Greece2india (Ένα μεγάλο τόλμημα)

[Κανένας]

Αρχικά δημιουργήθηκε από jafar
FILARAKI EISAI DINAMI..EISAI ENAS HRWAS SE MIA EPOXI GEMATI IPOKRISIA...SINEXISE

Δεν με αφήνετε να αγιάσω


Δύναμη ναι
Ηρωας γιατί ?

[Κανένας]

Αρχικά δημιουργήθηκε από LARISEOS

φτιάξε ενα βενζινάδικο να περναμε! και greek restaurant! " ilias the greek "

Ilias the Greek and CIA Company

[Tropeas]

Ηλία ζήσε ότι νοιώθεις!!!
αδερφέ καλά να περνάς!

[MikeG]

[H.A.Balafoutre]

Για να είμαι ειλικρινής...από την αρχή του ταξιδιού σου δεν με πολυενδιέφερε τι κάνεις...άλλωστε εσύ ξέρεις, εσύ το ζεις...αλλά πρόσεξε μην σε τυλίξει και πας στην αμερική..

[harvester]

Αρχικά δημιουργήθηκε από H.A.Balafoutre
Για να είμαι ειλικρινής...από την αρχή του ταξιδιού σου δεν με πολυενδιέρε τι κάνεις...άλλωστε εσύ ξέρεις, εσύ το ζεις...αλλά πρόσεξε μην σε τυλίξει και πας στην αμερική..

ασε που μπορει να του βαλει να πουλησει την μηχανη για να μεγαλωσει επιτελους και να κανει οικογενεια:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[makis206]

Τη χαρά όταν τη μοιράζεσαι με κάποιον που σ'αγαπάει τη διπλασιάζεις λένε, τα καλύτερα απο'δώ και πέρα Λιάκο !

[furious]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Anty12
Να επισκεφτείς το Alaverdi, φοβερά όμορφη πόλη.
Είναι λίγο πιο πάνω από το Stepanavan που είσαι τώρα, καθώς και ένα χωριό (κάπου εκεί κοντά και αυτό) με Ελληνικής καταγωγής κατοίκους, πρώην μεταλλωρύχους χαλκού.

Το Alaverdi φυσικά και το επισκέφθηκα. Γειτονιά είναι. Για το χωριό που λες έχω ακούσει από πολλούς, αλλά κανείς δεν ξέρει το όνομά του. Ξέρεις εσύ πώς λέγεται; Εντάξει, αν δεν ξέρεις θα το βρω ρωτώντας. Ρωτώντας πας στην Πόλη, δε λένε; Ε, γιατί να μην πάω και στο χωριό ρωτώντας;;;

[Anty12]

Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Το Alaverdi φυσικά και το επισκέφθηκα. Γειτονιά είναι. Για το χωριό που λες έχω ακούσει από πολλούς, αλλά κανείς δεν ξέρει το όνομά του. Ξέρεις εσύ πώς λέγεται; Εντάξει, αν δεν ξέρεις θα το βρω ρωτώντας. Ρωτώντας πας στην Πόλη, δε λένε; Ε, γιατί να μην πάω και στο χωριό ρωτώντας;;;

Αν θυμάμαι καλά (πάνε 5 χρόνια) πρέπει να είναι δύο τα χωριά , το Μαντάν και το Χανκαβάν (η κάπως έτσι)...
Στο Αλαβερντί έχει Ελληνικό Πολιτισμικό Κέντρο , εκεί σίγουρα θα ξέρουν....
Πιες και μια KOTAYK για πάρτι μας....

[powerphot]

Η ζωή σ' ένα αρμένικο χωριό!

Πω πω, ένα σωρό μηνύματα έχω να διαβάσω. Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές για 'μένα και την Ανδριάνα! Νόμιζα ότι θα βαρεθώ γρήγορα στο χωριό, αλλά τελικά έχουμε να κάνουμε έναν απίστευτο σωρό εργασιών κάθε μέρα, ειδικά τώρα που προετοιμαζόμαστε για το βαρύ χειμώνα. Έχω ζήσει και στην Ελλάδα σε χωριό και ήταν υπέροχα. Δε μπορώ πια να ζήσω σε πόλη και ειδικά σε ελληνική πόλη. Η ζωή στο χωριό είναι αυτή που θέλω και το ήξερα από τότε που ήμουν στην Ελλάδα. Στην Αρμενία οι συνθήκες είναι διαφορετικές, αλλά δεν παύω να λατρεύω αυτόν τον τρόπο ζωής.

Νοικιάζουμε ένα σπίτι το οποίο, όπως όλα τα σπίτια του χωριού, είναι τεράστιο, γύρω στα 120 τ.μ. χωρίς τα δύο γκαράζ-αποθήκες και τα χωράφια-αυλή που έχουμε μπροστά μας. Το ενοίκιο είναι 38 ευρώ (το μήνα, όχι τη μέρα)! Μη φαντάζεστε ότι αυτές είναι οι τιμές σε όλη την Αρμενία. Αυτές είναι οι τιμές στο χωριό. Ωστόσο, ακόμη και στην πόλη οι τιμές δεν έχουν καμία σχέση με αυτές της Ελλάδας, όπως είναι φυσικό.

Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης όλα τα σπίτια έχουν υγραέριο από αρχαιοτάτων χρόνων. Στο χωριό μας, όμως, οι δημόσιες σωλήνες υγραερίου καταστράφηκαν στο μεγάλο σεισμό του 1988 και από τότε ποτέ δεν επισκευάστηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων. Τότε ο κόσμος αναγκάστηκε να μάθει να χρησιμοποιεί ξυλόσομπες.

Ειδικά κατά τα δύσκολα, πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Αρμενίας από τη Σοβιετική Ένωση, το 1991, υπήρχε τόση φτώχια, που ο κόσμος έκοβε ότι δέντρα έβρισκε για να ζεσταθεί. Έτσι, καταστράφηκαν πολλά δάση και η καταστροφή συνεχίζεται. Τα περισσότερα βουνά τριγύρω τώρα δεν έχουν δέντρα. Πέρσι έκοψαν τα δέντρα από τη μια μεριά του δρόμου που οδηγεί στην πόλη και φέτος τα δέντρα από την άλλη μεριά του δρόμου. Μαντέψτε τι θα κόψουν του χρόνου...

Το 90% της Αρμενίας βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των χιλίων μέτρων. Το Lejan, το χωριό μας, βρίσκεται στα χίλια τετρακόσια. Το κρύο, λοιπόν, είναι τσουχτερό. Απ’ ότι μου είπαν, στην Ελλάδα δεν άρχισαν ακόμη τα κρύα. Εδώ, όπως σας έγραψα και μερικές ‘βδομάδες πριν, έχουν αρχίσει τα χιόνια σε κάποιες περιοχές. Το περιμένουμε και στο χωριό μας αυτόν ή τον επόμενο μήνα. Από τότε πια όλα θα είναι λευκά μέχρι την άνοιξη. Πέρσι η θερμοκρασία κατέβηκε μέχρι τους -37ο Κελσίου! Με τέτοιες θερμοκρασίες και με μια ξυλόσομπα μόνο καταλαβαίνετε πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες εδώ. Γι’ αυτό το λόγο το τεράστιο σπίτι μας είναι άδειο και μένουμε μόνο σ’ ένα μικρό δωματιάκι, που και αυτό με τα χίλια ζόρια καταφέρνουμε να το ζεστάνουμε.

Στο σπίτι μας δεν έχουμε νερό και το κουβαλάμε με τα πόδια σε μεγάλες νταμιντζάνες από τη βρύση του χωριού. Πλένουμε τα πιάτα σε δυο πλαστικές λεκάνες, κάνοντας οικονομία σε ότι λερώνουμε και στο νερό που χρησιμοποιούμε. Φανταστείτε πώς λουζόμαστε σ’ ένα δωμάτιο που η θερμοκρασία είναι πάντα ένας μονοψήφιος αριθμός και έχουμε λιγοστό νερό σε μερικές νταμιντζάνες. Το ζεσταίνουμε με μια ηλεκτρική αντίσταση τυλιγμένη σ’ ένα ξύλο (εννοείται ότι δε βάζουμε το δάχτυλο στο νερό για να δούμε αν ζεστάθηκε, για να μην έχουμε και δωρεάν, φανταχτερή κόμωση!). Εννοείται ότι δεν κάνουμε μπάνιο κάθε μέρα. Χρησιμοποιούμε μόνο ένα κουβά νερό ο καθένας. Δεν το αφήνουμε να τρέχει από πάνω μας. Αυτό θα πει μινιμαλισμός, μία από τις βασικές αρχές του μοτοσικλετισμού επίσης.

Η τουαλέτα μας είναι απλώς ένα ξύλινο κουβούκλιο στο χωράφι μπροστά μας. Τώρα πρέπει να σκάψουμε καινούρια τρύπα στο χωράφι για «αποχέτευση» και να μεταφέρουμε το κουβούκλιο εκεί.

Αν εξαιρέσουμε το τρομακτικό κρύο, οι υπόλοιπες συνθήκες μου είναι ιδιαίτερα οικίες μετά από ενάμιση χρόνο ταξιδεύοντας στην Ασία κι έτσι δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δε με ενοχλούν καθόλου αυτά, όπως έχουμε ξαναπεί κι έτσι μένει όρεξη για να απολαύσω όλα τα θετικά του χωριού μας. Έχουμε ατελείωτο πράσινο και περιτριγυριζόμαστε από βουνά. Από κάθε γωνιά τους σπιτιού μας και του χωριού βλέπουμε τα γειτονικά βουνά, άλλα χιονισμένα και άλλα προσμένοντας το χιόνι. Όταν δω καμιά από αυτές τις τελευταίες, ηλιόλουστες μέρες πριν το βαρύ χειμώνα, παίρνω τη μοτοσικλέτα μου και ανεβοκατεβαίνω τις πλαγιές για να απολαύσω και τα παραπέρα βουνά.

Οι περισσότεροι χωριανοί μας είναι υπέροχοι. Ξεκίνησα μαθήματα Η/Υ στα παιδιά του χωριού. Θα βοηθήσω κι εγώ εθελοντικά μαζί με την Ανδριάνα όσο μπορώ. Είχαμε ζητήσει τη βοήθεια κάποιου για να κόψουμε τα ξύλα για το χειμώνα, αφού δεν ήξερα πώς να χρησιμοποιώ το τσεκούρι. Όσο δίδασκα στο σχολείο, κάποιος ήρθε στην αυλή μας και όταν γυρίσαμε βρήκαμε τα μισά μας ξύλα κομμένα! Πήρα να κόψω τα άλλα μισά και ένας από τους μαθητές μου περνούσε από ‘κει. Πήρε το τσεκούρι και το δούλευε αξιοθαύμαστα. Είδα πώς το κάνει, δοκίμασα κι εγώ και τώρα το έμαθα κι αυτό. Μπορώ να τεμαχίζω μόνος μου τα ξύλα με το τσεκούρι κι ας είναι απαρχαιωμένο και σκουριασμένο.

Να σας πω και λίγα ακόμη για το κορίτσι που με αγκυροβόλησε προσωρινά εδώ. Ο εθελοντισμός της Ανδριάνας σχετίζεται με την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στο χωριό. Προσπαθεί, δηλαδή, να εκπαιδεύσει τους χωριανούς έτσι, ώστε να βρουν μια δουλειά που να τους εξασφαλίσει τα προς το ζην. Οι λίγοι που πραγματικά ενδιαφέρονται λαμβάνουν μέρος σε σεμινάρια και ίδρυσαν έναν ενεργό σύλλογο νέων που προσπαθεί να βελτιώσει κάποια πράγματα.

Σ’ αυτούς και σε όποιον άλλον θέλει, διδάσκω Η/Υ, άλλος διδάσκει Αγγλικά, διανέμουμε βοήθεια όταν έχουμε τους πόρους και οργανώνουμε εορτασμούς για να φέρουμε κοντά τους χωριανούς. Η Ανδριάνα βοηθάει κάποιον να δημιουργήσει μια κτηνοτροφική μονάδα και μια άλλη σπουδαία ενέργεια είναι ότι θα προσπαθήσουν να οργανώσουν ένα ολόκληρο σύστημα διαχείρησης των σκουπιδιών, γιατί σε όλη σχεδόν την Αρμενία καίνε οι χωρικοί ότι καίγεται και απλά πετάνε όπου να ‘ναι ότι δεν καίγεται. Έτσι, πανέμορφα κομμάτια της φύσης κατακλύζονται από σκουπίδια.

Η Ανδριάνα δεν είχε ανέβει ποτέ σε μοτοσικλέτα πριν έρθω στο χωριό της. Μετά την πρώτη της βόλτα μου είπε ότι της άρεσε τρομερά και ειδικά στους χωματόδρομους. Σε καλό δρόμο είμαστε, είπα! Off-road τη βλέπω κι αυτήν, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από τα 14 μέχρι τα 18 της πιλοτάριζε μικρά αεροσκάφη, παρακαλώ! Οδηγούσε μόνη της αεροπλάνο σ’ εκείνη την ηλικία. Στα 18 της, δυστυχώς, το σταμάτησε γιατί παραήταν ακριβό σπορ. Επίσης, χόρευε μπαλέτο για πολλά χρόνια, παίζει πιάνο, σαξόφωνο, βιολί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Έχει το βιολί της εδώ και την παρακαλάω να μου παίξει, αλλά δε μου έκανε ακόμη τη χάρη.

Αυτές τις μέρες θα μου βρει μια φυσαρμόνικα από κάποιον φίλο της και θα προσπαθήσω να τη μάθω τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Πάντα μου άρεσε η φυσαρμόνικα και είναι το ιδανικό μουσικό όργανο για έναν ταξιδιώτη, γιατί είναι τόσο μικρή που μπορώ να την κουβαλάω πάντα μαζί μου και να παίζω τα βράδια όταν κατασκηνώνω κάτω από τ’ αστέρια.

Πω πω, πάρα πολύ έγραψα. Άντε, αφήνω και τίποτα για την επόμενη φορά. Δεν ξέρω πότε θα ‘ναι. Όταν ξαναβρεθώ σε μεγάλη πόλη με internet θα σας γράψω. Τώρα, όμως, θα γράφω πιο σπάνια μια και δεν έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μην ανησυχείσετε αν κάποια φορά δε γράψω για λίγες ‘βδομάδες. Φεύγουμε τώρα να συνεχίσουμε την προετοιμασία για το χειμώνα: έχουμε να πλένουμε, να λουστούμε, να κόψουμε κι άλλα ξύλα, να σκάψουμε τρύπα και να μεταφέρουμε την τουαλέτα, να...



Καλό χειμώνα,


Ηλίας Βροχίδης


----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα

[LARISEOS]

κόψε ξυλο κόψε πραμα,,,,,

καλα να περασεις ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

[man iii]

Πλέων ξέφυγε από τον όρο ταξιδιωτικό και έγινε τρόπος ζωής , ζήσε καλή ψυχική ζωή .
Για ότι και αν έχεις κάνει μέχρι σήμερα σε αυτό το ταξίδι να ξέρει ότι λίγοι άνθρωποι έχουν την δύναμη να το κάνουν (εγώ σίγουρα όχι ), σε χαρακτηρίζει τα θάρρος η δύναμη και η πραγματική αγάπη για την ζωή , αν και μικρότερός μας δίδαξες πολλά για την ζωή .
Να είσαι πάντα καλά !!!



Υ.γ. τι γίνεται αυτό το παιδί έχουμε κανένα νέο ?

[powerphot]

Μπαρέβ τζεζ απ' το Lejan!

Τα κόψαμε τα ξύλα και είμαστε, σχεδόν, έτοιμοι για το χειμώνα. Περιέργως, όμως, ο χειμώνας ακόμη δεν ήρθε. Έχει, βέβαια, κρύο και πάλι, αλλά χιόνι δεν είδαμε. Έτσι κερδίζω μερικές μέρες παραπάνω που μπορώ να βολτάρω με τη μοτοσικλέτα μου στα τριγύρω βουνά. Ανακάλυψα ωραία μέρη στη φύση και όμορφα χωριά, όπως το γειτονικό Odzun με τον εντυπωσιακό ναό του. Δεν είναι, όμως, μόνο ο προορισμός που αξίζει, αλλά και οι διαδρομές, που είναι κυρίως χωμάτινες και με βοηθάνε να χαίρομαι τη φύση.

Εκτός από τα μαθήματα Η/Υ που διδάσκω, τον τελευταίο καιρό ξανά έγινα μπογιατζής. Ανακαινίζουμε το νηπιαγωγείου του χωριού, για να το μετατρέψουμε στη στέγη ενός μικρού οργανισμού οικολογικής εκπαίδευσης. Το νηπιαγωγείο δε λειτουργεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια περίπου, λόγω έλλειψης παιδιών. Οι συνθήκες μετά το μεγάλο σεισμό του ‘88 και την ανεξαρτησία το ‘91 ήταν τόσο δύσκολες, που δε γεννιόταν πολλά παιδιά και πολύς κόσμος έφυγε από τη χώρα για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Τώρα σιγά-σιγά η κατάσταση βελτιώνεται και υπάρχουν και πάλι παιδιά στο χωριό.

Χθες γιορτάσαμε το μικρά φιλανδέζικα Χριστούγεννα, τα λεγόμενα Πικογιούλου. Όπως θα γνωρίζετε στην Αμερική οι περισσότεροι είναι πρόσφυγες. Η Ανδριάνα, λοιπόν, έχει ρίζες από τη Φιλανδία. Δεν έχει βρεθεί ποτέ εκεί, αλλά η γιαγιά της φρόντισε να της δώσει μία γεύση της φιλανδέζικης κουλτούρας και έχει μάθει και Φιλανδέζικα μέσα στις άλλες δέκα γλώσσες που μιλάει.

Ήρθαν κάποιοι φίλοι μας από την πρωτεύουσα και μαγειρέψαμε φιλανδέζικες πίτες, ένα τσουρέκι ακριβώς όπως το φτιάχνουμε κι εμείς, που προσπαθούσαν να με πείσουν ότι είναι φιλανδέζικο και ένα απίθανο (σουηδικό για την ακρίβεια) ποτό που λέγεται Γκλαγκ. Ανακάτεψαν σε μια κατσαρόλα κρασί, φέτες μήλου, ράβδους κανέλας, γαρύφαλλο, κάρδαμο και φέτες πορτοκαλιού και λεμονιού. Είχαμε την κατσαρόλα πάνω στη σόμπα. Άναψαν φωτιά σ’ ένα αλκοολούχο ποτό που δεν πίνεται σκέτο (96,6% οινόπνευμα!) και έχυναν αυτό το ποτό μέσα στην κατσαρόλα. Έτσι καιγόταν για αρκετή ώρα όλο το οινόπνευμα από την κατσαρόλα και το αποτέλεσμα ήταν ένα απίθανο, αρωματικό ποτό με ελάχιστο οινόπνευμα.

Αυτές τις μέρες έδωσα άλλη μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, στην εκπομπή «Σιδερένια Άλογα». Δεν το δοκίμασα, γιατί δεν έχει ηχεία εδώ, αλλά μάλλον μπορείτε να με ακούσετε από τη διεύθυνση:

http://www.skai.gr/master_avod.php?i...bc=43508&lsc=2

Επίσης, στο τεύχος πρώτης Δεκεμβρίου (428) του περιοδικού moto θα βρείτε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο μου, αυτό για το Ουζμπεκιστάν.

Στη φωτογραφία βλέπεται μερικούς από τους μαθητές μου, ενώ τους δίδασκα κάποια βασικά πράγματα για να τραβάνε φωτογραφίες. Κάνουμε μερικά ευχάριστα διαλείμματα από τους Η/Υ με παιχνίδια για να το ευχαριστηθούν λίγο. Αυτή η ψυχαγωγία μέσα από το ομαδικό παιχνίδι είναι, ίσως, εξίσου σημαντική με τις γνώσεις που θα αποκτήσουν αυτά τα παιδιά γύρω από τους Η/Υ.


Τα λέμε,


Ηλίας Βροχίδης


----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα

[tigionapas]

μπραβο ρε φιλε.οχι μονο σε νιωθω αλα σε <ζηλευω> κιολας!μακαρι να ειχα τα .....φρυδια να εκανα και εγω κατι τετοιο!!!!!!!!ολο το σκευτομαι αλα δε το αποφασιζω!


ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ .ΟΡΙΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ!!!!!


ΚΑΛΟ ΤΥΧΗ ΣΕ ΟΤΙ ΚΙΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΕ(ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΛΕΩ ΕΤΣΙ ΟΚ?):a19:

[macrozan]

Ο Ηλίας νομίζω ότι κάνει ακριβώς ό,τι έκαναν και τα παιδιά των λουλουδιών, οι hippies, τη δεκαετία τού '60 ... Το παληό είναι το καινούριο !