Τι είναι η μοναξιά ??

[tifoefs]

ΤΕΛΟΣ

Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,

καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,

τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα

κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,

νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Elli
Όσο εγωκεντρικό και υπεροπτικό και αν ακουστεί αυτό, θεωρώ πως υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και αν τους δώσεις ό,τι πιο όμορφο ανθίζει μέσα σου, δύσκολα θα το δουν.

δεν ακούγεται καθόλου εγωκεντρικό. Είναι μια αλήθεια από τις πολλές...


Οι αισθήσεις μας περιορίζονται σε αυτές τις πέντε που παρέχει το φθαρτό σώμα μας...

οι αισθήσεις μας εγκλωβίζονται, όταν τις περιορίζουμε εμείς οι ίδιοι..


Πνιγμένοι από τα θέλω μας και το εγώ μας ξεριζώνουμε ότι πιο όμορφο γεννάει ο κήπος της ψυχής μας και δεν προλαβαίνουμε να το δούμε να μεγαλώνει, να ανθίζει και να σκορπάει αρώματα και ευωδιές....


...λίγο η ανάγκη μας να είμαστε αποδεκτοί, μάς εξουσιάζει...μάς καθηλώνει η ανάγκη αυτή, στο να διατηρήσουμε τα θέλω των άλλων...εκεί γεννιέται η πιό ανήμπορη μοναξιά, και πέρνει την μορφή της θλίψης...εκεί συνειδητοποιούμε ότι δεν είδαμε να ανθίζει ο κήπος της ψυχής μας...δεν τον αφήσαμε να ανθίσει...




Δεν έχουμε το χρόνο να κοιτάξουμε γύρω μας....


αφήσαμε, αν θέλεις επιτρέψαμε να μας αποκόψουν από τον χρόνο. Να μάς τοποθετήσουν σε ένα καλούπι γυάλινο...εκεί όπου χωρούν όλοι...κλεισμένες στο γυάλινο αυτό καλούπι, είδαμε τον χρόνο να μάς προσπερνάει και χαθήκαμε στην ατόφια σκέψη του μετά...


Παρ'ολα αυτά , Θεοδωρούλα μου υπάρχουν πολλα πράγματα που μπορεί να κάνει και να δώσει ένας άνθρωπος. Ακόμα και όταν στο διάβα του βρέθηκαν άνθρωποι που του πήραν τα πιο όμορφα λουλούδια του κήπου του και τον άφησαν έρημο....


αχ αυτό το μονοπάτι, μάς ξεναγεί κάθε φορά με την ίδια λαχτάρα...να μάς δείξει ακόμα κάτι που δεν είδαμε...που δεν μάς έδειξαν...που αγνοήσαμε...εκεί, βλέπουμε τα πιό όμορφα πράγματα να ανθίζουν, μέσα μας. Και πράγματι, δεν τα είχαμε δει...φοβώμασταν να κοιτάξουμε...κι ήταν όμορφα...γιατί το μονοπάτι, φτάνει ίσα με εκεί που δεν πάει ο νους...κι η σκέψη καλπάζει ολοένα να τα φτάσει όλα...όλα να τα αγγίξει...τα πιό όμορφα λουλούδια Έλλη μου, δεν τα είδαμε ακόμα...


Και δυστυχώς τα λουλούδια αυτά αργοπεθαίνουν σε ένα κακόγουστο βάζο, στο όνομα μιας αγάπης και γίνονται άλλοθι για τις πιο μικρόψυχες και ταπεινές πράξεις.....



...τα λουλούδια αργοπεθαίνουν, όταν τα αφήσουμε...όταν δεν τους δώσουμε καμία σημασία...έτσι όπως, πέθανε το δελφίνι που δεν ξανα είδε το παιδάκι, στην ιστορία του πλήνιου...κι εκεί η ψυχή, μαραζώνει...μα, για λίγο μόνο...μέχρι να αντικρίσουμε τον ήλιο μέσα από τα σύννεφα και να συνειδητοποιήσουμε ότι ναι! έρχονται μέρες καλές...αρκεί να τις αναζητήσουμε...μέσα μας, σιμά...

[nimbus]

Πιο καλή η μοναξιά.

Πάριος Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Βαρθακούρης Χάρης/Πάριος Γιάννης





Να ’χε χρώμα η μοναξιά, στο χαρτί να ζωγραφίσω

Bm E A

Να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσο

A Cm#Em D

Να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο

F° A E A

λιμανάκι στο Αιγαίο, τη δική μου αγκαλιά



A D A

Πιο καλή η μοναξιά από σένα που δε φτάνω

A E Dm

Μια σε βρίσκω, μια σε χάνω

Dm A

Πιο καλή η μοναξιά



Να ’ταν πέτρα η μοναξιά, σκαλοπάτι να τ’ ανέβεις

Να χαθείς στη λησμονιά για να μη σε δω που φεύγεις

και να γίνεσαι καπνός, σαν τσιγάρο που τελειώνει

τώρα πια θα είσαι μόνη και θα είμαι μοναχός



Πιο καλή η μοναξιά...

[stavrogin]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Πιο καλή η μοναξιά.

Πάριος Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Βαρθακούρης Χάρης/Πάριος Γιάννης





Να ’χε χρώμα η μοναξιά, στο χαρτί να ζωγραφίσω

Bm E A

Να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσο

A Cm#Em D

Να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο

F° A E A

λιμανάκι στο Αιγαίο, τη δική μου αγκαλιά



A D A

Πιο καλή η μοναξιά από σένα που δε φτάνω

A E Dm

Μια σε βρίσκω, μια σε χάνω

Dm A

Πιο καλή η μοναξιά



Να ’ταν πέτρα η μοναξιά, σκαλοπάτι να τ’ ανέβεις

Να χαθείς στη λησμονιά για να μη σε δω που φεύγεις

και να γίνεσαι καπνός, σαν τσιγάρο που τελειώνει

τώρα πια θα είσαι μόνη και θα είμαι μοναχός



Πιο καλή η μοναξιά...

Εδω εχουμε μια κλασικη περιπτωση του "κανω την αναγκη μου φυλοτιμο".Επειδη δηλαδη δεν του καθεται η γκομενα του βαρδου,σου λεει απο 'λοτελα καλη κι η Παναγιώταινα(η μοναξια)Ετσι Παριε μας,αυτα παθαινει κανεις οταν ειναι πολυ λιγος,δεν φτανει.

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus

...τα λουλούδια αργοπεθαίνουν, όταν τα αφήσουμε...όταν δεν τους δώσουμε καμία σημασία...έτσι όπως, πέθανε το δελφίνι που δεν ξανα είδε το παιδάκι, στην ιστορία του πλήνιου...κι εκεί η ψυχή, μαραζώνει...μα, για λίγο μόνο...μέχρι να αντικρίσουμε τον ήλιο μέσα από τα σύννεφα και να συνειδητοποιήσουμε ότι ναι! έρχονται μέρες καλές...αρκεί να τις αναζητήσουμε...μέσα μας, σιμά...

[/B]

...Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένας βασιλιάς, που στην κατοχή του είχε ένα όμορφο διαμάντι. Το όμορφο αυτό διαμάντι παρουσίαζε όμως μια μικρή ατέλεια, μια γρατσουνιά στο κέντρο του. Ο βασιλιάς κάλεσε δάφορους κόπτες πολύτιμων λίθων, χειροτέχνες και κοσμηματοτεχνίτες και τους ζήτησε να απαλλάξουν το πετράδι από την γρατσουνιά. Μάταια όμως προσπάθησαν όλοι τους! Ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε ένας νέος άντρας, που ανακοίνωσε ότι μπορούσε να κάνει το διαμάντι ακόμη πιο όμορφο από ότι ήταν. Όλοι γέλασαν μαζί του. Όταν επέστρεψε, όμως και παρουσίασε το διαμάντι στον βασιλιά, πράγματη ήταν πιο όμορφο απ' ότι ήταν πριν. Στο κέντρο του είχε χαράξει ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο, που κοτσάνι του ήταν η παλιά γρατσουνιά...


Για διαβάστε προσεκτικά αυτή τη μικρή ιστορία και πέτε μου μετά ...
ακόμα και απο το πιο άσχημο πράγμα μπορεί να ξεπηδήσει η ομορφιά και δεν μιλώ για κάτι άψυχο , αλλά για την ομορφιά που κρύβουμε μέσα μας ...

[matmat]

Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένας άνθρωπος
σκάφτει ή σφυρίζει ή πλένει τα χέρια του.
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένα δέντρο
σαλεύει τα φύλλα του.

Εκεί που ένα ανώνυμο έντομο
βρίσκει λουλούδι και κάθεται,
που ένα ρυάκι καθρεφτίζει ένα άστρο,
εκεί που βαστώντας το μαστό της μητέρας του
μ'ανοιγμένα τα μακάρια χειλάκια του
κοιμάται ένα βρέφος,
μοναξιά δεν υπάρχει.

[AFTER]

Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Ερμηνευτές: Πυξ Λαξ, Μάκης Χριστοδουλόπουλος


[FONT=century gothic]Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του [/FONT]

[matmat]

Η Μοναξιά


Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει


...

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Η Μοναξιά


Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει


...

τι έγραψε η τύπισσα πάλι
άψογη

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
τι έγραψε η τύπισσα πάλι
άψογη

και ξέρης...
έγραψε με την ψυχή της , ούτε χρώμα ούτε χάδια στα αυτιά , εντελώς κυνικά ...
Μα κανείς δεν άκουσε τις κραυγές της σιωπής αυτής της γυναίκας...
Αφησε λίγα πίσω της αλλά ειπε πάρα πολλά...

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
και ξέρης...
έγραψε με την ψυχή της , ούτε χρώμα ούτε χάδια στα αυτιά , εντελώς κυνικά ...
Μα κανείς δεν άκουσε τις κραυγές της σιωπής αυτής της γυναίκας...
Αφησε λίγα πίσω της αλλά ειπε πάρα πολλά...

[πανας]

και σκέφτομαι..
με το φτωχό μυαλό μου.
ουσιαστικά πότε δεν είμαστε μόνοι?
μήπως ποτέ?

καλο μηνα
σε όλους τους μόνους....

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από πανας
και σκέφτομαι..
με το φτωχό μυαλό μου.
ουσιαστικά πότε δεν είμαστε μόνοι?
μήπως ποτέ?

καλο μηνα
σε όλους τους μόνους....

πάντα είμαστε μόνοι...απλά δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε

[πανας]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
πάντα είμαστε μόνοι...απλά δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε

γιατί?
το θεωρείς αρνητικό?
νομίζω πως η αυτογνωσία είναι προτερημα

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από πανας
γιατί?
το θεωρείς αρνητικό?
νομίζω πως η αυτογνωσία είναι προτερημα

όχι δεν το θεωρώ αρνητικό. Κάθε άλλο! αποτελεί προτέρημα να το ξέρουμε Αλίμονο σε αυτούς που δεν θέλουν να το μάθουν