό το φως...
Εγκατασταθήκαμε στην σκηνή μας.
Κάναμε ένα ντους με ζεστό νερό από την φυσική πηγή της περιοχής και προχωρήσαμε για βραδινό.
Είχαμε πάρει πακέτο, βραδινό, πρωινό, ύπνο...
Την επομένη, πηγαίναμε Τύνιδα με μικρές στάσεις όπου μας ερχόταν.
Τα χιλιόμετρα δεν ήταν πολλά και ούτε δύσκολα. Θα φτάναμε νωρίς στο ξενοδοχείο και την επομένη παζάρι, τσεκ άουτ, καράβι και πίσω στην Ευρώπη!
284 χιλιόμετρα εκείνη την ημέρα και όλα μέλι γάλα.
Ξυπνήσαμε σε πολύ καλό κλίμα. Υπνόσακοι βεβαίως βεβαίως και όλα τέλεια.
Οι σκηνές βεδουίνου στάιλ.
Το τσαντίρι μας…
Δεξιά στο βάθος, ίσα που διακρίνεται ο λόφος από τα κουτάκια μπύρας…
Πολύ καλή και δροσερή. Αλλά αρκετά ακριβή… 2 .5 Ευρώ το κουτάκι…
Τα μπάνια του κάμπινγκ.
Πεντακάθαρα. Σε σχέση με την Αλγερία πάντα…
Μπορούσες να στήσεις και την σκηνή σου αν ήθελες…
Μετά την διανυκτέρευση στο χόστελ στην ΜπουΣάαντα και την οικονομία που κάναμε, είπαμε να το ρίξουμε λίγο έξω και να προτιμήσουμε την πιο ακριβή λύση, σκηνή βεδουίνου…
:wacko:
Γειτονάκια με την σκηνή μας.
Έτυχε και φάγαμε μαζί το προηγούμενο βράδυ…
Μπαμπάς, μαμά και οι δύο γιοί. Ο μεγάλος έχει το δίτροχο…
Οι υπόλοιποι τις γουρούνες…
Ο μεγάλος, είναι 12 χρονών…
Ο μικρός 9…
Τράβα κάνε κουβέντα τώρα εσύ μαζί τους…
Πολλά περίεργα πράγματα βλέπεις εκεί κάτω…
Η μαμά με τις δύο κόρες τις.
Οι τρεις με σκηνή και το φιατάκι…
Πήγαινε εσύ και πες τους ότι μόλις γύρισες από την Αλγερία… πφ…
Πακετάραμε και φύγαμε.
Το οφ ροαντ κομμάτι έξω από το κάμπινγκ μου φάνταζε πολύ πιο εύκολο σήμερα.
Του είχαμε πάρει το κολάι. Δεν μασάγαμε.
Ανοίγαμε το γκάζι με καλύτερο έλεγχο. Είχαμε αρχίσει να το απολαμβάνουμε. Δεν μας ενοχλούσε να αναπτύξουμε λίγο παραπάνω ταχύτητα κι ας πλαγιολίσθαινε η μηχανή. Με ηρεμία είχαμε άπλα μπροστά μας να το μαζέψουμε.
Και εκεί που εγώ και ο Βασίλης νιώθαμε λίγο περισσότερο αυτοπεποίθηση, ο Μπάμπης που μέχρι τότε μας έκραζε να μην το φοβόμαστε, την ρίχνει κάτω.
Υπόθεση δευτερολέπτων και γέλιων. Τίποτα περισσότερο.
Κανόνες δημοσιεύσεων
