Φοβάμαι ότι το νήμα πάει για διαχωρισμό, διότι από τι διήθηση πήγαμε στη σύγκριση ποδηλάτων-μοτοσυκλετών. Ας το συνεχίσουμε έτσι, αλλά ας ρίξουμε λίγο τους τόνους και ας διατηρήσουμε ένα επίπεδο σεβασμού, ακόμα κι αν έχουμε διάσταση απόψεων.
Ας ορίσουμε όμως τις έννοιες: Λέγοντας "δεν έχεις το δικαίωμα", αυτομάτως αναφέρεσαι σε θεσμικό πλαίσιο και όχι στην προσωπική σου εκτίμηση για πώς θα έπρεπε να είναι ο νόμος. Αυτό έχει πολύ συγκεκριμένη μορφή την εκάστοτε στιγμή, αλλά φυσικά διαμορφώνεται με τον καιρό, αν αρκετοί πολίτες αντιδράσουν επειδή θεωρούν ότι κάποιος νόμος τους αδικεί. Η τρέχουσα λοιπόν μορφή του θεσμικού πλαισίου, όπως ορίζεται από τον ΚΟΚ, είναι ότι τα ποδήλατα έχουν το δικαίωμα να κινούνται στους δρόμους, τηρώντας τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, όπως όλα τα οχήματα. Απαγορεύεται να κινούνται σε αυτοκινητόδρομους και οδούς ταχείας κυκλοφορίας (εδώ ανοίγω μεγάλο κεφάλαιο, διότι ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει ποιες είναι αυτές και πώς σηματοδοτούνται). Έχουν υποχρέωση, ως βραδυπορούντα οχήματα, να κινούνται στο δεξιό άκρο του δρόμου, όταν αυτό είναι ελεύθερο και στο μέσον της δεξιάς λωρίδας, όταν γίνεται κίνηση κατά στοίχους και δεν έχουν στόχο να στρίψουν αριστερά (οπότε αναγκαστικά θα πάνε στην αριστερή λωρίδα).
Δεν υποχρεούνται να έχουν πινακίδες κυκλοφορίας, ούτε ασφάλεια, ούτε άδεια ικανότητας οδήγησης που να τεκμηριώνει επιπλέον τη γνώση του ΚΟΚ, ούτε να φοράνε κράνος και γάντια. Υποχρεωμένα είναι τα ποδήλατα να έχουν κουδουνάκι (!), ανακλαστικές επιφάνειες στα πετάλια και στους τροχούς, καθώς και μπροστά-πίσω (κόκκινο-λευκό). Αν κυκλοφορούν βράδυ, πρέπει να έχουν αναμμένα φώτα. Εδώ ξεκινάει τεράστια συζήτηση. Με πολλά από αυτά δε συμφωνώ και θεωρώ ότι θα πρέπει να αλλάξουν.
Σίγουρα θα πρέπει να θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική χρήση κράνους, ενώ σημαντικά είναι και τα γάντια. Προσωπικά φοράω πάντα κράνος και γάντια. Η ασφάλιση αστικής ευθύνης είναι πολύ παράξενη υπόθεση. Σε πολλά κράτη συνηθίζεται να ασφαλίζονται προαιρετικά τα κτήρια (π.χ. αν πέσει καμιά γλάστρα ή σοβάς), οι πεζοί (που μπορεί να προκαλέσουν ατύχημα καθώς περπατάνε ή διασχίζουν μία διάβαση) και τα ποδήλατα. Η τάση στις ασφάλειες αστικής ευθύνης συνήθως πάει αναλογικά με τη δυναμική του οχήματος να προκαλέσει σημαντικές φθορές. Δε θα ασφαλίσεις το ποδήλατο βουνού, παρόλο που έχω ακούσει περίπτωση ανθρώπου να αποζημιώνει μοτοσυκλετιστή endurά, επειδή τρακάρανε off-road στο βουνό. Ο μοτοσυκλετιστής πήγαινε στα χωράφια με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και έπεσε πάνω στον ποδηλάτη, αλλά τελικά το δικαστήριο επιδίκασε ευθύνες στον ποδηλάτη, επειδή ερχόταν από αριστερά. Άντε τώρα να πείσεις mountain biker ή endura να έχει ασφάλιση αστικής ευθύνης για χρήση off-road.
Έχω την αίσθηση ότι τα ποδήλατα τα αφήνουν πιο ελεύθερα, ώστε να μην υπάρχουν πολύπλοκες διαδικασίες απόκτησης και να προωθούν τη χρήση τους (δεν το αναφέρω σαν καλό, αλλά σαν γεγονός). Είναι και λίγα αυτά που κυκλοφορούν στους δρόμους, με αμελητέες περιπτώσεις ατυχημάτων που φέρουν τα ίδια ευθύνη, οπότε δεν έχει ασχοληθεί ο νομοθέτης για το ζήτημα της αστικής ευθύνης. Πάντως δεν είμαι αρνητικός σε αυτό, θα μπορούσαμε σταδιακά να ορίσουμε υποχρέωση ασφάλισης. Απλά θα χρειαστεί μεγάλος χρόνος προσαρμογής, διότι οι ποδηλάτες στους δρόμους είναι μέχρι και πιτσιρίκια.
Παράνομες συμπεριφορές στο δρόμο υπάρχουν πολλές, τόσο από αμάξια, όσο και από ποδήλατα και μοτοσυκλέτες. Η λύση στις προηγμένες χώρες είναι ο συνδυασμός παιδείας, με συστηματική και αυστηρή αστυνόμευση. Με έμφαση στο δεύτερο, κάτι το οποίο ξέρουν καλά όσοι ζουν σε τέτοιες χώρες. Ξέρουν ότι η κάθε παρέκκλιση από τον ΚΟΚ έχει σημαντική πιθανότητα να τιμωρηθεί. Δυστυχώς στους ποδηλάτες υπάρχει μεγάλη ανοχή και πέφτουν σπάνια πρόστιμα. Συχνά έχω διαφωνίες με φίλους για βασικές παραβάσεις και δεν μπορώ να τους αλλάξω τρόπο σκέψης, διότι ξέρουν ότι θα τη σκαπουλάρουν (έλλειψη αστυνόμευσης). Με τις μοτοσυκλέτες βλέπω καθημερινά πολύ περισσότερες παραβάσεις, αλλά έχει να κάνει και με το πλήθος τους στους δρόμους, οπότε ποσοστιαία δεν ξέρω αν είναι περισσότερες από τους ποδηλάτες.