Το χει το όνομα πάντως... Σαμαράς με ποσοστά της πο*τσας έγινε πρωθυπουργός, Σαμαράς με πέναλτι της πο*τσας πήρε την πρόκριση... ο Τρύφωνας απο την άλλη, εστιάζει στις πο*τσες ανεξαρτήτου αποτελέσματος...
Μια χαρά πέναλτι ήταν. Θα μπορούσε να μην έχει δοθεί, ναι, ήταν στο 90'+ και "χαζό", αλλά ήταν ξεκάθαρα πέναλτι.
https://www.youtube.com/watch?v=XnxO-rtj25E
Life begins at 45°.
Μπογιόπουλος... τι δηλώσεις θα περιμένατε σχετικά με το Μουντιάλ;
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/245416,Gkooool!.html
Και να μην κερδιζαμε παλι ευχαριστημενοι πρεπει να ειμαστε. Το πεναλτυ σιγουρα θελει συζητηση και σιγουρα ο Σαμαρας επαιξε και αυτος το ρολο του αλλα οπως και να εχει ειδαμε μπαλα με τα ολα της. Ειχε και αγωνια και χαρα και στεναχωρια βλεπαμε παραλληλα και το διπλα παιχνιδι να μη γινει καμια στραβη. Ειχα καιρο να νιωσω ετσι βλεπωντας ενα παιχνιδι. Την ωρα του πεναλτυ εκλεισα τηλεοραση, τη ξανα-ανοιξα, πηγα στο δωματιο.... βασανιστικα δευτερολεπτα... μεχρι να μπει...
Δε νομίζω ότι έκανε θέατρο. Φαίνεται όντως να χάνει την ισορροπία του, αφού πάνω στο σουτ (και ενώ το πόδι του αλλάζει πορεία λόγω αμυντικού) "πιάνει" χορτάρι. Μου φάνηκε αρκετά "ειλικρινής" η πτώση. Αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία γιατί ακόμα κι αν δεν έπεφτε, ΠΑΛΙ ήταν πέναλτι. Αλλά ναι, ίσως ο αμυντικός δεν είχε πρόθεση, ήταν απλά η φόρα του.
Ξαναλέω, δεδομένων και των μέχρι τώρα διαιτησιών, θα μπορούσε να μην έχει δοθεί, αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο δίκαιο. Νομίζω ήταν η πρώτη καθαρή, σωστή διαιτησία στο μουντιάλ.
Life begins at 45°.
το πέναλνι ήταν καθαρό, μπορεί ο αμυντικός να μην είχε πρόθεση αλλά αυτό δεν αλλάζει την παράβαση, δεν είναι χέρι ακούσιο είναι ανατροπή.
υπήρχαν κι άλλες καθαρές διαιτησίες αλλά τους πήρε 4-5 παιχνίδια στην αρχη μέχρι να το καταφέρουν,
ελπίζω μόνο ο σάντος να καταλάβει τις βλακείες των πρώτων αγώνων και να κρατήσεις τις αναγκαστικές αλλαγές, τόσο τις από τραυματισμούς όσο και την από την κόκκινη (κυρίως αυτή)
ο χριστοδουλοπουλος,αν και δεν ειναι η συμπαθεια μου,εκανε παιχνιδαρα χτες...απτην αλλη...
αυτον τον μπουστη τον σαμαρα δεν μπορω να τον βλεπω...δεν υποφερεται...και ευτυχως δεν το βλεπω μονο εγω....
....νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος....
Ωραίο το ποδοσφαιράκι, χαμογέλασα το πρωί όταν έμαθα ότι προκριθήκαμε, αγαπάω τη μπαλίτσα και τη κουτσοκλωτσάω όποτε
μπορω με το γυιό μου, αλλά την αγαπάω τόσο πολύ που δε θέλω να τη βλέπω.
Προτιμώ να δω έναν 5x5 με τίποτα γεροντοπαλίκαρα να κλωτσοσκουφάνε, παρά αυτό το πράγμα που
είδα με τη Κολομβία στον 1ο αγώνα.
Τι, να ξενυχτήσω για να μη μπορώ να περπατήσω σήμερα με το κίνδυνο να δω την ίδια σούπα;
Αγαπάω μπάλα και για αυτό δεν θέλω να βλέπω. Δε θέλω να βλέπω γιατί θυμάμαι τα χρόνια
που έσκαγα και ξεφυσούσα για μια ομάδα. Δεν είναι αυτή η μπάλα. Δεν είναι αυτός ο αθλητισμός.
Όταν με ρωτάνε "με ποιον είσαι" στο παιχνίδι που τυχόν βλέπουμε, απαντώ "με κανέναν" και με κοιτάνε σαν
εξωγήινο (που είμαι αλλά τέλος πάντων).
Στεναχωριέμαι όταν χάνω κάποιο καλό παιχνίδι που "αφήνει ιστορία". Πραγματικά στεναχωριέμαι.
Συνήθως όμως το χάνω όταν επιλέγω να κάνω κάτι άλλο, πιο σημαντικό (για εμένα) από τη μπάλα. Π.χ. να παίξω κιθάρα,
να καθαρίσω πατάτες ή να κοιμηθώ (όπως χθες).
όσο για την αθωωότητα του παιχνιδιού, κρατάω τη τελευταία φράση του Μπογιόπουλου
Ας πάρει μια μπάλα κι ας την πετάξει σε οποιονδήποτε πιτσιρικά, σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη – και αμέσως μετά ας κοιτάξει το παιδί στα ευτυχισμένα του μάτια.
Κι εγώ πίστευα ότι δεν ήταν αρχικά. Από κάποιες κάμερες φαίνεται ότι μπερδεύεται μόνος του. Αλλά εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι εμποδίζει το πόδι του να σουτάρει, χωρίς να έχει την παραμικρή επαφή με μπάλα. Πρόθεση ή μη, πτώση ή μη, εμποδίζει σουτ, ίσως γκολ, μπλοκάροντας πόδι, μέσα στην περιοχή, είναι καθαρό πέναλτι.
Και, όπως και να'χει, αξίζαμε τη νίκη, οπότε ακόμα κι αν δεν ήταν, δε θα ένιωθα ιδιαίτερες τύψεις.
Κι αυτό προερχόμενο από έναν άνθρωπο που σιχαίνεται το ελληνικό πρωτάθλημα και ξερνάει με τις ελληνικές ομάδες.
Life begins at 45°.