Ας γραψω όμως και κατι για την κρίση, μιας και αυτο ειναι το θέμα, ασχετα αν εκτροχιάστηκε στην πορεία.
Δυστυχώς κι εγω ειμαι θυμα της και μάλιστα σε πολλά επίπεδα, και στο μοτοσυκλετιστικό φυσικά.
Ανεργος εδω και 6 μηνες αναγκάστηκα να δώσω το πολυαγαπημένο μου 1000αρι που το έβλεπα να κάθεται ετοιμοπόλεμο στο γκαράζ, παρέα με τον πάπιο μου λίγο νωρίτερα μέσα στο έτος, για να αγοράσω ένα μεσαίο μηχανάκι που θα παίξει τον ρόλο και μοτοσυκλέτας έξω απο την πόλη, αλλά και παπιού μέσα σε αυτήν.
Διάλεξα ένα Τρανσαλπ 600 της προηγούμενης χιλιετίας στο 1/3 των χρημάτων που έπιασε το 1000αρι μου.
Θα πουλούσα αν δεν με έπιανε η κρίση; Μάλλον όχι. Δεν είχα λόγο να το κάνω μιας και το είχα στήσει το μηχανάκι πένα και ταξίδευα άρχοντας.
Θα αγόραζα ποτέ ενα μηχανακι σαν το τρανσαλπ για να βγαζω γουστα; Μάλλον όχι. Το είχα και παλιότερα και το ήξερα σαν μηχανή. Προτιμήθηκε για άλλους, ορθολογιστικούς λόγους.
Έρχεται η στιγμή που πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς οταν δεν σου ερχονται τα πράγματα όπως θες, μέχρι να μπορείς να κάνεις αυτο που θέλεις. Το παν όμως είναι να μην το αφήσεις εντελώς. Γιατι αν αφήσεις κάτι που αγαπάς, σε αφήνει και εκείνο δημιουργώντας ένα μεγάλο κενό. Τώρα κάλυψα το κενό με μια ορθολογική λύση, με μια από τις λογικές επιλογές για τους καιρούς που ζούμε. Ξερω οτι δεν θα με προδώσει γιατι είναι σκυλί. Ξερω οτι δεν θα βγάλω ΟΔΗΓΙΚΑ ΓΟΥΣΤΑ, αλλά θα μπορώ να ακολουθήσω την παρέα μου σε ταξίδια που θα βγάλουμε ΠΑΡΕΙΣΤΙΚΑ ΓΟΥΣΤΑ. Αυτο για την ώρα αρκεί, κι όπως λέει και η τύπισσα στην διαφήμιση του F2G "Σώπα μωρε! Θα τα καταφέρω!"