...ωσπου στο τελος της βρεθηκαμε στη περιφημη σπηλια!
...ωσπου στο τελος της βρεθηκαμε στη περιφημη σπηλια!
Νίκος
Open Horizons
Υπηρχαν διαφοροι θαλαμοι, αλλοι μικροτεροι και αλλοι μεγαλυτεροι, αλλα ολοι τους εντυπωσιακοι...
Νίκος
Open Horizons
Το σκηνικο ηταν ακρως ατμοσφαιρικο... Αν εβγαινε ο δρακος απο καμια γωνια δεν θα μου εκανε καμια εκπληξη!
Νίκος
Open Horizons
Μπορει το δρακο να μην τον βρηκαμε, ομως στην εξοδο του σπηλαιου μας περιμενε το αγαλμα του....
Παιδικη χαρα για τα πιτσιρικια!
Νίκος
Open Horizons
Με την καθοδο στο σπηλαιο βρεθηκαμε εξω απο το καστρο και ακριβως στις οχθες του ποταμου Wisla που διασχιζει την πολη. Ειχε αρχισει να μεσημεριαζει και ειχαμε υποσχεθει να αδειασουμε το δωματιο πριν τις 12, οποτε γυρισαμε στα γρηγορα στο hostel για να παρουμε τα πραγματα για να μην εχουμε τυχον προβληματα με τη reception...
Μαζεψαμε στα γρηγορα και κατεβασα τα πραγματα στην Αυρα. Ακουμπησα στο πεζοδρομιο τη βαλιτσα κ ειδα μια μικρη μεταλλικη ροδελα που εμοιαζε με αυτες που ειχε η βαση της Givi επανω. Την επιασα και ανακαλυψα οτι δεν εμοιαζε, ηταν απο τη βαση! Πως ομως ειχε φυγει;
Κοιταξα τη βαση και ειδα μια βιδα απο τη βαση να λειπει εντελως!
Οι κραδασμοι τις προηγουμενες μερες στους πλακωστρωτους δρομους της Πολωνιας και των αλλων χωρων ειχαν λυσει τις μισες βιδες των βασεων! Αφου τις εσφυξα ολες, εκανα μια επισκεψη απο ενα μαγαζι με σιδηρικα οπου πηρα μερικες ιδιες βιδες με της Givi για παν ενδεχομενο. Τελος καλο ολα καλα! Το ενδεχομενο να εφευγε η βαλιτσα στο δρομο καποια στιγμη ηταν κατι που δεν ηθελα ουτε να σκεφτομαι...
Πριν φυγουμε απο την πολη ηθελα να κανω ακομα μια σταση σε ενα μερος που λιγοι ξερουν οτι βρισκεται στην Κρακοβια...
Νίκος
Open Horizons
Eχετε δει την αριστουργηματικη ταινια του Steven Spielberg, η Λιστα του Σιντλερ; Αν ναι θα ξερετε οτι η ιστορια ηταν αληθινη και ο Σιντλερ αληθινο προσωπο.
Ε λοιπον, αυτο εδω ηταν το διασημο εργοστασιο του, οπου κατα τη διαρκεια του 2ου ΠΠ υπεθαλψε πολλους Εβραιους που κανονικα αντιμετωπιζαν την προοπτικη εξοντωσης απο τους Γερμανους ναζι...
Νίκος
Open Horizons
Δυστυχως η εισοδος του εργοστασιου ηταν εντελως απροσωπη και κλειδωμενη... Τιποτα δεν μαρτυρουσε την ιστορια που ειχε συμβει εδω τοτε, παρα μονο οι φωτογραφιες στα παραθυρα απο ανθρωπους τις ζωες των οποιων εσωσε ο Γερμανος Schindler...
Ακομα και ετσι ομως το μερος αξιζε την επισκεψη οντας μια αποδειξη της ανθρωπιας μεσα στη φρικη του πολεμου...
Αργοτερα μαλιστα η Alicja μου ειπε οτι υπηρχαν και αλλα τετοια εργοστασια στην Πολωνια οπου βρηκαν καταφυγιο χιλιαδες Εβραιοι, αλλα δεν εγιναν ποτε ιδιαιτερως γνωστα....
Νίκος
Open Horizons
Λιγο αργοτερα ειχαμε βγει απο την πολη αλλα εμενε ακομα μια σταση λιγα χιλιομετρα εξω απο την πολη: το Kopalni Soli "Wieliczka", η αλλιως τα διασημα ορυχεια αλατιου της Wieliczka.
Προκειται για τα μονα στον κοσμο ορυχεια αλατιου που συνεχιζουν να λειτουργουν απο το μεσαιωνα μεχρι και σημερα, και εκτεινονται σε 9 επιπεδα και 300 χιλιομετρα, ενω φθανουν τα 327 μετρα βαθος. Μαλιστα στις στοες τους εχουν χτιστει απο πολυελαιοι μεχρι και εκκλησια αποκλειστικα και μονο απο αλατι!
Εχοντας διαβασει τα παραπανω ηθελα πολυ να τα δω απο κοντα...
Ομως δεν ηταν γραφτο να γινει -και οπως αποδειχθηκε στη συνεχεια το οτι δεν κατεβηκαμε τελικα κατω ηταν μεγαλη τυχη. Η επισκεψη στα ορυχεια γινοταν αποκλειστικα και μονο με οργανωμενα group σε συγκεκριμενες ωρες (αλλες ωρες για Πολωνικα group, αλλες για αγγλικα, γαλλικα κλπ) Το επομενο group ξεκινουσε σε 20 λεπτα, ομως η διαρκεια της ξεναγησης ηταν 2,5 ωρες τουλαχιστον.
Κατσαμε στον ομορφο κηπο των ορυχειων να πιουμε ενα καφεδακι και να ανασυγκροτηθουμε. Η ωρα τωρα ηταν 3 παρα. Αυτο σημαινε οτι ακομα και αν πηγαιναμε στο επομενο group θα τελειωναμε γυρω στις 5,30 το απογευμα, κατι που πρακτικα θα μας ακυρωνε καθε ελπιδα να ειμαστε το βραδυ στις λιμνες Mazury.
To GPS εδειχνε οτι ειχαμε 500+ χιλιομετρα για τον προορισμο μας και εκτιμωμενη ωρα αφιξης (χωρις καμια σταση) 12 το βραδυ ακριβως! Δυσκολα τα πραγματα...
Το ποσο ομως δυσκολα θα ηταν στη συνεχεια δεν θα μπορουσα να το ειχα φανταστει ποτε μου...
Νίκος
Open Horizons
Αφου ο χρονος για την επισκεψη στα ορυχεια αλατιου δεν μας εφτανε, υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα ξαναρθω στην περιοχη και θα τα δω με ησυχια και πηραμε το δρομο για τον προορισμο μας: το μικρο χωριουδακι Wygryny, στις λιμνες Mazury.
Τετοιες ωρες δεν ηταν να κοιταει κανεις το GPS: η ωρα ηταν 4 το απογευμα και ειχαμε 500 χιλιομετρα ακριβως για το Wygryny. "Τουλαχιστον θα εχουμε εθνικη οδο στα πρωτα 200 χλμ μεχρι την Βαρσοβια" σκεφτηκα. Λαθος.
Ο δρομος μονο εθνικη οδος δεν ηταν: μικρος, στενος, με αρκετη κινηση απο μεγαλα φορτηγα, κατι που μας αναγκαζε να κινουμαστε με χαμηλες ταχυτητες...
Νίκος
Open Horizons
Τουλαχιστον η φυση γυρω για αλλη μια φορα μας αποζημιωνε με το παραπανω καθως ο δρομος περνουσε μεσα απο ομορφα μικρα χωριουδακια και πυκνα δαση...
Νίκος
Open Horizons
p-1133
Νίκος
Open Horizons
p-1134
Νίκος
Open Horizons
Καθως πλησιαζαμε στην Βαρσοβια -την πρωτευουσα της Πολωνιας- ο δρομος ειχε πλεον ανοιξει αρκετα...
Νίκος
Open Horizons
...ομως τωρα ειχαμε ενα αλλο προβλημα: Ο οριζοντας προς τα βορεια οπου κατευθυνομασταν ειχε σκοτεινιασει επικινδυνα και στο βαθος αστραπες επεφταν απο τα βαρια γκριζα συννεφα.... NOT good που λενε και στο χωριομ'!
Νίκος
Open Horizons
Απο πριν ηξερα οτι καποια μεγαλα μετωπα κακοκαιριας θα περνουσαν απο την περιοχη και θα ανεβαιναν προς τα βορειοανατολικα, αλλα ελπιζα οτι θα τα αποφευγαμε. (ειπαμε: ηλιθιωδως αισιοδοξος!)
Κυριολεκτικα τωρα ενοιωθα οτι επαιζα κυνηγητο με την καταιγιδα: μπροστα στο βαθος και αριστερα εβλεπα τις αστραπες να πεφτουν συνεχως και ο δρομος κατω ηταν βρεγμενος...
Νίκος
Open Horizons
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση