Πριν 7-8 χρόνια, είμαι παρκαρισμένος σε αδιέξοδο, δίπλα στη δουλειά μου, το οποίο είναι κάθετο σε δρόμο μονής κατεύθυνσης και, πρακτικά, μονής λωρίδας. Αυτός ο δρόμος, λοιπόν, έχει φανάρι 10 μέτρα μετά το στενάκι στο οποίο είχα παρκάρει. Βάζω όπισθεν, κάνω πίσω, βγάζω λίγο κώλο στον κάθετο δρόμο για να βλέπω την κίνηση, ρίχνοντας ματιές ταυτόχρονα και στο φανάρι. Κάποια στιγμή ανάβει κόκκινο, οπότε περιμένω, όπως κάθε λογικός άνθρωπος, να με αφήσει κάποιος να βγω. Περνάνε 2-3 αμάξια, τα αφήνω κανονικά, ώσπου φτάνει κι ένας τρόμπας και με κλείνει. Δεν μπορούσε να πάει πουθενά, γιατί το φανάρι ήταν κόκκινο και μπροστά του είχε σταματημένα αυτοκίνητα. Παρ'όλα αυτά επέλεξε να μη σταματήσει 5 μέτρα πριν και να με αφήσει να βγω, αλλά να έρθει και να κολλήσει ακριβώς πίσω από το αμάξι μου. Ανοίγω πόρτα:
Εγώ: "Είσαι βλάκας; Δε βλέπεις ότι βγαίνω;"
Αυτός: "Τι είπες;"
Εγώ: "Eίσαι βλάκας; Δε βλέπεις ότι βγαίνω;"
Αυτός: "Θα σε γαμήσω, θα σε σκίσω, θα σε λιώσω, θα σε πατήσω κάτω, είμαι ο έτσικιέτσι."
Εγώ: "Καλά, βούλωνε και προχώρα." (έχει ανάψει πράσινο εν τω μεταξύ)
Βγαίνω. Με πιάνει κόκκινο. Είμαι πρώτος στο φανάρι. Εμφανίζεται ο τύπος δίπλα μου πεζός λολ. Είχε σταματήσει 2 μέτρα πιο κάτω και είχε κατέβει, χωρίς να τον πάρω χαμπάρι. Προσπαθεί να μου ανοίξει την πόρτα, την τραβάω. Ξαναπροσπαθεί. Του λέω πολύ ήρεμα ότι αν μου κάνει ζημιά στο αμάξι δε θα γυρίσει σπίτι του απόψε. Ξανατραβάει. Την ανοίγω. Βγαίνω έξω. Κάνει μια απόπειρα να μου σκάσει μπουνιά, την αποφεύγω, με παίρνει ξυστά στον λαιμό, του ρίχνω μια στη μούρη και ξαπλώνει κάτω. 45-50άρης. Νομίζω ακόμα εκεί είναι.
Ναι, μπορεί να συμβεί οτιδήποτε αν επιλέξεις να μπλέξεις σε καβγά. Αυτό δε σημαίνει ότι θα κάθεσαι να ανεχτείς το κάθε μαλακιστήρι. Όποιος το κάνει, μπράβο του. Εγώ μερικές φορές δε συγκρατούμαι και, προφανώς, μπορεί κάποτε να την πατήσω. Ποτέ δεν εκνευρίζομαι με το μηχανάκι πάντως. Αλλά με το αυτοκίνητο ρίχνω μπινελίκι άνετα.
Γενικά ήταν πολύ αστείο το σκηνικό γιατί παίζει να έχω πλακωθεί 3 φορές σε όλη μου τη ζωή. Έχω νεύρα όταν σχολάω.
