"το μονοπάτι των στίχων.."

[Druuna]

Αρχικά δημιουργήθηκε από mystique
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
Δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
Και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
Δεν μ' ανατριχιάζουν πια
Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
Και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, θα περιμένω, θα περιμένω,
Ωσπου να θυμηθώ θα περιμένω
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Οσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία
Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
Πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
Θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά
Γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
Και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, Θα περιμένω, Θα περιμένω,
Ωσπου να θυμηθώ θα περιμένω
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Οσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία

+10000

[FZR600R]

Attention: This lyric could impulsively awaken the demon of speed.

------------------------------------
Racing down the road
In a street machine of steel
Gears are jammed in full
I'm the madman at the wheel

Got my foot pinned to the floor
You can feel the engine roar
I got thunder in my hands
I'm metal thrashing mad, yeah
Metal thrashing mad, yeah

Driving like a maniac
Can't go any faster
Burning up the road
Headed for disaster

Got my foot pinned to the floor
You can feel the engine roar
Got thunder in my hands
I'm metal thrashing mad

Racing down the road
In a street machine of steel
Gears are jammed in full
I'm the madman at the wheel

Got my foot pinned to the floor
You can feel the engine roar
Got thunder in my hands
I'm metal thrashing mad


Right Click and "Save As" for the MP3 to download

http://www.mp3shits.com/download/dow...bea&key=761611

[FZR600R]

Καπου ο στιχος πρεπει να λεει επισης
"hear the demon roar..out of the metal out of the wheel..." σε καποια φαση.

[Χωμάτινος]

ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΒΑΠΟΡΙΑ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Ερμηνευτές: Σωτηρία Μπέλλου



Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο μπάτης
ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22
κι έζησε πενήντα χρόνια
σ' ένα κατώι μυστικό

Σ' αυτόν τον κοσμο όσοι αγαπούνε
τρώνε βρώμικο ψωμί
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε
υπόγεια διαδρομή

Χτες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά

[latris mixanis]

Κάθε φορά που αλλάζω σταθμό στο ράδιο και πέσω πάνω σε ελληνικά ακούω Ρέμο. Ας το βάλω λοιπόν εδώ που είναι η θέση του μήπως και ηρεμήσω

Θα 'πρεπε

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα
κακό να ξυπνάω
τι να πετάξω απ΄το χτες
και για το αύριο τί να κρατάω
Πώς να κοιτάξω μπροστά
και ποτέ σ΄ότι αφήσαμε πίσω
και όλα αυτά που μαζί αγαπήσαμε
εγώ να μισήσω

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Ποιός το περίμενε τέτοιο φιλί
να΄χει χάσει τη γεύση
και στο δικό σου το στόμα
να θέλει ξανά να επιστρέψει
Να παρατήσω μια αγάπη στη μέση
λοιπόν της ασφάλτου
πώς να διαλέξω ζωή
σε μια τέτοια στιγμή του θανάτου

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Ναι Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα
κακό να ξυπνάω

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

[Runner Ducati]

`

[nimbus]

xaxaxaxaxa



που'σαι βρε παναη?
έχασες την θάλασσα και το αγέρι σου?

τι κάνει το τερατάκι σου?
εμένα κελαηδάει...
αυτή την εβδομάδα, ΄πάω για το μεγάλο servise...
έφτασα 20.000 χλμ :wacko:

[Runner Ducati]

καλα ειναι το τερατακι Θεοδωρα, αν και λιγο παραμελημενο εμφανιασιακα πλεον απο τα trackdays και την τουμπιτσα...

βολταρεις βρε θηριακι εε?
η χαρα του μικρου μοστρο...
αντε μετα το σερβις να ειναι φρεσκαρισμενο για το καλοκαιρακι ωστε να σε δραπετευει απο την καθημερινοτητα...

[nassosxlvbros]

Αρχικά δημιουργήθηκε από zoro
τιποτα βρε...απλα να ξερετε ολοι πως οτι αφορα ελληνικο στοιχο μπορω να βρω τα παντα.........

να σου βαλω ενα δυσκολο;

"Αγγελος"....απο την ομωνυμη ταινια...αν βρεις και το τραγουδι....

[matmat]

Όταν βρέχει να τ' ακούς


Active Member


Φίλε μου θρονιάστηκες πλάι στο δέντρο
το αρρίζωτο
με λόγια καλοπλασμένα
Κέρδισες,
κατάφερες το απίστευτο
έσβησες χρόνια πυροθρεμένα

Καλό ταξίδι στα όνειρα σου
τα αφύτευτα
Και στης ψυχής σου τα χιλιοζήλευτα
Χίλιες κρυψώνες να ‘χεις...
να ξεχνάς...

Μην λιγώνεσαι
Θα γίνεις ότι θες
Μην αγχώνεσαι

Είδες τα ασύγκριτα

Σε καιρούς φοβισμένους...
μόνο την αλήθεια να καρπώνεσαι
γεννήθηκες
να είσαι στους κερδισμένους

Εκείνους με τα ανάλαφρα χνάρια
Που λοιδορούν τα σφαχτάρια

Χίλιες αγάπες να ‘χεις...
να ξεχνάς....

Φίλε μου πάνω στο χαμό μου
Δεν σου είπα χαιρετίσματα
Από το δέντρο
το λατρεμένο
Από τον μάγο
και από της βροχής τα ξεχειλίσματα

Στο φράγμα
Το ξωτικό το λαβωμένο

Τους είδα μεσ’ τα όνειροπαλέματα
Τους είπα ψέματα
Για σένα τα ίδια ψέματα
Αλλά εσύ χίλιες αλήθειες να λες...
...για να ξεχνάς

Φίλε μου εγώ,
ακόμα τραγούδια φτιάχνω
Τραγούδια λεω...
Κι επειδή γουστάρεις την βροχή...

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς

Φτιάχνει τα χρώματα
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Φέρνει κι αρώματα

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γυρίζει θύμισες

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και κοίτα γύρω σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γείρε στον μύθο σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και χαμογέλα μου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς

[Λεωνίδας]

Come wet a widow's eye
Cover the night with your love
Dry the rain from my beaten face
Drink the wine the red sweet taste of mine

Come cover me with you
For the thrill
till you will take me in
Come comfort me in you
Young love must
Live twice only for us

For me
For you
Time devours passion's beauty
With me
With you
In war for the love of you
(Tonight any dream will do)

Not a world but your fine grace
Seduction in sleepwalker's land
November dressed in May on your face
Holding us now the lovecropper's hand

Come cover me...

[matmat]

Αντέχω

Μπάμπης Στόκας


Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν' την προσευχή σου.
Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι' αυτούς που έχουν πιο πολλά,
όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω,
έχουν να κάνουν με την αγάπη...
Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή
κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει.
Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου
και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ.
Ποτέ...
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη;
Ειναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι...
Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει...
Σαν ταξιδιώτης μακρυνός, ξενιτεμένος
μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος.
Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδυα
κι απ' το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια,
του βίου τ' αφανέρωτα σημάδια,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ' ακολουθάνε.
Άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...

[matmat]

Χρονορωγμή

Sadahzinia
( Γιολάντα Τσαμπόκαλου )

Ήρθε το σούρουπο και μου ΄φερε παλιές μυρωδιές
και ξαναχάθηκα σε μια απ' του χρόνου μου τις ρωγμές
έγινα χθες, έγινα φωτιά και σκιές,
έγινα μπόρα και νερό στις νεραϊδοπηγές,
έγινα γυάλινη κούκλα και θλιμμένο λουλούδι
κι είμαι σαν δάκρυα στο πρώτο τραγούδι,
ανοιξιάτικο χνούδι σ' έναν απέραντο κήπο,
έγινα μάνα που ακούει απ' την κοιλιά τον πρώτο χτύπο
κι ας λείπω από κοντά σου όνειρό μου,
έχω μια ζωγραφιά για κόσμο ολάκερο δικό μου
πνιγμένο κακό μου,
σ' έφτιαξα γλάστρα για το βασιλικό μου
να σας ποτίζει αγκαλιασμένα η βροχή μου,
φωλιά να φτιάξει η ομορφιά στην αυλή μου
Στη γη μου να 'χουν τα πάντα φωνή,
να είναι ο ήλιος καμπάνα και το φεγγάρι σκοινί,
να κάνουν ταίρι όσα μισώ με όσα νομίζω σωστά
και να φάνε απ' το ίδιο πιάτο όσα ήταν πριν χωριστά
και όσοι σκοτώναν ο ένας τον άλλο
να 'χουν ταξίδι μπερδεμένο, δρόμο ατέλειωτο, μεγάλο.
Πέτρα, μολύβι, ψαλίδι, χαρτί,
βάζω το βιος μου σ' ένα μουσικό κουτί
Τρέχω και πάω να κρυφτώ στη παλιά φυλλωσιά
μέχρι τη ρίζα μου να φτάσει η δροσιά.

Κόψε μου λίγο απ' την αυλή γιασεμί,
και μια αγκαλιά απ' τη παλιά φυλλωσιά
στου χρόνου μου πέτα τα τη ρωγμή
μέχρι τη ρίζα μου να φτάσει η δροσιά
Τρίψε στο χέρι μου λίγο βασιλικό
δος μου νερό απ' τις νεραϊδοπηγές,
να πάει κάτω όλο μου το κακό,
μη βασανίσει άλλες τόσες γενιές.

Έλα και πες δυο παραμύθια παλιά
εκείνα που λεγες τα βράδια σταλιά με σταλιά
κι όλο κοιμόμουν πριν να μάθω το τέλος,
πριν το στόχο βρει του πρίγκηπα το βέλος.
Έλα να ψάξουμε στου χρόνου τη γεμάτη σοφίτα,
κλείσε τα μάτια και μια ευχή ακόμα ζήτα,
πάνω στο δέντρο κλαδί με κλαδί
όπως χτυπάει η πένα πάντα στο ρυθμό τη χορδή.
Γιασεμί, ώσπου να 'ρθει η βροχή
να 'ναι αξημέρωτη η νύχτα που έχει παντού απλωθεί,
μαζί με τ' άρωμα τη μυρωδιά σου,
να ' ναι αβασίλευτη κι η μέρα ήλιε μου στη ποδιά σου.
Για λίγο στάσου, παράξενο αηδόνι
που μου σφυρίζεις τις λέξεις και ο στίχος τελειώνει
και σώνει πια για καλά όσα έχει κάψει η φωτιά
κι όσα απ' το κλάδεμα ξεθάρρεψαν και βγήκαν κλαδιά.
Μικρή ροδιά και μυγδαλιά,
βρεγμένο χώμα, χειμώνα σε μια ρίζα από ελιά,
σκυμένη ράχη, γέρικη πλάτη για συντροφιά·
πέφτει στη μάχη απόψε ακόμα άλλη μια αθώα γενιά.
Κι εμένα μ' έπιασε η νύχτα στης νεράιδας το φτερό,
μέσα απ' τα χέρια μου κυλάει της πηγής το νερό
ψιθυριστά μυστικά και κλειδωμένα,
μου πέρνουν κάτω το κακό μέσα στη στέρνα.

...

[zoropatra]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nassosxlvbros
να σου βαλω ενα δυσκολο;

"Αγγελος"....απο την ομωνυμη ταινια...αν βρεις και το τραγουδι....

Άγγελος

Στίχοι: Γιάννης Τσελώνης
Μουσική: Γιάννης Τσελώνης
Ερμηνευτές:


Σήμερα σηκώθηκα
με ένα πόνο στο κεφάλι
ένα πρωινό χωρίς βροχή
μου χαμογέλασες και πάλι το θυμάμαι
έφυγες μέσα στη στιγμή

Τις μέρες μου
τις κυκλώνει το σκοτάδι
γλυκά χαμόγελα σιωπής
κουράστηκα να περιμένω
για να έρθεις φεύγω, φεύγω μακριά

Άγγελε τραγουδιστή μου
πέταξέ με πιο ψηλά
τραγούδησε μες το κορμί μου
δύσε όλο πιο μακριά

Λεύτερα λιβάδια ν' αντικρίσω
πουλιά μεγάλα με φτερά
δέντρα με ψηλά κλωνάρια
δρόμους με όνειρα ακριβά

Μου 'πες κάποτε θα φύγω κάποια μέρα
μου χαμογέλασες με φίλησες γλυκά
το τρένο έφυγε και εσύ με περιμένεις
τι θα γίνει πιο μετά

Άγγελε τραγουδιστή μου...
πέταξέ με πιο ψηλά
τραγούδησε μες το μυαλό μου
είσαι όλο πιο μακριά

Σήμερα σηκώθηκα, με ένα πόνο στο κεφάλι
ένα πρωινό χωρίς βροχή
όνειρο είναι μου είπες, μη φοβάσαι
κι έφυγες όπως η βροχή

Κάθισα και πάλι στο κρεβάτι
μήπως και σε ξαναδώ
είδα δρόμους να ανοίγονται μπροστά μου
και να χάνονται στο φως

Άγγελε τραγουδιστή μου
πέταξε με πιο ψηλά
τραγούδησε φοβάμαι δεν θα προλάβω
βλέπω το όνειρο ξανά



βρηκα αυτο δεν ξερω αν ειναι αυτοπου ζητας......

[hidefnick]

gia na mpenoume sto pnebma....

New Order

True Faith


I feel so extraordinary
Something's got a hold on me
I get this feeling I'm in motion
A sudden sense of liberty
I don't care 'cause I'm not there
And I don't care if I'm here tomorrow
Again and again I've taken too much
Of the things that cost you too much
I used to think that the day would never come
I'd see delight in the shade of the morning sun
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
I used to think that the day would never come
That my life would depend on the morning sun...

When I was a very small boy,
Very small boys talked to me
Now that we've grown up together
They're afraid of what they see
That's the price that we all pay
Our valued destiny comes to nothing
I can't tell you where we're going
I guess there was just no way of knowing
I used to think that the day would never come
I'd see delight in the shade of the morning sun
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
I used to think that the day would never come
That my life would depend on the morning sun...

I feel so extraordinary
Something's got a hold on me
I get this feeling I'm in motion
A sudden sense of liberty
The chances are we've gone too far
You took my time and you took my money
Now I fear you've left me standing
In a world that's so demanding
I used to think that the day would never come
I'd see delight in the shade of the morning sun
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
I used to think that the day would never come
That my life would depend on the morning sun...