Oμως το να περασεις ετσι απλα απο τετοια μερη ειναι αμαρτια, οποτε η σταση για ξεμουδιασμα και χαζι ηταν επιτακτικη...
Oμως το να περασεις ετσι απλα απο τετοια μερη ειναι αμαρτια, οποτε η σταση για ξεμουδιασμα και χαζι ηταν επιτακτικη...
Νίκος
Open Horizons
Καποια στιγμη ο δρομος ανοιξε και οι πανεμορφοι δασικοι δρομοι εδωσαν τη σκυταλη στους μεγαλυτερους επαρχιακους που θα μας οδηγουσαν πλεον στα συνορα.
Νίκος
Open Horizons
Περνωντας απο την πολη Elk βρηκαμε αυτο το αξιοπεριεργο αλλα ομορφο κτισμα, που εμοιαζε με διασταυρωση εκκλησιας και ...φαρου;;
Νίκος
Open Horizons
Ηδη πριν το Elk η Αυρα χρειαζοταν ανεφοδιασμο, αλλα χαζευοντας την ομορφη πολη το ξεχασα τελειως!
Ετσι συνεχιζοντας προς τα συνορα η αναγκη για βενζινη εγινε επιτακτικη! Σταματησαμε στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε, που εμοιαζε να ειχε ξεμεινει απο την εποχη του υπαρκτου σοσιαλισμου... Ενω γενικα σε αλλα βενζιναδικα δεχονταν ευρω (παροτι το νομισμα της Πολωνιας παραμενει το Zloty) εδω προφανως ουτε λογος... Δωσαμε οτι φραγκοδιφραγκα ειχε μαζι της η Alicja και με μερικα λιτρα στο ντεποζιτο συνεχισαμε...
Νίκος
Open Horizons
Στο Augustow, την τελευταια μεγαλη πολη πριν τα συνορα καναμε μια σωστη σταση για ανεφοδιασμο, οποτε ευκαιρια για ενα καλο ξεμουδιασμα και ενα κλασσικο ελαφρυ σνακ πριν τη συνεχεια... Κοιταξα την ωρα. Ειχε μεσημεριασει για τα καλα. Γκκρρρ! Πως φευγει ετσι ο χρονος οταν εισαι στο δρομο;
Νίκος
Open Horizons
Ομως τωρα ημασταν μια ανασα απο τα συνορα. Αυτο ηταν. Η μεγαλη στιγμη ειχε φτασει!
Αφηναμε πισω τη γνωστη Ευρωπη και μπαιναμε στις αγνωστες στον πολυ κοσμο (και εμας) χωρες της Βαλτικης! Αγνωστες γλωσσες, ανθρωποι, εθιμα, μερη... Αν αληθινη περιπετεια ειναι το ταξιδι σε αγνωστα μερη, τοτε εδω ξεκινουσε η δικη μας.
Αναχωρησαμε και δεκα χιλιομετρα αργοτερα ειχαμε φτασει στα συνορα! Lietuvos Respublika!
Νίκος
Open Horizons
Εδω ομολογω οτι περιμενα να φαμε αρκετο χρονο σε διαδικαστικα, ελεγχους κλπ, αλλα για αλλη μια φορα τα συνορα ηταν ανυπαρκτα.
Παλια, απροσωπα και παρατημενα κτηρια με πινακιδες σε ρωσικα...
Νίκος
Open Horizons
Εδω ηταν ισως το μονο μερος που θυμιζε το σοβιετικο παρελθον της χωρας. Φανταστηκα πως θα ηταν αυτο το μερος ενα γκριζο χειμωνιατικο πρωινο πριν 20 χρονια και ανατριχιασα...
Νίκος
Open Horizons
Σταματησα σε ενα μικρο κτηριο που ανεφερε κατι για βινιετες και αδειες. Σκεφτηκα οτι θα χρειαζομουν να παρω καποιο σημα για την κινηση στη χωρα. Το τελευταιο που ηθελα ηταν να πρεπει να εξηγω στους αστυνομους που με εχουν σταματησει γιατι δεν εχω τα καταλληλα σηματα για την κινηση στους δρομους αυτης της αγνωστης χωρας.
Μπηκα μεσα. Το μερος θυμιζε εντονα ελληνικη εφορια της δεκαετιας του 70. Πισω απο το γκισε μια θεορατη οξυζεναρισμενη μουμια -προφανως απομειναρι του σοβιετικου μπλοκ- με κοιταζε καλα καλα.
- Ε, ναι, γεια σας.
- ...
- Εεεε, βινιετα; Βινιετ; Φορ δε ροουντ;
- Μοτορσκι;
- Ντα, ειπα (βλακωδως μιας που τα Λιθουανικα εχουν οση σχεση με τα Ρωσικα οσο η Britney Spears με το ταλεντο)
Κουνησε το κεφαλι και ειπε: Νιετ βινιετα!
Δεν χρειαστηκε να μου το πει δευτερη φορα. Καβαλησαμε και φυγαμε στα γρηγορα ελπιζοντας οτι η μουμια ειχε δικιο και δεν χρειαζομασταν καποιο σημα και δεν βαριοταν απλα να μας εξυπηρετησει!
Νίκος
Open Horizons
Οι ροδες πατανε πλεον στη Λιθουανια. Οι δρομοι αν και σχετικα μικροι, ηταν αψογοι. Απεραντες ευθειες μεχρι τον οριζοντα, με ασφαλτο που συγκρινοταν ανετα με τις καλυτερες πιστες, και βεβαια ουτε υποψια λακουβας η ανωμαλιας.
Νίκος
Open Horizons
Εκεινο ομως που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν οι οδηγοι. Ολοι οδηγουσαν πολυ ηρεμα και τηρωντας ευλαβικα τα ορια ταχυτητας: 70 χλμ/ωρα. Χμμμ. Τι να κανω; Να αρχισω να προσπερναω; Αν και αρκετα δυσκολο να κρατησω τοσο χαμηλες ταχυτητες σε δρομους σαν αυτους, ακολουθησα τη γενικη κινηση με υπομονη μιας που μια δεν ηθελα να γινω στοχος για τον τοπικο σεριφη: μια μηχανη που κανει διηθηση με +40 δεν νομιζω οτι θα περνουσε απαρατηρητη... Τουλαχιστον οι οδηγοι εκαναν οτι μπορουσαν για να με διευκολυνουν: με το που πλησιαζα απο πισω εκαναν αμεσως δεξια για να με αφησουν να περασω με ασφαλεια...
Η φυση παρεμενε γνωριμη απο την βορειοανατολικη Πολωνια που ειχαμε ηδη περασει, αλλα το αναγλυφο του εδαφους ηταν εντελως επιπεδο τωρα.
Νίκος
Open Horizons
p-1342
Νίκος
Open Horizons
Οι πινακιδες στην ακρη του δρομου ειχαν ονοματα γλωσσοδετες και αναρωτηθηκα τι προελευσης να ηταν η γλωσσα σε αυτο τον τοπο...
Νίκος
Open Horizons
Αυτο ομως που μου υπενθυμιζε οτι ημασταν πλεον αρκετα βορεια ηταν η αρχιτεκτονικη των σπιτιων που δεν εμοιαζε με οτι ειχαμε δει μεχρι τωρα: εντονα χρωματα και λιτα σχεδια, θυμιζοντας εντονα τις Βορειες χωρες που ξεραμε.
Νίκος
Open Horizons
Περνωντας εξω απο το Kaunas ο δρομος ανοιξε και εγινε μια ωραιοτατη εθνικη οδος, και ο ρυθμος ανεβηκε με πολυ προσοχη... Καθε λιγα χιλιομετρα καμερες! Και το χειροτερο -αν δεν ειχες το νου σου μπορουσες να την αγνοησεις τελειως και να περασεις με πολλα...
Νίκος
Open Horizons
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση