μερικες φορες διαβαζοντας τα διαφορα μηνυματα, μου δημιουργειται η ευλογη απορια
για το αν οι συγγραφεις τους σοβαρολογουν ή απλα λενε για να λενε .
αυτο το συλληπητηριο θεμα εξελιχθηκε σε ενα διαξιφισμο για το αν το κρανος σε σωζει ή οχι αμα πεσεις με πολλα κι αν ειναι αναγκαιο στα λιγα κ.τ.λ κ.τ.λ.
το οτι η αναγκαιοτητα του κρανους ειναι για την προστασια που σου προσφερει πριν πεσεις και για να μην πεσεις, προσπερναται σαν αμελητεα.
το οτι σου επιτρεπει να εχεις τα ματια σου ανοιχτα και να βλεπεις κι οχι μισοκλειστα απο τον αερα,
αντιμετωπιζεται σαν να ειναι κατι που δεν αφορα τον μοτοσυκλετιστη.
στην προσκρουση σε σταθερο σημειο δεν σε σωζει τιποτα, αλλα το συρσιμο στην ασφαλτο ειναι μια αλλη υποθεση και εκει το κρανος κανει την δουλεια για την οποια προορίζεται.
ο μπλιτζερ πιο πανω αναφερε πως ειδε την μοτοσυκλετα φυσαρμονικα.
μια μηχανη ομως δεν γινεται φυσαρμονικα με 50 ή με 80..
κι αυτο ειναι ενα σημειο που παντα αγνοειται.
η ταχυτητα.
και η ταχυτητα ειναι ο παραγοντας που προκαλει τα περισσοτερα ατυχηματα.
και σε συνδιασμο με το ξεκρανωτος (και τα ζουζουνια που τραβαει ο προβολεας και πανε κατευθειαν στα ματια) την νυχτα, πιθανον και με μερικες μπυρες,
ειναι σιγουρακι τα κλαμματα..