ARMENIA...short story-big trouble

[Julius]

[FONT=Tahoma][/FONT]

Mr. Heep πολλά RESPECT

[theofilos888]

Αυτή είναι περιγραφή που σε μεθάει!!!!! Να πιούμε και τιποτα!!!! Χικ...... Πάρα πολυ όμορφα δωσμένη περιγραφή!

[DimChios]

πραγματικα ΛΕΙΠΕΙΣ ρε Βασίλη απο δω μεσα!!

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ!!!

Πολυ και καθαρό, αγνο γελιο!

Τι να πω... γραφω και γελαω ακομα!!!

Μιστερ Βασιλης, γιου αρ δε μπεστ!

[Ζεύκας]

Ναι ρε φίλαι. Ναι ναι ναι. Ο Uriah Heep με τις ατακάρες του. Έλειψες...

[MikeG]

الحفاظ على السفر والكتابة مغامرات الخاص بك!

[dimitris777]

Οπως παντα με μια περιγραφη ανατρεπτικα μοναδικη!

[Gorgo]

'special αφιερωμενο'......ευχαριστουμε α ρ χ ι τ ε κ τ ο ν α

[billyP]

Όπου και να το διαβάζω, όσες φορές να το διαβάζω ή το ακούω live, τόσο μΕ αρέσει....
Άψογη η περιγραφή σου Β, τελώ εν αναμονή για να ακούσω και για τις πιό πρόσφατες περιπέτειές σου...
Cheers

[TROOPER]

[FONT=Tahoma]...

Special αφιερωμένο στα παλιά φιλαράκια στο moto.gr[/FONT]

πραγματι special ρε βασιλη!

[H.A.Balafoutre]

Εμένανε, δεν ξέρω γιατί...αλλά όλη η αφήγηση μου θύμισε έντονα ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ.

Το κάνω ένα τυχαίο quote (11-03-2005) διότι κάποιος το είπε....αλλά πιστεύω ταιριάζει γάντι. Επαναλαμβάνω, δεν ξέρω γιατί, αλλά κουμπώνει άψογα.

Μία μέρα στην ζούγκλα ο πίθηκος κάπνιζε ένα "πεντάφυλλο"!!! Τον βλέπει η σάυρα και τον ρωτά "τι κάνεις εκεί ρε πίθηκε ?" "Να" της λέει ο πίθηκος "καπνίζω ένα τσιγάρο". "Άμα θέλεις έλα να δοκιμάσεις".
Απονήρευτη η σαύρα ανεβαίνει πάνω στο κλαδί και παίρνει το τσιγαριλίκι που της έδωσε ο πίθηκος. Τραβά δύο-τρεις τζούρες και ΜΠΑΜ πέφτει ξερή κάτω από το κλαδί. "ΩΧ" λέει ο πίθηκος, "τί έπαθες σαύρα μου?" "Να" του λέει η σαύρα "δεν είμαι και πολύ συνηθισμένη και έγινα χάλια. Πάω να πιω λίγο νερό να φτιαχτώ".
Και ξεκινά προς το ποτάμι. Με το που φτάνει στο ποτάμι και σκύβει να πιει νερό πετιέται ο κροκόδειλος, "καλά τι έπεθες σαύρα μου και είσαι έτσι?" την ρωτά. "Άσε" του λέει" μου έδωσε ένα τσιγάρο ο πίθηκος και τρελάθηκα"..... "ΠΟΥ ? ΠΟΥ ?" ρωτά το αλάνι ο κροκόδειλος. "Να εκεί πιο πέρα στο δάσος" του λέει η σαύρα.
Ξεκινά ο κροκόδειλος και λίγο πιο κάτω βρίσκει τρία τσιγαριλίκια καπνισμένα μέχρι την άκρη. Κοιτά ψηλά στο δέντρο και βλέπει τον πίθηκο ΝΤΙΡΛΑ. Ο πίθηκος μες την ζάλη του κοιτά - ξανακοιτά - ξανακοιτά με γουρλωμένα μάτια τον κροκόδειλο και του λέει: "Καλά μωρή χαμούρα πόσο νερό ήπιες????"

Ντάξει RESPECTaaaaaaa!!!

[Uriah Heep]

[FONT=Tahoma]...............................................Αποφώνησις


Ευχαριστώ για τα very hot σχόλια!
Είπαμε, τα ταξιδιωτικά είναι σαν τις γκόμενες...
Θέλουν κομπλιμέντα κι αιωνιότητα!
Για τους εκσκαφείς μιας δεύτερης ταξιδιωτικής ερμηνείας, θα κάνω λίγα σχόλια.
Ξεκίνησα για το Αζερμπαϊτζάν... Δεν έφτασα ποτέ εκεί! Κι όμως, το ταξίδι έγραψε σουξέ με όλα τα σερμπέτια...
Γιατί?
Ταξίδι δεν είναι τα φλαμπέ τοπωνύμια, αλλά οι άνθρωποι. Κι όταν σΕ κάτσει η μόντα, μην την κλωτσίσεις! Ανυπακοή στην προβλέψιμη “κανονικότητα”, γιατί αν αρνηθείς τον δρόμο που σΕ δείχνει η καρδιά ...είσαι νεκρός με αναστολή!
Ένα κερασμένο τσάι, μια φιλοξενία, δυό κουβέντες στον ξένο τόπο είναι το ΜΕΓΙΣΤΟ ταξίδι.
Δεν λέω... άμα πέσει και καμιά σαμπάνια, θα σφίξεις τα δόντια... και θα το αντιμετωπίσεις υπομονετικά κι αυτό...

Θα μΕ πεις δεν συμβαίνει πάντα...
Θα σΕ πω ...πρέπει να βοηθήσεις για να συμβεί!

Καλούς δρόμους σε όλους![/FONT]


[FONT=Tahoma]ΥΓ Τα παραπάνω σχόλια χαρακτηρίζουν τον πνευματότυπο του ιδρυτή του thread και δεν διεκδικούν το "αλάθητο"...[/FONT]

[harris_x]

Ευχαριστούμε

[yianyian]

Σπάνια γράφω σε ταξιδιωτικά αλλά φίλος, μεγάλο μπράβο για το τρόπο σου!
Έως το δικό μου, θα συνεχίσω να παλεύω με ΥΔΟΜ...

[Viper4]

Μπράβο ρε φίλε! Πολύ όμορφο το ταξιδιωτικό σου!!!

Μια ερώτηση: γιατί σε πήραν σηκωτό; πήγες καταλάθος μέσα στην σούρα σου στην σκηνή πάνω;

Πάντως μετά από τέτοια φιλοξενία οφείλεις να κάνεις ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι στην αδερφή του οικοδεσπότη...

Πάντα τέτοια!!!

[H.A.Balafoutre]

Μα ακριβώς επειδή τα ταξιδιωτικά είναι προσωποπαγείς καταστάσεις και ευθέως ανάλογες με τον πνευματότυπο του καβαλάρη. Η προσέγγισή μου απλά καταδεικνύει το διαφορικό μιας έντεχνης περιγραφής εξ'ακοής και του να το ζείς πραγματικά...