Στη πύλη ρωτάω το φύλακα για το πώς συνεχίζει ο δρόμος. Η στοιχομυθία πάει κάπως έτσι:
ΕΓΩ: Καλημέρα! Ο δρόμος συνεχίζει από εδώ;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ: Ναι ναι, πάει για Σιδηρόνερο σε καμμιά 30αριά χιλιόμετρα.
Ε: Σε καλή κατάσταση ο χωματόδρομος;
ΑΘ: Μια χαρά είναι, δε θα έχεις κανένα πρόβλημα. Σε ένα σημείο μόνο περνάνε νερά και έχει νεροφαγώματα αλλά δε θα'χεις πρόβλημα.
Ε: Χμ, έχει βρέξει πολύ αυτές τις μέρες;
ΑΘ: Όχι μην ανησυχείς, ο δρόμος είναι μια χαρά.
Έφυγα και γω ο έρμος ορεξάτος για το πρώτο χωματάκι και μετά από ένα (το πολύ) χιλιόμετρο, και αφού έχω διασταυρωθεί με ένα βοσκό και τις 3 αγελάδες του που με κοιτάει και κουνάει το κεφάλι, πέφτω σε ένα θεσπέσιο αμμώδες τερραίν το οποίο με το που το πατάω καταλαβαίνω ότι πρόκειται να κολλήσω.
![]()
Κάνω μια στάση στις "Γέφυρες", ένα μικροσκοπικό στέκι με μια σόμπα-φλογοβόλο που έχει φτιάξει εσωτερική θερμοκρασία σάουνας και με το που μπαίνω βγάζω τα πάντα και μένω με το φουτεράκι. Ανεφοδιάζομαι με ένα ωραίο χωριάτικο λουκάνικο, λίγες πατάτες και μια σαλάτα και φεύγω προς Σέρρες.
Τελικός προορισμός Τρίτης: Η λίμνη Κερκίνη. Φτάνω απογευματάκι, κατηφορίζω προς τη λίμνη και αρχικά απογοητεύομαι από την ερημιά και τη φαινομενική εγκατάλειψη...
![]()
Έχει πια σκοτεινιάσει και κατευθύνομαι προς το χωριό Κερκίνη, όπου και νοικιάζω ένα δωμάτιο στο πρώτο ξενοδοχείο που βρίσκω ("Οικοπεριηγητής" , ?40 το βράδυ με πρωινό, πολύ κυριλέ) . Αφήνω κάποια πράγματα και αμέσως βγαίνω για μια βόλτα με τα πόδια.
Πάω μια βόλτα στο χωριό και μετά παίρνω ένα δρόμο που υποθέτω πως οδηγεί στη λίμνη (αν και μέσα στο σκοτάδι δε τη διακρίνω). Εκεί, στη βρεγμένη άσφαλτο, συναντώ ένα κοινωνικότατο βατραχάκι.
![]()
Μετά από 1-2 ώρες επιστρέφω στο δωμάτιο για service και ύπνο.
Τετάρτη πρωί στη λίμνη Κερκίνη. Trip B στα 1725km.
Ξυπνάω με 4 γάτες έξω απ'τη μπαλκονόπορτα και τα πάντα έξω μούσκεμα. Πρέπει να έβρεξε αρκετά το βράδυ. Κατόπιν πρωινού κάνω το λάθος να "πάω μια βολτίτσα" με πολιτικά, χωρίς εξοπλισμό, με το μηχανάκι γύρω απ'τη λίμνη. Έχει ένα ανάχωμα που ακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής και προσφέρει πολύ ωραία θέα.
![]()
Βέβαια η ένδυση τζινάκι-παπουτσάκι δεν είναι ό,τι καλύτερο όταν έχεις νερόλακους και γενικότερα λασπωμένη διαδρομή σε ένα τοπίο με 90% υγρασία. Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν πως έγινα μέσα στις λάσπες και συνειδητοποίησα πως είχα πολύ άγχος. Μη λερωθώ, μη χαθώ/κολλήσω και δε γυρίσω στην ώρα μου να κάνω checkout απ'το δωμάτιο... άι στο κόρακα!
![]()