δηλαδή επειδή εσυ δεν λες να ξεκολλήσεις απο εκει, πρέπει να έρθουμε εμεις να σε δουμε??:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Πού 'σαι ρε Χρήστο, έρχεσαι;;;
Άντε, τώρα που γυρίζει!
αντε να λιώσουν τα χιονια να κανεις κανένα χλμ γιατι θα σαπίσει η μηχανή
υγ μου κακοφαίνεται που εδω και καιρο, δεν διαβαζω για νεα μέρη και νεες περιπέτειες.
Μπαίνει η άνοιξη!
Σιγά – σιγά το χιόνι λιώνει απ’ τα τριγύρω βουνά και οι μέρες γίνονται πιο ζεστές. Έχει σχεδόν δυο ‘βδομάδες να χιονίσει στο χωριό μας και δεν περιμένουμε να ξαναχιονίσει. Τα πρώτα αγριόχορτα άρχισαν να φυτρώνουν στον κήπο μας. Το καφέ των βουνών δίνει τη θέση του στο πράσινο.
Μαζί με τη φύση ξυπνάει και ο κόσμος από τη χειμερία νάρκη. Όλοι δουλεύουν στα χωράφια τους τώρα. Οργώνουν, σπέρνουν, περιποιούνται τα μελίσσια τους. Θα βοηθήσω κι εγώ τους φίλους μας στη σπορά. Άλλοι κάνουν μερεμέτια στο σπίτι τους, επισκευάζουν το παλιό τρακτέρ τους όσοι έχουν. Τα παιδιά γεμίζουν τους χωματόδρομους με φωνές καθώς παίζουν κρυφτό και κυνηγητό. Οργανώνουμε ένα μεγάαααλο κρυφτό για να παίξουμε όλα τα παιδιά μαζί. Το κρυφτό είναι πάντα το αγαπημένο μου.
Η Ανδριάνα τρέχει συνέχεια. Παραδίδει σεμινάρια σε σχολεία γειτονικών χωριών για να αναπτύξει τις ηγετικές ικανότητες των παιδιών και να αναλάβουν κάποιο μικρό, επιδοτούμενο έργο για το σχολείο τους, όπως να οργανώσουν ένα σωστό γυμναστήριο, να αγοράσουν εξοπλισμό για χημικό εργαστήριο, να επισκευάσουν τις τουαλέτες, να δημιουργήσουν μαθήματα χορού κ.α. Κατά τα άλλα η Ανδριάνα τρέχει για να διδάξει Αγγλικά, να μάθει καλύτερα βιολί και άλλα πολλά. Παρεμπιπτόντως, δε σας είπα ότι ενέδωσε τελικά και μου έπαιξε βιολί! Τώρα μου παίζει συνέχεια!
Όσο για ‘μένα, συνεχίζω τα μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και συνεχίζω εντατικά να γράφω το βιβλίο μου. Τώρα που άρχισε να μετατρέπεται η φύση σε παράδεισο, αλλάζω κι εγώ το πρόγραμμά μου. Δε γράφω όλη τη νύχτα πλέον. Έτσι, ξυπνάω το πρωί ή το μεσημεράκι για να απολαμβάνω καθημερινά τη γιορτή της φύσης.
Δεν περιγράφεται ο παράδεισος εδώ όταν οι μέρες είναι τόσο ηλιόλουστες! Έχουμε ανοιχτές τις πόρτες όλη τη μέρα. Ο ήλιος μπαίνει στο δωματιάκι μας, που ήταν σκοτεινό όλο το χειμώνα. Πηγαίνουμε να κουβαλήσουμε νερό από τη βρύση του χωριού και είναι σα να κάνουμε περίπατο. Κάνουμε βέβαια και τους περιπάτους μας στα βουνά. Τρώμε έξω πια, στο ξύλινο τραπεζάκι του χωραφιού που έχουμε για κήπο. Καθόμαστε κάτω από τον ήλιο, να απορροφήσουμε τις αχτίνες του που μας έλειψαν τόσους μήνες. Δείτε τη φωτογραφία απ’ τον κήπο μας για να καταλάβετε. Εκεί τρώμε, εκεί αράζουμε και λιαζόμαστε. Είναι τόσο υπέροχα…
Σχετικά με τον τύπο:
Στο περιοδικό moto πρώτης Απριλίου (τεύχος 435) θα βρείτε το άρθρο μου για το Καζακστάν.
Στο περιοδικό Αυτοκίνηση Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, στο τεύχος που θα δημοσιευθεί στα τέλη Απριλίου, θα βρείτε ακόμη μία συνέντευξή μου.
Κώστα Γλυκέ:
Το e-mail που γράφεις στο blog εγώ δε μπορώ να το δω. Αν θέλεις στείλε μου e-mail στο greece2india@yahoo.com για να κρατήσω τη νέα σου διεύθυνση.
Καλή μας άνοιξη! Χαρείτε την!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
καλή άνοιξη
πες μας και τίποτα νεότερο όποτε μπορέσεις
Τα βλέπεις αυτά τα φυτά εκεί μπροστά στην φωτό?Αρχικά δημιουργήθηκε από cityfly
καλή άνοιξη
πες μας και τίποτα νεότερο όποτε μπορέσεις
Ε, αυτά μεγάλωσαν λόγο άνοιξης κι ο Ηλίας
έχει χαθεί εκεί μέσα.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Αρχικά δημιουργήθηκε από powerphot
Τα βλέπεις αυτά τα φυτά εκεί μπροστά στην φωτό?
Ε, αυτά μεγάλωσαν λόγο άνοιξης κι ο Ηλίας
έχει χαθεί εκεί μέσα.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
διέσχισε το μισό πλανήτη και τον χάσαμε μες τα σκόρδα ε;
:rotflmao: :rotflmao:
ρε ηλια σορυ κιολας αλλα δεν ερχεσαι στον χωριο μου να δεις κηπο απο το σπιτι μου.
γυρνα πισω να παρεις μπαλωμενο παπουτσι απο τον τοπο σου, να ρθουμε να χορεψουμε στον γαμο σου
harvester εισαι τουμπανος αλλα ο Ηλιας ημιθεος.
Μπαίνει η άνοιξη!
Δεν κρατιέστε βλέπω να ξεκινήσουμε και πάλι να ταξιδεύουμε! Εντάξει, τώρα που ο καιρός καλυτέρεψε θα ξεκινήσουμε σιγά – σιγά. Πρώτα θα ξεκινήσουμε με βολτίτσες εντός της Αρμενίας. Τον τελευταίο μήνα που θα περάσω εδώ θα τριγυρνάμε με την Ανδριάνα και άλλους φίλους σε μερικά βουνά που δεν έχουμε επισκεφθεί είτε με τη μοτοσικλέτα είτε πεζοπορώντας.
Ήδη ξεκινήσαμε βέβαια. Ο καλύτερος φίλος που έκανα εδώ στην Αρμενία αγόρασε μόλις μία ολοκαίνουρια Suzuki DR 650 από το Ντουμπάι και κάναμε την πρώτη μας εντουροβόλτα. Δεν είχα κάνει ποτέ εντούρο μαζί με άλλους ούτε στην Ελλάδα. Ήταν ωραία που όργωνα τα βουνά με εκλεκτούς φίλους, αλλά δεν απολάμβανα το γεγονός ότι ήθελαν να πηγαίνουμε πολύ γρήγορα και όταν κατεβαίναμε από τη σέλα να δούμε τίποτα ενδιαφέρον, έριχναν μια ματιά και ήθελαν να φύγουμε γρήγορα. Δεν πειράζει όμως. Όταν ταξιδεύω μόνος μου, έχω όλο το χρόνο δικό μου και το απολαμβάνω έτσι όπως μου αρέσει.
Κατά τα άλλα, όταν είμαστε στο χωριό, παίζω κρυφτό με τα παιδιά, χαλαμόλα όπως το λεν εδώ, και σπέρνουμε πατάτες. Επίσης, οι εθελοντές που βρισκόμαστε στην Αρμενία οργανώσαμε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας για τα παιδιά έτσι, ώστε να μάθουν κάποιες βασικές αρχές φωτογράφισης. Είχα 13 παιδιά με τα οποία τριγυρνούσαμε στο χωριό και στα γύρω βουνά για τρείς μέρες και φωτογραφίζαμε.
Η φωτογραφία που στέλνω είναι μία από αυτές που τράβηξα εγώ στο χωριό μας. Μου αρέσει πολύ το τοπίο που χαιρόμαστε την άνοιξη. Τα χωράφια έχουν γεμίσει αγριόχορτα και λουλουδάκια (ο κακός και ο καλός πάντα συμβιώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, ακόμη και στα χωράφια!). Τα δέντρα έχουν ανθίσει και είναι πανέμορφα! Τα βουνά είναι ακόμη χιονισμένα. Η όλη εικόνα φαίνεται μοναδική!
Α, επίσης τελείωσα τη συγγραφή του βιβλίου μου ως εδώ. Έγραψα 260 σελίδες και όταν γυρίσω στην Ελλάδα θα συμπληρώσω το υπόλοιπο ταξίδι από την Αρμενία μέχρι την Ελλάδα.
Τέλος, στο τεύχος της πρώτης Μαΐου (437) του περιοδικού moto θα βρείτε το άρθρο μου σχετικά με το Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία.
Καλή μας άνοιξη (αν και εκεί φαντάζομαι θα μπαίνει το καλοκαίρι σιγά – σιγά),
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Κανενα νεο απο τον Ηλια υπαρχει
Σιφης
Θα υπάρξει νέο σύντομα.Αρχικά δημιουργήθηκε από Σιφης
Κανενα νεο απο τον Ηλια υπαρχει
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Ναι παιδιά, θα τα γράψω αναλυτικά εντός των ημερών. Ετοιμάζομαι για το φευγιό πάλι. Σε καμιά 'βδομάδα περίπου θα είμαι στο δρόμο, πρώτα ο Θεός. Θα σας τα γράψω σύντομα!
Ηλία τέτοια άμεση επικοινωνία δεν μου έχει ξανατύχει.Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Ναι παιδιά, θα τα γράψω αναλυτικά εντός των ημερών. Ετοιμάζομαι για το φευγιό πάλι. Σε καμιά 'βδομάδα περίπου θα είμαι στο δρόμο, πρώτα ο Θεός. Θα σας τα γράψω σύντομα!
Καλό δρόμο.
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Άντε γιατί σαν να χορτάριασε η πέτρα...
REEEE...... ΘΑ ΡΘΕΙς εΛΛΆΔΑ?
Φορέστε τα κράνη σας, ξαναξεκινάμεεεε!!!
Αυτόν τον τελευταίο μήνα που τριγυρνούσαμε στην Αρμενία, κάναμε μερικές πολύ ωραίες εκδρομούλες με την Ανδριάνα. Πήγαμε στο χωριό κάποιων φίλων στο νότο, ανεβήκαμε στα γειτονικά βουνά με τα άλογα και κατασκηνώσαμε εκεί. Για να φτάσουμε μέχρι τους φίλους μας, κάναμε βέβαια το γύρο της Αρμενίας με τη μοτοσικλέτα έτσι, ώστε να επισκεφτούμε μερικά μέρη που δεν είχαμε δει. Κινούμασταν κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, σε κάποιες από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας. Είχε πολύ χωματόδρομο και είδαμε πανέμορφα μέρη.
Έκανα μόνος μια ζόρικη χωμάτινη διαδρομή μήπως και βρω το μοναστήρι Kirants μέσα στο δάσος. Είχε πολύ λάσπη, αμέτρητες και βαθιές λασπολακκούβες και τρεις διασχίσεις ποταμών (εις διπλούν). Το νερό σε πολλές από τις λακκούβες και στα ποτάμια είχε βάθος από μισό έως ένα μέτρο. Ήμουν μούσκεμα μέχρι τη μέση και είχα λάσπη και στο κεφάλι μου. Όχι μόνο οι βαλίτσες πήραν νερό, αλλά και το φιλτροκούτι! Τυχερός ήμουν που δεν έφτασε το νερό στο καρμπιρατέρ και τον κύλινδρο.
Κάτι σοβιετικά, θηριώδη, εξάτροχα φορτηγά οργώνουν αυτά τα υλοτομικά δρομάκια κι έτσι οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Το ένα πλαστικό μπετονάκι που κουβαλάω έξω από τη βαλίτσα αλουμινίου, παρ’ όλο που ήταν σφιχτά δεμένο, έπεσε κάπου. Επίσης, σε κάποια πολύ βαθιά και στενή ροδιά χτύπησε η δεξιά βαλίτσα καθώς κινούμουν αργά. Αργότερα ανακάλυψα ότι έσπασε το φύλλο αλουμινίου της βαλίτσας στο πλαϊνό κομμάτι που στηρίζεται στη σχάρα. Έκανε ένα σπάσιμο πέντε πόντων περίπου δίπλα στην κάτω, πισινή βάση στήριξης. Τέλος πάντων,
μικρό το κακό. Απόλαυσα εκτός δρόμου οδήγηση τουλάχιστον.
Εκείνη τη μέρα ερχόταν να με συναντήσουν τα φιλαράκια μου με τα εντούρο απ’ την πρωτεύουσα. Ο Vahe, ο καλύτερος φίλος που έκανα εδώ όπως σας είχα γράψει και νωρίτερα, έπεσε σ’ ένα χωματόδρομο γιατί μπήκε μπροστά του ένα σκυλί. Φορούσε προστατευτικό εξοπλισμό και έσωσε το κεφάλι του, αλλά δυστυχώς έσπασε το χέρι του. Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να έχω γλιτώσει απ’ τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη χωρίς μια γρατζουνιά; Τόσες δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα οδήγησα πάνω σε δυο ρόδες σε κάποιες από τις πιο επικίνδυνες
χώρες του κόσμου. Συγκρούστηκα μία φορά με αυτοκίνητο και μία με αγελάδα στην Ινδία και άλλη μία φορά με κάρο που το έσερνε γαϊδούρι στο Πακιστάν. Δεν έπεσα ποτέ, όμως, στο δρόμο και δεν έπαθα το παραμικρό. Γιατί; Διότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είχα μηδαμινή ταχύτητα. Αυτό είναι, νομίζω, το μάθημα που πρέπει να μας μείνει προτού πάθουμε κι εμείς το κακό.
Τη Δευτέρα θα γίνει αυτό που μου ζητάτε εδώ και τόσους μήνες… Τη Δευτέρα ξαναβγαίνουμε στο δρόμο νοητοί μου και πραγματικοί μου αλήτες! Θυμάστε που σας είχα γράψει απ’ το Κυργιζστάν πως ο κινητήρας της μοτοσικλέτας μου είναι στις τελευταίες του στιγμές πριν το ρεκτιφιέ; Τώρα τα σημάδια έχουν γίνει πολύ πιο έντονα. Στο ρελαντί ακούγεται ένας άχαρος, μεταλλικός ήχος από τον κύλινδρο και ο κινητήρας δυσκολεύεται πολύ να πάρει μπρος άμα δεν τον δουλέψω για μια μέρα. Το είχα γράψει απ’ τη στιγμή που ήμουν στην Ινδία και σχεδίαζα
να βάλω άλλες δώδεκα χώρες στο πρόγραμμα: Μπορεί να γυρίσω σπρώχνοντας τη μοτοσικλέτα για να τη βάλω μπρος, αλλά πιστεύω πως θα γυρίσω με τη μοτοσικλέτα ταξιδεύοντας μέχρι τέλους.
Θα ταξιδέψω και πάλι εκτενώς, όπως μου αρέσει, για ένα μήνα στη Γεωργία και στην Τουρκία, αυτή τη φορά στο βορρά της, στον Πόντο. Όσο για την Ανδριάνα, όταν φτάσω στην Ελλάδα και τελειώσει τον εθελοντισμό, θα έρθει με το λεωφορείο από την Αρμενία να επισκεφθεί τη χώρα μας για ενάμιση μήνα προτού γυρίσει στην Αμερική. Ίσως φέρει μαζί της και τη Σατινίκ, την καλύτερή μας φίλη από το χωριό, εάν οι υπάλληλοι της πρεσβείας αποφασίσουν να δώσουν τη βίζα.
Όσο για το παπούτσι απ’ τον τόπο μου που μου λέτε να πάρω, δεν έχετε καταλάβει ακόμη πως δεν ψάχνω για παπούτσι ρε παιδιά. Ξυπόλητος θέλω να τριγυρνάω! Δε μπορώ να μιλήσω γενικά για το πεπρωμένο του άντρα που με ρωτάτε, πάντως το δικό μου ναι, είναι η ελευθερία, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου. Ένας γάμος ΜΠΟΡΕΙ να είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά εγώ δεν το θέλω προς το παρόν. Άμα έχω γυρίσει όλο τον κόσμο κι έχω εκπληρώσει ένα μεγάλο μέρος των ονείρων μου, ίσως μετά από πολλά χρόνια να θελήσω να κάνω οικογένεια, όχι τώρα όμως.
Τώρα θέλω να ταξιδεύω κι αν πότε – πότε σταματάω σε κανένα καραβάν σεράι να ξαποστάσω, δε σημαίνει ότι χορτάριασα, όπως μου γράφεται μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Μερικοί έχουν καταλάβει ήδη πως το να ζει κανείς για οκτώ μήνες σ’ ένα αρμένικο χωριό δεν είναι χορτάριασμα. Ακόμη και στο χωριό νιώθω πως ταξιδεύω κάθε μέρα. Έχω ν’ αντιμετωπίσω καθημερινά νέες, άγνωστες καταστάσεις. Δε ζω τη ρουτίνα που ζει ένας Αρμένιος που έφαγε τη ζωή του στο χωριό. Έχω καθημερινά ανοιχτές όλες μου τις αισθήσεις, για να αντιληφθώ πώς λειτουργεί η
κοινωνία που ζει γύρω μου και πώς να γίνω μέρος αυτής. Αυτό, λοιπόν, είναι ταξίδι παιδιά. Έτσι νιώθω την κάθε μέρα από αυτούς τους οκτώ μήνες.
Το Lejan έγινε ένα από τα χωριά μου. Τι σημασία έχει αν είναι στην Αρμενία, στην Ελλάδα ή στη Μοζαμβίκη; Μου αρέσει πολύ η ζωή εδώ, οι υπέροχοι γείτονές μας και το τοπίο που μας περιβάλλει. Θα μου λείψουν όλα αυτά. Η μόνη παρηγοριά είναι πως όπως έλεγε και ο τίτλος στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» σχετικά με το ταξίδι μου, «Επιστρέφω για να ξαναφύγω», οπότε θα τα ζήσω και πάλι όλα αυτά που αγαπώ. Για όσους θέλουν να διαβάσουν το ρεπορτάζ, κατεβάστε την εφημερίδα απ’ τις 19 Μαΐου από την ιστοσελίδα
http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20090519&pn=1
Επίσης, για όσους ενδιαφέρονται, μάλλον την προσεχή Κυριακή (7 Ιουνίου) θα δημοσιευτεί άλλο ένα ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Απογευματινή». Η φωτογραφία που σας στέλνω είναι από ένα στεγνό κομμάτι της ζόρικης, αλλά απολαυστικής εκτός δρόμου οδήγησης προς το μοναστήρι Kirants.
Τα λέμε από το δρόμο αλήτες μου!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση