Αρχικά δημιουργήθηκε από ΚΑΝΕΝΑΣ
Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς,
γιατί κάνει <<αυτό>> που κάνει ο Ηλίας ?
και τι είναι αυτό που κάνει?
Η που το γράφει ο ίδιος για να το διαβάσω?
Από πότε πρέπει να εξηγούνται τα αυτονόητα ?...
Το κάνει γιατί γουστάρει !!!!
Αν πρέπει να εξηγήσω μονολεκτικά το λόγο που το κάνω, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Bavarian. Απλά επειδή ΓΟΥΣΤΑΡΩ. Αυτό είναι το πρωταρχικό. Ότι φιλοσοφία κι αν υπάρχει από πίσω, δε θα το έκανα αν δεν το γούσταρα. Και δε δέχομαι ότι " αυτό το όνειρο… θέλει (αν… σκεφτούμε… θετικά… ) , βαθειά φιλοσοφία και σκεπτικό ". Είναι κάτι που γουστάρω, δε βλάπτει κανέναν (δεν πολεμάω, ούτε κάνω απατεωνιές για να πλουτίσω εις βάρος άλλων) και αυτό από μόνο του είναι αρκετό.Αρχικά δημιουργήθηκε από ΚΑΝΕΝΑΣ
Νίκο
αυτό έγραψα και πριν ότι έχω δει και τον προσωπικό του ιστοχωρο
Αυτό το όνειρο… θέλει (αν… σκεφτούμε… θετικά… ) , βαθειά φιλοσοφία και σκεπτικό
Που δεν τα βρήκα πουθενά (μου διαφεύγουν η εγώ δεν μπορώ να τα διακρίνω )
Ευχηθείτε μου καλό δρόμο, γιατί έχω πολύ ακόμη μπροστά μου! Αρχικά δημιουργήθηκε από Ηλίας Βροχίδης
Ηλία γύρνα πίσω a.s.a.p.
Όσο για τη βαθιά φιλοσοφία που περιμένεις, Κωνσταντίνε, να υπάρχει από πίσω δε μπορώ να στην περιγράψω γραπτά, γιατί θα μου πάρει μέρες. Έχω γράψει αμέτρητες σελίδες, αλλά λες ότι δε σου είναι αρκετές. Για περισσότερα, ευχαρίστως να βρεθούμε από κοντά αν το θέλεις και να κάνουμε μια - εποικοδομητική ίσως και για τους δύο - συζήτηση.
Να σε ρωτήσω κάτι. Έχεις διαβάσει όλο το blog μου; Όχι ότι έχεις υποχρέωση να το διαβάσεις όλο προτού με ρωτήσεις κάτι, απλώς για να καταλάβω γιατί δεν έχεις βρει τη φιλοσοφία πίσω από το όλο εγχείρημα. Απορώ, επειδή οι περισσότεροι που διαβάζουν όσα γράφω τόσο καιρό καταλαβαίνουν τι κάνω και γιατί το κάνω. Το ρωτάω φιλικά, χωρίς αρνητική διάθεση και χωρίς να περιμένω απάντηση: Μήπως περιμένεις να βρεις πίσω από αυτό που κάνω τη φιλοσοφία που εσύ θα ήθελες να έχω; Αν είναι έτσι, δε θα τη βρεις ποτέ. Επαναλαμβάνω, το ρωτάω φιλικά, όχι για να σε προσβάλλω. Απλά για να σκεφτείς και αυτό το ενδεχόμενο.
Για να καταλάβω κι εγώ τη δική σου φιλοσοφία, την έχεις γράψει κάπου; Να καταλάβω τέλος πάντων τι είδους φιλοσοφία περιμένεις να έχω. Το ρωτάω, γιατί χωρίς να σε ξέρω δε θέλω να σε κατατάξω με τους πολλούς που βρίσκουν ανόητο αυτό που κάνω. Ίσως πραγματικά να έχεις κάτι σπουδαίο στο μυαλό σου, αλλά δε μου το έγραψες και δε βρήκα καμιά ιστοσελίδα στο προφίλ σου.
Τέλος, μην κρίνεις εμένα βάσει του πώς με βλέπουν άλλοι. Πού διάβασες ότι με βλέπουν ως σαμάνο, για να το διαβάσω κι εγώ;
Φιλικά πάντα, επαναλαμβάνω, αν θέλεις πραγματικά να το συζητήσουμε, το κανονίζουμε από κοντά.
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Αν πρέπει να εξηγήσω μονολεκτικά το λόγο που το κάνω, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Bavarian. Απλά επειδή ΓΟΥΣΤΑΡΩ. Αυτό είναι το πρωταρχικό. Ότι φιλοσοφία κι αν υπάρχει από πίσω, δε θα το έκανα αν δεν το γούσταρα. Και δε δέχομαι ότι " αυτό το όνειρο… θέλει (αν… σκεφτούμε… θετικά… ) , βαθειά φιλοσοφία και σκεπτικό ". Είναι κάτι που γουστάρω, δε βλάπτει κανέναν (δεν πολεμάω, ούτε κάνω απατεωνιές για να πλουτίσω εις βάρος άλλων) και αυτό από μόνο του είναι αρκετό.
Όσο για τη βαθιά φιλοσοφία που περιμένεις, Κωνσταντίνε, να υπάρχει από πίσω δε μπορώ να στην περιγράψω γραπτά, γιατί θα μου πάρει μέρες. Έχω γράψει αμέτρητες σελίδες, αλλά λες ότι δε σου είναι αρκετές. Για περισσότερα, ευχαρίστως να βρεθούμε από κοντά αν το θέλεις και να κάνουμε μια - εποικοδομητική ίσως και για τους δύο - συζήτηση.
Να σε ρωτήσω κάτι. Έχεις διαβάσει όλο το blog μου; Όχι ότι έχεις υποχρέωση να το διαβάσεις όλο προτού με ρωτήσεις κάτι, απλώς για να καταλάβω γιατί δεν έχεις βρει τη φιλοσοφία πίσω από το όλο εγχείρημα. Απορώ, επειδή οι περισσότεροι που διαβάζουν όσα γράφω τόσο καιρό καταλαβαίνουν τι κάνω και γιατί το κάνω. Το ρωτάω φιλικά, χωρίς αρνητική διάθεση και χωρίς να περιμένω απάντηση: Μήπως περιμένεις να βρεις πίσω από αυτό που κάνω τη φιλοσοφία που εσύ θα ήθελες να έχω; Αν είναι έτσι, δε θα τη βρεις ποτέ. Επαναλαμβάνω, το ρωτάω φιλικά, όχι για να σε προσβάλλω. Απλά για να σκεφτείς και αυτό το ενδεχόμενο.
Για να καταλάβω κι εγώ τη δική σου φιλοσοφία, την έχεις γράψει κάπου; Να καταλάβω τέλος πάντων τι είδους φιλοσοφία περιμένεις να έχω. Το ρωτάω, γιατί χωρίς να σε ξέρω δε θέλω να σε κατατάξω με τους πολλούς που βρίσκουν ανόητο αυτό που κάνω. Ίσως πραγματικά να έχεις κάτι σπουδαίο στο μυαλό σου, αλλά δε μου το έγραψες και δε βρήκα καμιά ιστοσελίδα στο προφίλ σου. Δε μου έγραψες καν γιατί πρέπει να γυρίσω πίσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όπως μου ζητάς.
Τέλος, μην κρίνεις εμένα βάσει του πώς με βλέπουν άλλοι. Πού διάβασες ότι με βλέπουν ως σαμάνο, για να το διαβάσω κι εγώ;
Φιλικά πάντα, επαναλαμβάνω, αν θέλεις πραγματικά να το συζητήσουμε, το κανονίζουμε από κοντά.
Γιατι ταξιδευουμε αραγε; Ποια ειναι αυτη η διψα που εχουμε μερικοι να πρεπει να φυγουμε, να τρεξουμε, να πεταξουμε;Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
..........
Και ακομα περισσοτερο, πως να το εξηγησει κανεις αυτο το πραγμα σε ολους οσους ειναι βολεμενοι (και μεγεια τους με χαρα τους βεβαια) στη ζωουλα τους, στη δουλιτσα τους κλπ;
Kαλη συνεχεια στο ταξιδι σου αδερφε Ηλια και ευχομαι οταν επιστρεψεις να μπορεσω να σε γνωρισω και απο κοντα και να εχουμε ατελειωτες τετοιες κουβεντες....
Νίκος
Open Horizons
Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Γιατι ταξιδευουμε αραγε;
είτε για να προσθέσουμε κάτι, είτε για να απομακρυνθούμε από κάτι
Μεγαλη αληθεια αυτη φιλε Χρηστο....Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
είτε για προσθέσουμε κάτι, είτε για να απομακρυνθούμε από κάτι
Νίκος
Open Horizons
Χαώδες Καζακστάν!
Ναι, λοιπόν, μπήκα στο Καζακστάν, το τελευταίο από τα 'σταν. Είναι η ένατη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου και θυμάμαι τις αποστάσεις που έκανα στην Ινδία. Μόνο που εδώ δεν έχω οκτώ μήνες στη διάθεσή μου, αλλά μόνο έναν, γιατί δε δίνουν βίζα μεγαλύτερης διάρκειας. Έτσι κάθε μέρα, σχεδόν, κάνω καμιά πεντακοσαριά χιλιόμετρα.
Αυτά όταν υπάρχει άσφαλτος. Μερικά κομμάτια της εθνικής οδού έχουν τέτοιες λακκούβες που καταπίνουν κυριολεκτικά ολόκληρη τη μοτοσικλέτα. Έτσι όπως έτρεχα και πέτυχα μερικές στα ξαφνικά, η μοτοσικλέτα απογειώθηκε πολλές φορές. Έχει συμβεί αμέτρητες φορές στο ταξίδι, αλλά πρώτη φορά η πισινή ρόδα πιέστηκε τόσο, που χτύπησε εις διπλούν στις ενισχύσεις που έχω κάνει στο υποπλαίσιο.
Απορώ πως αντέχει ακόμη το αμορτισέρ μετά από τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα σε τέτοιες συνθήκες και με τέτοιο φόρτωμα. Φοβερό έχει αποδειχθεί το WP και ευχαριστώ την eXTra Products Tasoulis για την προσφορά τους, τότε που είχε χαλάσει το παλιό αμορτισέρ στην Τουρκία. Ίσως ακόμη πιο αξιοθαύμαστο είναι το πώς αντέχει η κολλημένη, πισινή ζάντα. Μια χαρά πάει η άτιμη, σα να είναι εργοστασιακή!
Ύστερα είδα ότι τα ελάχιστα οχήματα που κινούνται σ' αυτή την περιοχή κινούνται μέσα από τη στέππα. Αυτό έκανα κι εγώ. Η οδήγηση στην άμμο της στέπας ήταν πολύ πιο απολαυστική!
Επισκέφθηκα την περιοχή όπου βρισκόταν κάποτε η θάλασσα Aral, αλλά αυτή τη φορά από τη μεριά του Καζακστάν. Είδα πάλι πλοία στην έρημο και το σπουδαιότερο ήταν ότι εκεί συνάντησα το Shusei. Ξεκίνησε από την Ιαπωνία και είναι ο πρώτος που κάνει το γύρο του κόσμου χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ως καύσιμο χρησιμοποιημένο, επεξεργασμένο λάδι μαγειρέματος, που του δίνουν από εστιατόρια στο δρόμο. Μάλιστα έτρεξε με τέτοιο καύσιμο και στο Paris - Dakar για λογαριασμό της Toyota. Το πορτ-μπαγκάζ του Land Cruiser είναι γεμάτο από μια μηχανή που έφτιαξε ο ίδιος για την επεξεργασία του λαδιού προτού το χρησιμοποιήσει. Όσοι το βρίσκεται πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα, όπως εγώ, ρίξτε μια ματιά στο http://www.biodieseladventure.com
Έχω ανέβει πολύ βόρεια κι εδώ το κρύο είναι υπερβολικό. Δεν είχα μαζί μου χειμωνιάτικα ρούχα, αφού όταν είχα ξεκινήσει το ταξίδι μου ούτε που φανταζόμουν ότι θα έφτανα εδώ. Αγόρασα, λοιπόν, από μια πόλη μάλλινα ρούχα και τώρα δεν καταλαβαίνω κρύο. Έτοιμος για Σιβηρία είμαι!
Τώρα είμαι στο Aqtobe φιλοξενούμενος της Marhaba, μιας Καζακστανής φοιτήτριας. Αύριο, μάλλον, ξεκινάω πάλι μετά από ατέλειωτα χιλιόμετρα μέσα στη στέπα να φτάσω στο Aktau, στην Κασπία θάλασσα, για να περάσω απέναντι στο Αζερμπαϊτζάν.
Καλό μας χειμώνα,
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Περιπέτειες στη στέπα!
Έκανα μια απίθανη περιπέτεια μέσα στη στέπα. Ξεκίνησα για δύο αρχαία τζαμιά που βρίσκονται μέσα σε σπηλιές. Βγήκα από τον "εθνικό χωματόδρομο" και είχα να
κάνω 125 χιλιόμετρα στη στέπα. Ήταν μία μεγάλη δοκιμασία πρώτα απ' όλα για τον
προσανατολισμό μου, την εκτός δρόμου οδήγηση και τις ψυχικές μου αντοχές.
Μου πήρε τρεις μέρες να βρω το πρώτο τζαμί. Στη στέπα υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι για
να μου δώσουν οδηγίες για το δρόμο. Όταν έβλεπα καμιά καλύβα στον ορίζοντα πήγαινα προς
τα 'κει για να ρωτήσω, αλλά οι περισσότερες ήταν ερειπωμένες. Τη μία μέρα έβρεχε συνεχώς
και οι δρόμοι είχαν γεμίσει λάσπη, που γλυστρούσε σαν πάγος. Εκεί μου έπεσε η μοτοσικλέτα εις διπλούν και βγήκε και η αλυσίδα, γιατί παραήταν χαλαρή. Είχα αμελήσει να την τεντώσω την προηγούμενη μέρα. Την έβαλα στη θέση της μέσα στη βροχή, φορώντας τα αδιάβροχα και έχοντας γεμίσει λάσπη. Έκανα τα περισσότερα χιλιόμετρα δίπλα στους χωματόδρομους για να μη χαθώ τελείως, αλλά κινούμουν στην απάτητη στέπα, που δε γλυστρούσε.
Τη δεύτερη μέρα υπολόγιζα να φτάσω. Ήμουνα κοντά, αλλά είχε μπροστά μου πολλούς δρόμους, που τους εξερεύνησα λίγο, αλλά δεν
έβρισκα ποιος είναι ο σωστός. Μ' έπιασε το βράδυ, οπότε κατασκήνωσα σε μια αρχαία νεκρόπολη, που βρισκόταν στη διασταύρωση
των χωματόδρομων. Το βράδυ είδα ένα φως στον ορίζοντα κι έτσι κατάλαβα ότι εκεί υπάρχουν
άνθρωποι. Την επόμενη μέρα πήγα εκεί και μου εξήγησαν ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσω. Μεγάλη
η χάρη του Beket-Ata! Το αλλόκοσμο τοπίο της στέπας, όμως, με αποζημίωσε. Ήταν καταπληκτική περιπέτεια!
Τώρα είμαι στο Aktau και το βράδυ ελπίζω να πάρω το πλοίο για το Αζερμπαϊτζάν. Έχει μόνο κάθε
7 - 10 μέρες πλοίο. Δεν ξέρω αν είναι τύχη που το πέτυχα να φεύγει μόλις έφτασα εδώ, γιατί η βίζα μου για το Αζερμπαϊτζάν ξεκινάει στις πέντε του μηνός κι εγώ θα φτάσω στις τρεις, inshallah (πρώτα ο Θεός, που λεν κι οι Μουσουλμάνοι). Αυτό σημαίνει ότι ίσως να πρέπει να περιμένω δύο ολόκληρες μέρες στο τελωνείο του λιμανιού προτού μου επιτρέψουν να μπω στη χώρα. Ακούγεται φρικτό, αλλά θα το αντέξω και αυτό. Θα το ρισκάρω, γιατί άμα περιμένω εδώ και το επόμενο πλοίο αργήσει λίγο να φύγει και αντί για 7 - 10 μέρες φύγει σε 11, τότε θα λήξει η βίζα μου για το Καζακστάν.
Στο Αζερμπαϊτζάν θα μείνω μόνο τρεις μέρες, γιατί δεν επιτρέπεται να εισάγω τη μοτοσικλέτα στη χώρα για μεγαλύτερο διάστημα. Ίσως, λοιπόν, να σας ξαναστείλω από τη Γεωργία. Σαν πολύ γρήγορα δε γυρνάω; Γεωργία, Αρμενία, Τουρκία και φτάνω! Πρέπει να αρχίσω να εμπεδώνω ότι το ταξίδι μου φτάνει προς το τέλος του...
Στη φωτογραφία βλέπεται έναν από τους ανθρώπους που ρώτησα στη στέπα για το δρόμο και βέβαια με πήρε μέσα στην καλύβα για τσάι και φαγητό. Αυτή είναι η σοβιετική μοτοσικλέτα του με τον αρχαίο boxer κινητήρα. Μόνο αυτές
τις μοτοσικλέτες συναντάει κανείς στη στέπα.
Δημοσθένη, διάβασα για το ατύχημά σου. Ελπίζω να μην είναι τίποτα σοβαρό. Περιμένω να μου πεις. Περαστικά σου και εύχομαι να περάσει και να μη σου αφήσει τίποτα παραπάνω από ένα μάθημα. Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου για 'μένα. Ξέρω για το πολύγωνο όπου έκαναν τις πυρηνικές δοκιμές. Είναι στο Semey, στα βορειοανατολικά του Καζακστάν, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις περιοχές όπου
κινήθηκα. Οι πυρηνικές δοκιμές έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια μετά από μαζικές διαδηλώσεις
των κατοίκων. Βέβαια, σ' εκείνη την περιοχή υπάρχει ακόμη πολύ μεγάλος κίνδυνος.
Καταστρέφονται ακόμη ζωές λόγω γενετικών ανωμαλιών και προβλημάτων υγείας. Τι να τους πεις; Αυτά κάνουνε τα όπλα...
Ειρήνη παντού και πάντα! ΤΩΡΑ!!!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
εισαι απιστευτος........αντε με το καλο να ερ8εις πισω!!!
:a36::a36: http://www.lariseos.webs.com
www.husaberg450fe.blogspot.com
www.fightcolesterol.blogspot.com
Αααχ, οι Καυκάσιες χώρες...
Δεν ξέρω πως έγινε, αλλά φαίνεται πως κάθε φορά που ρισκάρω σε θέματα γραφειοκρατικά, κερδίζω. Μπήκα στο Αζερμπαϊτζάν χωρίς να μου πουν τίποτα που η βίζα μου ξεκινούσε την επόμενη μέρα.
Δε μου άρεσε που δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει κανείς τη χώρα με το όχημά του για πάνω από τρεις μέρες, γιατί το Αζερμπαϊτζάν έχει πολύ ενδιαφέρων πολιτισμό, υπέροχους ανθρώπους και πανέμορφα μέρη. Όλα εδώ κινούνται χαλαρά (όπως στη Θεσσαλονίκη ;-) ). Κανείς δε βιάζεται. Οι άνθρωποι δουλεύουν με την ησυχία τους. Μόλις τους ρωτήσω κάτι, τα παρατάνε όλα και κάθονται να τα πούμε και να με βοηθήσουν. Είναι πολύ ευγενικοί και στο Αζερμπαϊτζάν και στη Γεωργία όπου βρίσκομαι τώρα.
Είμαι στην Τυφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας. Πανέμορφη πόλη! Ένα ποτάμι τη διασχίζει, το κάστρο πάνω στο λόφο την εποπτεύει και η παλιά πόλη είναι σπαρμένη με εκκλησίες και μεγαλοπρεπή αρχοντικά. Ονειρεμένη εικόνα...
Μία μεγάλη ομάδα εκδρομέων στην εξοχή με κάλεσε στο τραπέζι τους. Ένα γεωργιανό γεύμα είναι ολόκληρη τελετή. Φημίζονται για το κρασί τους, αφού λένε πως αυτοί ανακάλυψαν το κρασί. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά αυτό που ξέρω είναι πως ό,τι κι αν δοκίμασα είχε φοβερή γεύση, παρ' όλο που τα περισσότερα ποτά τα σιχαίνομαι.
Εδώ μένω με μια πολύ ζεστή οικογένεια. Είναι πολύ νεαρό ζευγάρι, αλλά έχουν δύο μικρά παιδιά. Έχουμε δεθεί πολύ και έγινα κι εγώ μέλος της οικογενείας. Ειδικά με την Εύα είμαστε ερωτευμένοι! Είναι σχεδόν συνομήλική μου, εφτά χρονών. Γυρνάω στο σπίτι και τρέχει να με αγκαλιάσει, παίζουμε με τις πλαστελίνες, ζωγραφίζουμε με τις νερομπογιές και προτού κοιμηθεί φιλάει τον πατέρα της, τη μητέρα της κι εμένα.
Αύριο θα κάνω μια παράκαμψη νότια, να ταξιδέψω και την Αρμενία για 2-3 'βδομάδες. Θα ξανάρθω στη Γεωργία, γιατί τα σύνορα Αρμενίας - Τουρκίας είναι μονίμως κλειστά (ξέρετε, η γενοκτονία των Αρμένιων που έκαναν οι Τούρκοι και ποτέ δεν το παραδέχονται δημοσίως) κι από 'κει περνάω στη γείτονα Τουρκία.
Η φωτογραφία είναι από το μοναδικό χωριό του Αζερμπαϊτζάν που πρόλαβα να επισκεφθώ. Ήταν πολύ γραφικό, γεμάτο πέτρινα σπίτια και καλντερίμια. Ο παππούς έφτιαχνε χαλινάρια για τα άλογα.
Μιχάλη, ευχαριστώ για τη διεύθυνση της γυναίκας σου. Θα περάσω από 'κει, αλλά μετά από 3-4 'βδομάδες (κατά το πρώτο μισό του Νοέμβρη δηλαδή). Άμα είναι ακόμη εκεί θα πάω, αλλιώς τα λέμε στην Ελλάδα.
Χαιρετίσματα στους καημένους τους Γεωργιανούς της διασποράς, που βρήκαν καταφύγιο στην Ελλαδίτσα,
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Γεια σου ρε Λιάκο!!!
FILARAKI EISAI DINAMI..EISAI ENAS HRWAS SE MIA EPOXI GEMATI IPOKRISIA...SINEXISE
Μαγευτική, ορεινή Αρμενία!
Μπαίνοντας στην Αρμενία μαγεύτηκα από τα βουνά. Είναι γεμάτη βουνά αυτή η χώρα. Δεν έχει και πολλές πεδιάδες. Τα δάση έχουν ντυθεί στην πολύχρωμη, φθινοπωρινή τους φορεσιά και είναι πανέμορφα! Με φιλοξένησε μια Αμερικανίδα εθελόντρια σ' ένα μικρό χωριό και είχα τη χαρά να γνωρίσω τους απίστευτα φιλικούς γείτονές της, να φάμε, να πιούμε και να τα πούμε.
Βλέποντας μεγαλοπρεπής, πέτρινες εκκλησίες και μοναστήρια πάνω στα βουνά, έφτασα στο Υερεβάν. Εδώ μένω με μια οικογένεια καλλιτεχνών (ναι, κι αυτοί καλλιτέχνες είναι!). Βρήκα τυχαία και τους ελάχιστους μοτοσικλετιστές της Αρμενίας και περνάμε ωραία μαζί. Είναι πολύ λίγοι κι έτσι η αλλυλεγγύη ανάμεσά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη του πληθυσμού τους. Μου δώρισαν έναν καθρέφτη, που είχε σπάσει πάλι στο Καζακστάν και τώρα σας γράφω από την αντιπροσωπεία της Honda, που έχει γίνει το σπίτι μου.
Γύρισα μερικά αξιοθέατα τριγύρω, όπως το Garni με την ελληνική αρχιτεκτονική του. Σα να βλέπω τον Παρθενώνα ένιωθα. Το μοναστήρι του Geghard, που το έφτιαξαν σκαλίζοντας το βράχο, μου άρεσε πολύ. Στο Echmiadzin, την καρδιά της αρμένικης, αποστολικής εκκλησίας, συνάντησα ένα φίλο ιερέα και μάλλον θα ξαναπάω για να με ξεναγήσει εκεί που δεν επιτρέπεται να μπουν απλοί επισκέπτες.
Αύριο ή μεθαύριο κατεβαίνω να εξερευνήσω τον απομακρυσμένο και ορεινό νότο. Πήρα βίζα για να μπω στο ημι-αυτόνομο κρατίδιο του Nagorno-Karabakh. Κανείς δεν το αναγνωρίζει και ειδικά οι Αζέριοι, οι οποίοι το είχαν στην κατοχή τους μέχρι πριν λίγα χρόνια. Το 1994, ευτυχώς, σταμάτησε ο πόλεμος μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν και τώρα η κάθε πλευρά το θεωρεί μέρος της χώρας της. Ωστόσο, μόνο Αρμένιοι ζουν εκεί και μόνο από την Αρμενία υπάρχει πρόσβαση.
Δείτε στη φωτογραφία ομορφιά που είχε ο τόπος που με φιλοξένησε εκείνη τη μέρα. Νιώθω ότι έχω όλη τη φύση δική μου. Δεν τη φοβάμαι, δεν προσπαθεί να με σκοτώσει. Νιώθω ότι ζω απολύτως αρμονικά μαζί της. Τι πιο όμορφο από το να ξυπνάω μέσα στην αγκαλιά της φύσης; (Εντάξει, είναι και κάποια άλλη αγκαλιά, που όταν ξυπνούσα μέσα της έκανε τη μέρα μου ακόμη πιο όμορφη...)
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
απλα τέλεια!
:a36:
www.husaberg450fe.blogspot.com
www.fightcolesterol.blogspot.com
απο αγκαλιά σε αγκαλιά ο ΗλίαςΑρχικά δημιουργήθηκε από powerphot
Μαγευτική, ορεινή Αρμενία!
Με φιλοξένησε μια Αμερικανίδα εθελόντρια σ' ένα μικρό χωριό
(Εντάξει, είναι και κάποια άλλη αγκαλιά, που όταν ξυπνούσα μέσα της έκανε τη μέρα μου ακόμη πιο όμορφη...)
Ηλίας Βροχίδης
παραδέξου το Ηλία......
δεν εισαι για το ταξίδι εκεί
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση