Από τον τομέα F, αριστερά ο E δεξιά ο G...
Σε συνεννόηση με ένα φίλο που είχε έρθει με άλλα τρία παιδιά για τον αγώνα, μέσω Ιταλίας, συναντηθήκαμε και γίναμε μια καλή παρέα.
Με τα πόδια γυρίσαμε τη μισή πίστα, πάνω από 5 km απόσταση.
Μόλις ήρθε η ώρα του MotoGP, απλά ανατριχιάσαμε. Πώς αλλιώς να νιώσεις άλλωστε όταν βλέπεις τον Valentino Rossi να περνά από μπροστά σου με το Μ1?
Κατά το απόγευμα, αφού τελείωσαν οι κατατακτήριες, περίμενα τα παιδιά έξω από τον τομέα C. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι όποιος περνούσε και έβλεπε το «GR» στην πινακίδα, μου χαμογελούσε, μου έδινε συγχαρητήρια, μου έπιανε την κουβέντα. Μάλιστα μερικοί ρωτούσαν για την κατάσταση στη χώρα μας και μου έλεγαν «don’t give up», δείχνοντας σεβασμό και συμπόνοια προς την Ελλάδα.
Ήρθε η παρέα και πήγαμε στο Brno για καφέ και φαϊ. Πολύ γέλιο, τρομερά παιδιά όλοι τους…
Λίγο μετά τις 10 χωρίσαμε, δίνοντας ραντεβού για την επόμενη το πρωί. Ο δρόμος προς το Skalni Mlyn περνούσε μέσα από δυο μικρά δασάκια, εγώ οδηγούσα ολομόναχος, δεν υπήρχαν φώτα πουθενά και μου ήρθαν στο μυαλό οι σκηνές από τα χειρότερα θρίλερ που έχω δει. Μόλις είδα το ξενοδοχείο, χαμογέλασα μέσα από το κράνος, λέγοντας στον εαυτό μου «πως κάνεις έτσι, μωρέ? Σιγά το πράγμα!».
Info:
Km ημέρας: 100
Διαμονή:
Hotel Skalni Mlyn
Skalni Mlyn 96, Blansko
ΜΕΡΑ 5η
Με αγωνία ξύπνησα πριν τις 7 και πάλι τους περίμενα να ανοίξουν το εστιατόριο…!
Στην πίστα έφτασα κατά τις 9, γινόταν ήδη χαμός… Από τι ώρα να είχαν έρθει??? (Απ’ότι είπαν, «κόπηκαν» 140.000 εισιτήρια τη μέρα του αγώνα)
Στην κερκίδα Τ4 κάθισα μαζί με δυο Σουηδούς, πατέρας (70) με Multistrada MY ‘15 και γιος (48) με Multistrada MY’14. Το απίστευτο ήταν ότι ο παππούς είχε και ένα Diavel στο γκαράζ του!!! Είχαν έρθει οδικώς και εκείνοι και ήταν ο δεύτερος αγώνας που έβλεπαν φέτος, είχαν πάει και τον Ιούνιο στην Ισπανία! Πολύ τους χάρηκα, cool τύποι και οι δυο…
Αν και νίκησε ο Lorenzo, κάτι που δεν ήθελε κανείς, έφυγα από την πίστα με τις καλύτερες εντυπώσεις και σκεφτόμουν ποιον αγώνα θα έβλεπα το 2016. Καταπληκτική εμπειρία, που νομίζω πρέπει να τη ζήσουν όλοι όσοι αγαπούν τη μοτοσυκλέτα.
Το απόγευμα το περάσαμε πάλι στην πόλη του Brno με τα παιδιά με πολύ χαβαλέ, πειράγματα, φαγητό, μπύρες κτλ.
Το σκοτεινό δρομολόγιο ήταν πάλι το ίδιο. 45km μέχρι το Blansko, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Η ψυχραιμία μου χάθηκε κάπου πριν το πρώτο δασάκι, όταν είδα ένα περιπολικό να έχει κλείσει το δρόμο και έναν αστυνομικό να με στέλνει αναγκαστικά από άλλο δρόμο. Η ώρα ήταν 23:00 και περνούσα κάτι χωριά που δεν υπήρχε ψυχή. Το GPS διόρθωνε συνέχεια την πορεία και βρέθηκα σε ένα χωριό που έκαναν έργα και ήταν σχεδόν όλο σκαμμένο. Αναγκάστηκα να περάσω μέσα από τα έργα, ανεβαίνοντας πεζοδρόμια. Μετά από λίγη ώρα βγήκα κοντά στο Blansko ανακουφισμένος.
Αυτά τα δυο τελευταία βράδια θα τα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή…
Info:
Km ημέρας: 100
Διαμονή:
Hotel Skalni Mlyn
Skalni Mlyn 96, Blansko
ΜΕΡΑ 6η
Ξημέρωνε στο Blansko και ο ήχος του ψιλόβροχου με «κρατούσε» στο κρεβάτι. Σκεφτόμουν ότι καλά ήταν πέντε μέρες ως τώρα που είχε ήλιο…. Εδώ όμως είναι κεντρική Ευρώπη, δεν έχει και πολύ σημασία αν είναι Αύγουστος, η θερμοκρασία μπορεί να είναι και στους 12-15C. Αυτό που βαριόμουν ήταν το βάλε-βγάλε των αδιάβροχων και χαλιόμουν που δε θα έβγαζα και φωτογραφίες. Όσες θα ήθελα δηλαδή…
Παρόλα αυτά, με αργούς ρυθμούς έφυγα πριν τις 10 από το ξενοδοχείο με προορισμό την Κρακοβία.
Ακολουθώντας το δρόμο Ε462 προς το Olomouc και λίγο αργότερα τον 1 μέχρι τα σύνορα με την Πολωνία, πέρασα μέσα από αμέτρητα χωριά, που ενδιάμεσα τα χώριζαν τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις.