Σάββατο 23/7/2016 Στο χωριό του Δράκου (Θαρούνια-Τραχήλι-Κάραβος)

[Eversman]

Τελικά η αναπαλαίωση του πύργου, έγινε μόνο άπ' έξω, καθώς μέσα, μόνο χώμα, πέτρες και μία μεσαιωνική γούρνα υπήρχαν. Αυτό βέβαια δεν μας εμπόδισε να συνεχίσουμε να αστειευόμαστε και να γελάμε, μέχρι δακρύων με τις ατάκες που έπεφταν. Μία ωραία παρέα

Τριποδάκι 0,99

[Eversman]

Κάποια στιγμή, βγήκαμε σα έξω, με κάποια δυσκολία ομολογουμένως, για να ανακαλύψουμε ότι ο χώρος γύρω από τον πύργο, ήταν το νεκτροταφείο του χωριού



Τώρα με ποιό σκεπτικό και ποιό μυαλό σκέφτηκε να κάνει το νεκτροταφείο, σε έναν ,υποτίθεται, επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο δεν μπορώ να καταλάβω. Το είδαμε και αυτό. Όπως είδαμε και την φορτωμένη με ώριμα αμύγδαλα, αμυγδαλιά και λόγω πείνας, πέσαμε επάνω της, σαν τα κοράκια!
Έλα όμως που το special tool για το άνοιγμα των αμυγδάλων το κατοχύρωσε, πρώτος ο Γιάννης και όλοι οι υπόλοιποι μπήκαμε στη σειρά για να σπάσουμε τα τσόφλια και μάλιστα πληρώσαμε και για την πατέντα :rotflmao:





Και όλ' αυτά, μέσα σε ένα νεκτροταφείο, που δεν ήταν νεκροταφείο αλλά πύργος, που είχε όμως έτοιμους τάφους ανοιγμένους, αλλά ήταν επισκέψιμος Μιλάμε για τρελό γέλιο μεταξύ μας.

[Eversman]

Μ' αυτά και μ' αυτά η ώρα είχε περάσει, η ζέστη ήταν έντονη και χορτασμένοι από εικόνες και καλό χιούμορ, κατηφορίσαμε πρός τον Κάραβο, όπου και αράξαμε σε καφετέρια, δίπλα στην θάλασσα, με υπέρ-παγωμένες μπυρούλες και σούπερ ποικιλία, κερασμένη από το κατάστημα. Πολλές φωτό δεν υπάρχουν, καθώς τα μάτια μας ατένιζαν το απέραντο ... γαλάζιο .... γκούχ-γκούχ.



Αφού κάτσαμε κανά δίωρο και χορτάσαμε ... θάλασσα, είπαμε να αλλάξουμε παραστάσεις και να μην γυρίσουμε από Ερέτρια, αλλά να πάμε νότια και να φύγουμε από Στύρα. Με χαλαρούς ρυθμούς φθάσαμε στο λιμάνι, αλλά επειδή, λίγο η ζέστη, λίγο η θάλασσα που ήταν ... εξίσου ωραία, είπαμε να πιούμε ένα καφεδάκι να ξυπνήσουμε και να φύγουμε με το επόμενο καραβάκι. Έτσι και κάναμε ...



Από το πουθενά λοιπόν και εντελώς απρόσμενα, μία όμορφη βόλτα με καλή παρέα και έξω καρδιά, ήρθε για να μας αποσυμπιέσει και να μας κάνει να ξεφύγουμε λίγο από την ρουτίνα μας, έστω και αν ξεκίνησε στραβά. Να είστε όλοι καλά, να έχετε όμορφες και ασφαλής διαδρομές. Καλό καλοκαίρι

[GiorgosLa]

Γειά σου Παναγιώτη μάστορα, διοργανωτη, φωτογραφε, εξερευνητη, συγγραφέα, κλπ...
Μπράβο παιδιά. Ωραία βόλτα. Στην επόμενη
(και να είναι και λίγο πιο βόρεια)

[vaska]

Πίνεις το πρωινό Κυριακάτικο καφεδάκι σου ήσυχος στο σπίτι σου, όλοι κοιμούνται μόνο τα ψάρια (θέλει και αλλαγή το νερό) στο ενυδρείο κινούνται. Είσαι δροσερός μετά το χθεσινό "Νυχτεριδινό" μπανάκι με την κόρη στην θάλασσα και αρκετά χαλαρός (από σπόντα, ακυρώθηκε δουλειά που ήταν προγραμματισμένη για σήμερα το πρωί) για να απολαύσεις φωτό και περιγραφές Παναγιώτη από Σαββατιάτικη βολτούλα.
Ρε μπαγάσες σας ζηλεύω όσο δεν φαντάζεστε, είναι η πρώτη μέρα που χαλαρώνω μετά από σχεδόν τρίμηνο πήδημα με δουλειά και μετακομίσεις και η αφήγηση αλλά και οι φωτό με βοηθάνε να χαλαρώσω ακόμα περισσότερο.
***Πάντως θα έπρεπε να απαγορευτεί να ποστάρονται Σαββατιάτικες βόλτες στο φόρουμ γιατί εμείς που τα Σάββατα δουλεύουμε νιώθουμε ότι κατουρήσαμε στο πηγάδι.
***Παναγιώτη γιατί μένεις μακρυά ρε μπαγάσα??
***Για κάποιον ανεξήγητο λόγο (καλά παίζει και να ψυλιάζομαι το γιατί) χάνω πολλά καινούρια θρεντ. Τούτο δω το είδα μόλις σήμερα.

Μπράβο παίδες, τα μούτρα σας μαρτυρούν το πόσο άσχημα περάσατε. Και στην επόμενη.

[Ζεύκας]

Μπράβο παίδες, Παναγιώτη ευτυχώς η πρωϊνή ατυχία δεν σου στέρησε τη βόλτα.

Πάντα τέτοια!

[nik69]

Ωραία βόλτα σε ένα οδικό δίκτυο που πρέπει να είναι από τα χειρότερα της Ελλάδας.

Το παρακάτω Link είναι από το streetview με κατεύθυνση ανάποδα από την διαδρομή σας από Τραχήλι προς Θαρούνια
Στα δεξιά ξεκινά ο χωματόδρομος , φαίνεται ένα εκκλησάκι στα 100 μέτρα . Ψηλά επάνω στον βράχο στο κέντρο της φωτογραφίας
είναι ένα αναπαλαιωμένο εκκλησάκι (Άγιος Νικόλαος) και τα χαλάσματα ενός ενετικού πύργου.
Η σπηλιά είναι στο βουνό απέναντι από την χαράδρα
Δεν την ήξερα όταν πήγα και δεν ξέρω εάν είναι προσβάσιμη και από που.

Τον χωματόδρομο τον είχα ανέβει με το xj πριν από 2 χρόνια.Δύσκολος αλλά πέρναγες και με superbike τότε.
Για να κάνουμε και λίγο πλάκα , δεν πιστεύω να είχε κανένας κανά super adventure τύπου GS , super tenere, κλπ και να κολλήσατε!

https://www.google.com/maps/@38.5041...7i13312!8i6656

[amyroukai]

Μπράβο ρε τομάρια...


Κόλλησα στην άμμο...

[zizou]

Βοήθεια μας Παναγιώτη!!

[o_gavros]

αμπάρια παρασιέμπρε!

[congate7]

[foogr01]

[sotostzav]

ωραιοι ρε

[est]

Συνεχίζω από χθες γιατί στις 2300 ήμουν ήδη με κλειστό διακόπτη..:ZZZ:

Παρασκευή μεσημέρι βλέπω στα πεταχτά το θέμα του Παναγιώτη, αλλά λόγω φόρτου εργασίας δεν έχω καθόλου χρόνο για να το σκεφτώ-προτείνω-οργανώσω.

Αργά το απόγευμα που χαλάρωσε η κατάσταση άρχισα να το βλέπω πιο ζεστά.. πρωινή βολτίτσα, οδήγηση πάνω-κάτω στα βουνά και τις θάλασσες, μικρές παύσεις λόγω παπόριων.. δεν ακουγόταν καθόλου άσΚημο. Βραδάκι πέφτει το τηλεφώνημα στον πατέρα -άλλο που δεν ήθελε κι εκείνος- και όλα νέτα!

Αν και κοιμήθηκα κατά τις 2 την Παρασκευή, το πρωινό ξύπνημα στις 0600 ήρθε εύκολα..καφεδάκι, ετοιμασίες, εκκίνηση με συνοπτικές διαδικασίες.
Είχαμε δώσει ένα στο περίπου ραντεβού με τον Γιάννη αλλά για 2-3 λεπτά δε μας έκατσε, οπότε με χαλαρούς ρυθμούς ξεκινήσαμε από έξοδο Αχαρνών στις 0715 μέχρι Αγ. Στέφανο απ'όξω και μετά από μέσα. Κίνηση εκείνη την ώρα δεν είχε και η διαδρομή βγήκε εύκολα και στη μισή ώρα από αυτή που έλεγε ο Γούγλης ότι θα κάνω..0750 ήμασταν Ωρωπό και βρήκαμε τον Γιάννη που μόλις είχε καθίσει για καφέ.
Αράξαμε κι εμείς περιμένοντας τον Παναή.
Η ώρα περνούσε και κάθε φορά που άκουγα τον χαρακτηριστικό V2 θόρυβο της Africa, γυρνούσα να τον δω..
Προς ανακούφιση όλων, έφτασε 2-3 λεπτά πριν αρχίσει η επιβίβαση και ίσα που πρόλαβε να μας πει για την πρωινή του αναστάτωση.
Τα υπόλοιπα τα είπαμε εν πλω, αφού πρώτα τον περιμέναμε στο σαλόνι για κανά 10λεπτο. Ήμουν ο προτελευταίος που ανέβηκα από το κατάστρωμα και με την άκρη του ματιού μου ''έπιασα'' τον Παναγιώτη να τηράει με ένα περίεργο βλέμμα μια μικρή πορτούλα σκοτεινή, που κάπου κάτω οδηγούσε... δε ρίσκαρα και ανέβηκα πάνω με λίιιγο πιο σβέλτο ρυθμό.

Βγαίνοντας απέναντι, μείναμε για λίγο στο κεντρικό οδικό δίκτυο και μετά πιάσαμε τους λατρεμένους β'-γ' δρόμους..αυτούς που σε κάνουν να οδηγείς συγκεντρωμένος, αλλά παράλληλα σου παίρνουν όλη την συσσωρευμένη ένταση. Σε αυτό συναίνεσε και η φιλική προσέγγιση των πρώτων χωριανών που συναντήσαμε και ρωτήσαμε για οδηγίες. (Παναγιώτη κι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό που έβλεπα, και οι 2 που ρώτησες πρώτα σου έπιασαν τον ώμο και μετά άρχισαν να σου μιλούν ).
Λίγο μετά φτάσαμε στα Θαρρούνια.. στάση για καφέ και κουβεντούλα, οι ιστορίες έδιναν κι έπαιρναν και τα γέλια μας επίσης. Πέρασε καμιά ώρα εκεί χωρίς να το πολυκαταλάβουμε και κινήσαμε για το δεύτερο σταθμό. Όχι το Τραχήλι, αλλά τη σπηλιά του δράκου!
Νομίζαμε ότι ακολουθούσαμε τις οδηγίες που μας έδωσαν..βρήκαμε καινούργιο εκκλησάκι, είχε χωματόδρομο, δεν ξέραμε την κατάσταση όμως κι έτσι κάποιος έπρεπε να πάει να δει..
600 μέτρα μας είπαν και μετά τελειώνει ο δρόμος..Είχα κάνει κανά χιλιόμετρο και ο δρόμος έδειχνε να κατεβαίνει μέχρι το Αλιβέρι.. στροφή 180 μοίρες και πήγα να πιάσω ένα άλλο παρακλάδι που μου φαινόταν ότι μπορεί να είναι και το ''δικό μας''. Ναι, ο δρόμος πήγαινε για 500-600 μέτρα και μετά σταματούσε αλλά ήμουν σε κορφή και όσο και να κοίταξα απέναντι σπηλιά δεν υπήρχε. Γύρισα ήρεμα-ήρεμα προς τα πίσω ( ), συνάντησα τους άλλους και φύγαμε για τον πύργο στο Τραχήλι.
Στη μέση της διαδρομής βλέπω άλλο νέο εκκλησάκι και απέναντί κατηφορικό χωματόδρομο που έμοιαζε περισσότερο με την περιγραφή που μας είχαν δώσει.. είχα μείνει λίγο πίσω όμως κι έπρεπε να ειδοποιήσω τους άλλους. Βρίσκω το Γιάννη παρακάτω που είχε σταματήσει για πανοραμίκ φωτό, του λέω πάω να βρω τον δράκο, με σταύρωσε κι έφυγα.
Σε αυτό το δρόμο αν πηγαίναμε όλοι μαζί θα είχαμε γέλια στην επιστροφή. Η κατηφόρα οκ, εύκολη. Αλλά στο γύρνα είχε αρκετή κλίση συν στροφές 100-110 μοιρών. Τα ασφάλτινα λάστιχα των υπολοίπων σίγουρα θα γλιστρούσαν.
Τέσπα, κατέβηκα μέχρι κάτω τη ρεματιά, έψαξα από δω, κοίταξα από κει, πουθενά ο δράκος. Τότε κοίταξα στην απέναντι πλαγιά (στην κορυφή της είχα βρεθεί στην προηγούμενη ψαχτική) και με το αετίσιο μάτι μου είδα ένα χαρτάκι κρεμασμένο σε ένα βράχο που έλεγε ''Επιστρέφω σε λίγο''..
Φωτό στα γρήγορα μη τυχόν και με πετύχει και ανέβασμα να πάω να βρω τους άλλους στο πύργο να τους δείξω τα πειστήρια.
Βγάζω κινητό, δείχνω τη φωτό..


..και τους λέω
-Και κάαααπου εκεί στο βάθος, μπορεί να υπάρχει και ένα δρακάκι!

:rotflmao:

Τα γέλια συνεχίστηκαν και στο μπες-βγες του πύργου όπου οι ατάκες ήταν ''Έλα όπως είσαι'', ''Πάρτο με την όπισθεν'', ''Ώπα μάγκα, βρήκες''.
Στο εσωτερικό του πύργου δε, όλοι ήμασταν με ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά λες και είχαμε ανακαλύψει ''το λίκνο της ζωής''! Α ρε Λάρα..(μη μου δίνετε σημασία..δικό μου αυτό..)

[mikes]

πηραν τα βουνα αναζητώντας δρακους που ζουνε σε σπηλιες....


pokemon go, moto.gr edition...