Η απειλή για το πιο καταξιωμένο άθλημα στην Ελλάδα
Οι πληροφορίες στα δημοσιογραφικά γραφεία για «μίνι Ριζούπολη» στο ΣΕΦ πριν από λίγες ημέρες είχαν καταφτάσει νωρίς νωρίς. Μέρος αυτών των πληροφοριών επιβεβαιώθηκε με όσα είδαν τα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων τηλεθεατών. Το ότι ο αγώνας κρίθηκε στην τελευταία φάση ουδεμία σημασία έχει. Παρόμοιες πληροφορίες υπάρχουν και για τον υψηλής επικινδυνότητας τελευταίο τελικό του πρωταθλήματος μπάσκετ την Τετάρτη (04/06). Προσπάθειες γίνονταν και θα γίνουν περισσότερες προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή του. Εχω την εντύπωση, όμως, ότι το κακό έχει ήδη γίνει. Από τη στιγμή που οι διοικήσεις των δυο ομάδων δεν (θέλουν να) έχουν κατάλληλους μηχανισμούς αποβολής των τρελών που δεν υπολογίζουν τίποτα εκτός από τη νίκη με κάθε τρόπο, ας «λουστούν» και την κακοποίηση του αθλήματος με την καλύτερη οργάνωση, το υψηλότερο επίπεδο, τη μεγαλύτερη πρόοδο και τις περισσότερες επιτυχίες στην Ελλάδα.
Το μπάσκετ είναι αγαπημένο. Μεγαλώσαμε μ' αυτό, περάσαμε πολλά απογεύματα με «μονά» και τρίποντα και δεν νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να δηλώσει υπερήφανος για όσα έχουν συμβεί στους φετινούς τελικούς. Συνυπεύθυνοι είναι όλοι εκτός από τους παίκτες! Διοικούντες, προπονητές, παράγοντες, οπαδοί. Κι όποιος επιρρίπτει ευθύνες στους αθλητές, ας αντιληφθεί ότι ακόμη και οι τσαμπουκάδες τύπου Τομάσεβιτς - Γκριρ είναι μέρος του παιχνιδιού. Πρόκληση, απάντηση, αποβολές, συνεχίζουμε. Γι' αυτό, άλλωστε, υπάρχουν και κανόνες. Στην κερκίδα, όμως, κανόνες δεν υπάρχουν.
Οι ηθικοπλαστικές αναλύσεις ανέκαθεν με απωθούσαν. Με εξιτάρουν και ο παλμός, και το τραγούδι, και ο ιδρώτας και τα συνθήματα, και... όλα στην εξέδρα. Πάθος, χορός, αδρεναλίνη, παρεάκι, «όλοι χέρια», βοήθεια προς την αγαπημένη ομάδα, καταπληκτικά συναισθήματα. Οι ακρότητες καταστρέφουν αυτήν την ομορφιά. Και, επειδή οι διοικήσεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει ότι έχουν τα κότσια να αποβάλουν τους κάφρους, το καλύτερο θα ήταν να το επιχειρήσουν οι σύνδεσμοι. Εχει αποδειχθεί ότι -αν θέλουν- η «αυτοκάθαρση» στην Ελλάδα είναι πολύ πιο αποτελεσματική από την παρέμβαση και των παραγόντων και των αστυνομικών.
Στο ποδόσφαιρο η «Ριζούπολη» έγραψε ιστορία. Θα μείνει ως «παράσημο» εκείνων που την είχαν οργανώσει. Και στο μπάσκετ έχουν υπάρξει στιγμές ντροπής. Με σιφώνια, με αεροβόλα, με πολλά. Οι άνθρωποι αυτού του αθλήματος, όμως, έχουν αποδείξει στην Ελλάδα ότι το σέβονται περισσότερο απ' ό,τι οι αντίστοιχοι του ποδοσφαίρου. Γι' αυτό, ό,τι και αν συμβεί την Τετάρτη, είναι υποχρεωμένοι από του χρόνου να επανεξετάσουν κάποια πράγματα...
:rotflmao:
epexe poles amines o gianakis!logiko ine na epimini se paralages zonis !me katharo man2man edine voutiro sto psomi!
