Τα μετά.
6 χώρες, 2500 χιλιόμετρα, 3,4 l/100 μέση κατανάλωση. 5 νύχτες εκτός συνόρων, κάτω από 200 ευρώ έξοδα. Τις μέρες που έκατσα Θεσσαλονίκη δεν τις μετράω στο ταξίδι ούτε στα έξοδα. Το budget μου ήταν 30 ευρώ/ημέρα. 10 βενζίνη, 10 στέγη, 10 τροφή. Με κάτι δωράκια, τσιγάρα και αλκοόλ έφτασα τα 180-190 για το 5ήμερο.
Πρέπει να ευχαριστήσω τα συνεργεία του Χελιώτη (Worskbike) στην Αθήνα, του Ράπτη (MOTO RAPTIS) στην Λαμία και του Κουλουκάτση (X MOTO KOULOUKATSIS) στην Θεσ/νίκη για την βοήθεια τους.
Το ταξίδι με μικρό μηχανάκι είναι άλλη φάση. Έχοντας ταξιδέψει και με το Versys Βαλκάνια μπορώ να πω πως προτιμώ το Volty για αυτά τα μέρη. Σερβία, Βοσνία και Αλβανία είχε παντού μπλόκα. Με την Minnie δεν τα πέρναγα κατά πολύ, με άλλη μηχανή σίγουρα θα έτρεχα περισσότερο. Επίσης δεν τραβάει την προσοχή και αυτό είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει μερικές φορές. Σε μπλόκο στην Σερβία που με σταμάτησαν, μου ρίχνουν μια ματιά πατόκορφα και μου λένε «Go, go» απαξιωτικά. Το κυρίως θέμα όμως είναι η κατανάλωση. 3,4 μέση είναι ελάχιστα. Στο Durmitor που ήταν μόνο στενός επαρχιακός η κατανάλωση ήταν 3. Με το 12άρι ντεπόζιτο είχα 400 χλμ αυτονομία. Μεγάλη υπόθεση. Οδηγικά, είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό στο στροφιλίκι, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά. Σε εθνική βέβαια δεν είναι ωραία τα πράγματα, ταξίδι με 110 αφού άλλαξα εξάτμιση και ανέπνευσε λίγο. Ένα κίνητρο ακόμα για να βγαίνει κανείς από αυτοκινητόδρομους και να χάνεται σε επαρχιακούς. Τα περισσότερα χιλιόμετρα που έκανα ήταν 650, από Kotor προς Θεσσαλονίκη, και είχαν επαρχιακό, πόλη, αυτοκινητόδρομους. Δεν κουράστηκα καθόλου και ίσα ίσα ήταν απολαυστικά.
Θέλω να σταθώ πάλι στην χρήση GPS. Μην τα χρησιμοποιείτε. Δεν είναι θέμα ευκολίας/ταλαιπωρίας, είναι θέμα εμπειριών. Λόγω του χάρτη γνώρισα τον Klauss και λόγω του χάρτη είχα γνωρίσει τον Adam το 09. Με έναν καλό χάρτη υπολογίζεις αποστάσεις, βλέπεις αν η διαδρομή αξίζει και στην τελική έχει και τον ρομαντισμό του. Ο χάρτης σου είναι κάτι προσωπικό. Βλέπεις τα τσακίσματα που έχεις κάνει για να χωρέσει στο tank bag, τις σημειώσεις που έχεις κρατήσει επάνω, ακόμα και οι τρύπες που κάνει στις διασταυρώσεις των τσακισμάτων έχουν μια ομορφιά. Όταν είχαμε απλώσει τους χάρτες μας με τον Klauss στο σαλέ στο Μαυροβούνιο κατάλαβα πως αυτό το κομμάτι χαρτί μπορεί να το δει κανείς σαν αποτύπωση του ταξιδιού του. Να βλέπει τους δρόμους που πέρασε και να μπορεί να βάλει εικόνες στις σχεδιασμένες γραμμές. Να κοιτάει παραπάνω και να προσπαθεί να φανταστεί πως μπορεί να μοιάζει στην πραγματικότητα αυτή η μικρή άσπρη γραμμούλα. Τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ.
Το Μαυροβούνιο γαμάει. Τα βουνά υπέροχα, τα παράλια ιδιαίτερα, οι άνθρωποι φιλικοί, τα πάντα μισές τιμές από εδώ. Είδα βέβαια μια εκτέλεση μαφίας (5’ αφού έγινε, το πτώμα ήταν εκεί, οι μπάτσοι όχι) αλλά αυτό μπορείς να το δεις όπου υπάρχουν άνθρωποι. Σίγουρα θα ξαναπάω. Ειδικά εσείς οι Βόρειοι να πάτε. Είναι μια μέρα δρόμος και είναι καταπληκτικά.