Captain Haddock

[taxydromos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
Ο πατέρας μου διαβάζοντας το φόρουμ είχε δει που με προσφωνείτε πολλοί «Καπετάνιο» και είχε κρυφογελάσει... είναι η ίδια προσφώνηση που είχαν γι' αυτόν οι φίλοι του.

και τωρα σιγουρα οταν διαβαζει θα κρυφογελαει περηφανος...

[Tpap]

φιλε, ηλια..
εχθες γιορταζα την ονομαστικη μου εορτη, και εσυ σημερα ειχες μια τοσο οδυνηρη επετειο.

Οι αντιθεσεις που χαρακτηριζουν την ανθρωπινη ζωη...

Δεν θα αργησουμε πολυ να τους συναντησουμε κι εμεις.
Οπως κι εμας θα ελθουν αργοτερα να μας βρουν.

Δυστυχως ή ευτυχως δεν ξερω, αλλα σιγουρα θα τα ΛΕΜΕ και ΜΕΤΑ

απλα ΤΟΤΕ, θα ξερουμε..

[gkmaggas]

Φιλε να τους θυμασαι και να φορας παντα το χαμογελο τους!!!!!

[PanVas]

Ηλία. Ηλία... Ηλία....
Τι να πω.

Να μαστε καλά να έχουμε να θυμόμαστε!

Είσαι τυχερός! Να το θυμάσαι πάντα αυτό.

Και το καλοκαίρι κανόνισε εξόρμηση μέχρι τον Πόρο με ιστιοπλοϊκό και σημαία moto.gr.

[trigger]

....
Tρελλός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ....



Ηλία το έχω περάσει το λούκι και δυστυχώς δεν έχω πολλά να θυμάμαι γιατί ήμουν μικρός και δεν πρόλαβα...

Εύχομαι άλμπουρα βαριά και ένα γερό σκαρί να τον συντροφεύουν...


Καλές θάλασσες Cpt!

[hidefnick]

Και στους δύο σας :a19: τίποτα άλλο............

[filipp0s]

Φίλε Ηλία τι να πω? Εγώ τον δικό μου τον έχασα πριν τρία χρόνια -ταλαιπωρήθηκε- μπορώ να πω ότι ανακουφίστικα κιόλας, μάλλον ανακουφίστηκε κι αυτός.... Δεν έχω τετοιες εμπειρίες από τον δικό μου πατέρα. Η σχέση μας ήταν περισσότερο τυπικη. Ξέρεις αυτό το πατέρας-γιος που συναισθηματικά τελικά υπάρχει (?) ότι κι αν έχει συμβεί... Ομως σε καταλαβαίνω, πέρασε ένας χρόνος... Θυμάμαι σαν χθες που στη πίτα του moto ρώτησα τον Χρήστο -Που είναι ο Ηλίας? Και μου απάντησε ότι πέθανε πατέρας του... Δεν γνωριζόμασταν τότε... Τώρα που έστω και λίγο σε ξέρω, καταλαβαίνω: Οταν μιλάς για κάτι το εννοείς... Κέρασες σήμερα τα ποτά στη μνήμη του... και ήπια στη μνήμη του, χωρίς να τον γνώρισα ποτέ... αλλά γνωρίζω εσένα και καταλαβαίνω... τι ήταν ο πατέρας σου, τι είναι να είσαι καπετάνιος στη ζωή σου να τα φέρνεις βόλτα στα δύσκολα... να μη μασας στις φουρτούνες και πάνω απο όλα να παραμένεις αληθινός... σε πάω ρε φίλε... και γουστάρω που ήπια τις ρακές για την πάρτη του/σου.

[crs-k]

Δε γ@μιεσαι ρε Ηλια λεω εγω...








Χαλαλι οι ρακες στην μνημη του...

[Tropeas]

Λιάκο, εχω ακούσει ιστορίες...
...περιμένω και άλλες ...
να μας συνοδοιπορίσουνε και να μας συντροφεύσουνε σε όμορφους προορισμούς με όμορφες εμπειρίες,
και προπάντων να μας υπενθυμήσουν όμορφες μοναδικές αναμνήσεις!
με συγκίνησες αδερφέ...
ήθελα να μάθω...ξέρεις τι... αλλά πλέον...
ήθελα και να τον γνωρίσω απο τον τρόπο που μίλαγες ,
απο τον τρόπο που περιέγραφες...
αυτο που φαινόταν στην έκφρασή σου ήταν απερίγραπτο!

[Cpt. Haddock]

.....

Είναι περίεργο πως, ενώ βρήκα σχετικά εύκολα τα λόγια που ήθελα να γράψω για τον πατέρα μου, δε βρίσκω ευκολα αντίστοιχα λόγια για όλους εσάς που γράψατε εδώ...

Το κάθε τι, οι δύο κουβέντες, η μια φωτό, οι αναφορές σε συγγραφείς (λες και τον ήξερες ρε Μάνο), η μαρτυρία της γνωριμίας, οι στίχοι ακομα κι ενα απλο εμοτικον είχαν τη σημασία τους... Όσο ξαναέβλεπα τη λέξη "Καπετάνιε" τόσο βούρκωνα

Μετράνε πολλά στη ζωή. Να τη ζήσεις, να αφησεις ίσως μια παρακαταθήκη.
Αλλα για μένα χθες μέτρησε το οτι γράφοντας εδώ για τον πατέρα μου ήξερα οτι έχω φίλους που θα το διαβάσουν και θα νιώσουν μαζί μου - δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο "μνημόσυνο" - κι ούτε κι ο ίδιος πιστεύω.


Ενα απλό ευχαριστώ είναι δύσκολο, αλλά είναι ταυτόχρονα και το λιγότερο που μπορώ να πω για όσα γράψατε εδώ ή μου είπατε απο κοντά χθες όταν υψώσαμε τα ρακοπότηρα "στη μνήμη των απόντων"

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΗ!


Sea Fever

by John Masefield

I must down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by,
And the wheel's kick and the wind's song and the white sail's shaking,
And a grey mist on the sea's face, and a grey dawn breaking.

I must down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.

I must down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull's way and the whale's way where the wind's like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick's over.

[doctor x]

........

[mpou]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock

Αλλα για μένα χθες μέτρησε το οτι γράφοντας εδώ για τον πατέρα μου ήξερα οτι έχω φίλους που θα το διαβάσουν και θα νιώσουν μαζί μου - δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο "μνημόσυνο" - κι ούτε κι ο ίδιος πιστεύω.

Καπετανιο
Να ξερεις οτι ειναι παρα πολλοι εδω μεσα που το διαβασαν, βουρκωσαν, αλλα ηταν δυσκολο να γραψουν κατι. Αν μετρησεις και αυτους, τοτε σιγουρα ηταν μακραν το καλυτερο "μνημοσυνο".

[johnpan]

Eisai poly tyxeros pou eixes tetoio patera mpagasa Hlia. Syllypoumai, alla se zhleuw kiolas, me thn kalh ennoia

[LINA]

Καπταιν εμαθες πολλα απ αυτον τον ανθρωπο , ενιωσες πολλα και εζησες ακομα περισσοτερα. Φαινεται οτι ηταν ενας ανθρωπος που στηριζοσουν καθε στιγμη , ευχαριστη , προβληματισμενη ή αποφασεων, και ετσι ειναι ενας σωστος πατερας. Σιγουρα οσοι περνουν τετοια ποιοτικα χρονια με τους γονεις τους ειναι γεματοι και ηρεμοι.
Λοιπον , εξοπλισμενος οπως εισαι απο εμπειριες, σκεψεις, γνωσεις και ελπιδες ΖΗΣΕ τη ζωη σου οσο καλυτερα μπορεις και εκεινος θα ειναι ικανοποιημενος για τον γιο που αφησε πισω του.

Εγω θα σου ευχηθω να αποκτησεις ενα (και δυο και τρια οσα θες τελοσπαντων) παιδι/α και να τους δωσεις τη κληρονομια της οικογενειας σου , να ζησεις οσα εζησες και συ με τον πατερα σου και τοτε πιστεψε με .... θα εισαι γεματος και ικανοποιημενος ανθρωπος !

Εχεις πολλα να δωσεις Καπταιν....

Keep Walking

[Gares']

O Captain! my Captain! our fearful trip is done;
The ship has weather’d every rack, the prize we sought is won;
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring:

But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red,
Where on the deck my Captain lies,

Fallen cold and dead.

O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;
Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills;
For you bouquets and ribbon’d wreaths—for you the shores a-crowding;
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;

Here Captain! dear father!
This arm beneath your head;
It is some dream that on the deck,

You’ve fallen cold and dead.

My Captain does not answer, his lips are pale and still;
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will;
The ship is anchor’d safe and sound, its voyage closed and done;
From fearful trip, the victor ship, comes in with object won;

Exult, O shores, and ring, O bells!
But I, with mournful tread,
Walk the deck my Captain lies,

Fallen cold and dead.



May he rest in peace