Φθάνω στην κορυφή του λόφου, στην Piazza Italia με την απίθανη θέα στην κάτω πόλη ....
.... κι εκεί που προβληματίζομαι πού μπορώ να παρκάρω τη μηχανή μου, εμφανίζεται ένας ευγενικός κύριος με τη σύζυγό του και μου υποδεικνύει ένα ασφαλές και νόμιμο σημείο. Πάνω που τον ευχαριστώ για τη διάθεση να με βοηθήσει, μου λέει ότι το έναυσμα για να με πλησιάσει ήταν οι ελληνικές πινακίδες. Κι έτσι ξεκινάει στη μέση της πλατείας μια συζήτηση γνωριμίας. Είναι ο Βιτόριο ....
.... ένας Ιταλοαμερικανός, με καταγωγή από την Περούτζια αλλά ζει στο Τέξας πολλά χρόνια και - το σπουδαιότερο - η γιαγιά του ήταν Ελληνίδα από τη Ρόδο, επισκέπτεται το νησί κάθε χρόνο και μάλιστα το θεωρεί τον επί γης παράδεισο!
Απόγευμα βγαίνω στο ιστορικό κέντρο με την πανέμορφη πλατεία Piazza 4 Novebre και το Palazzo dei Priori ....
.... και γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο, ιδιαίτερα στη κεντρική οδό, τη μεσαιωνική Corso Vannucci.