Όχι, είχε δίκιο και απαίτησε το δίκιο του.
Τώρα, ουρμπαν λέτζεντ ή γεγονός, δεν μπορώ να το γνωρίζω, αν και παρακολουθώ το θέμα στη πηγή του, όπου ίσως και η αλήθεια λάμψει.
Παρόλαυτά, την νοοτροπία την έχω δει (την αμερικάνικη όχι από πρώτο χέρι αλλά από δεύτερο) και την πιστεύω άνετα.
Υπόδειξη πως να διαβάσεις φυσικά και θα κάνω, εξάλλου είναι ακριβώς αυτό -> υπόδειξη, όχι εξαναγκασμός.
Αν θες την λαμβάνεις υπόψιν, αν όχι, όχι, μεγειά σου με χαρά σου.
Την κουβέντα την είχα σήμερα με μια δασκάλα (Ελληνίδα - καλή κατά την αποψή μου) και η ίδια ένευσε με
κατανόηση.
Θα συμφωνήσω ομως ότι το ζήτημα μπορούσε να διευθετηθεί ίσως πιο διπλωματικά, αλλά όταν πέφτεις σε στόκο
η διπλωματία δεν οδηγεί πουθενά.
Ο Τριβιζάς στο TED, μίλησε για την ζωγραφιά μιας πιτσιρίκας που είχε ζωγραφίσει 2 ήλιους και την είχαν κράξει
οι έξυπνες δακάλες της, αναφερόμενος στην καταπολέμηση της φαντασίας των παιδιών στη σύγχρονη εκπαίδευση.
Οι ήλιοι είναι αμέτρητοι, αν "λοκάρουμε" το μυαλό μας στον έναν, ποτέ δε θα μπορέσουμε να δούμε τους υπόλοιπους
και θα λέμε για ασημένιες πινέζες σε μαύρο βελούδο εσαεί.