BIG IN JAPAN ΜΕΡΟΣ Ι (Ανατολική Ευρώπη + Ευρωπαϊκή Ρωσία)

[wanaka]

Η Ούφα είναι μία όμορφη πόλη με αρκετά σύγχρονα κτίρια. Μέρος της πόλης είναι χτισμένο πάνω σε δύο αντικριστούς λόφους (όπως η Ερμούπολη για όσους έχουν επισκεφτεί την Σύρο) και αυτό της δίνει μία παραπάνω ομορφιά. Την διασχίζει ο ποταμός Belava και κομμάτια από τις όχθες του έχουν διαμορφωθεί σαν παραλίες όπου οι πολίτες απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Είχα μια φαγούρα να κάνω μπάνιο σε ένα ποτάμι ή λίμνη αλλά πάντα την τελευταία στιγμή κολλάω με το χρώμα του νερού.

Στην Ρωσία ή μάλλον και στην Ρωσία των χρώμα των υδάτινων πόρων ξεκινάει από το βαθύ πράσινο και φτάνει ως το καφέ με μηδενική ορατότητα. Επειδή λοιπόν θα αισθανόμουνα πιο άνετα αν έβλεπα που θα βουτούσα δεν το τόλμησα σε όλη την χώρα. H Ούφα (χτισμένη στις παρυφές του κατώτερου σημείου της οροσειράς των Ουραλίων) σηματοδοτεί το τέλος της Ευρωπαϊκής ηπείρου.

[wanaka]

Μετά από την Ούφα και αφού κανείς διασχίσει την οροσειρά στο νοτιότερο σημείο της εισέρχεται ουσιαστικά στο Ασιατικό κομμάτι της χώρας της οποίας οι πόλεις, ο πολιτισμός και γενικότερα η οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία κινείται επάνω και εκατέρωθεν δύο οδικών αξόνων οι οποίοι περίπου στο ύψος του Καζακστάν ενοποιούνται και με απαρχή την πόλη του Ομσκ καταλήγουν στο Βλαδιβοστόκ όπου και σηματοδοτείται το τέλος της πραγματικά αχανούς αυτής χώρας.

Μέχρι την Ούφα η κίνηση στους δρόμους ήταν απλά απίστευτη. Το οδικό δίκτυο της χώρας απαρτίζεται από μία λωρίδα ανά κατεύθυνση



ενώ δυστυχώς περνάει μέσα από πόλεις και χωριά.




Οι παρακαμπτήριοι δρόμοι πριν από τις πόλεις είναι ελάχιστοι όπως και οι διπλές λωρίδες ανά κατεύθυνση. Διπλή λωρίδα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συναντήσεις σε ανηφορικά κομμάτια τα οποία όμως σπανίζουν σε αυτή την σχεδόν επίπεδη χώρα. Πριν από τις κεντρικές πόλεις σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει αυτοκινητόδρομος με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, όπως στην Ούφα (85χλμ πριν και 10 μετά από την πόλη) ή το Τσελιαμπίνσκ (55 χλμ πριν από την πόλη) αλλά αυτή η πρακτική δυστυχώς δεν αποτελεί τον κανόνα.

[wanaka]

Στο Νοβοσιμπίρσκ που διανυκτέρευσα στο «Bike Post - Wildrider» ο ιδιοκτήτης μου είπε για κάποιον άλλον Έλληνα από την Καλαμάτα ο οποίος είχε περάσει το 2013 με κατεύθυνση το Βλαδιβοστόκ. Ωραία του λέω οπότε σε τρία χρόνια από τώρα το 2019 θα περάσει και ο τρίτος.




Έπειτα ξεκίνησα μια κουβέντα για τις κάμερες των δρόμων. Τεράστια προσοχή χρήζουν οι κάμερες και τα μπλόκα. Οι κάμερες εκτός πόλεων, κάποιοι μηχανόβιοι που συνάντησα μου είπαν πως δεν λειτουργούν. Ο «Wildrider» μου είπε πως οι κάμερες στους δρόμους φωτογραφίζουν μόνο τις πινακίδες μπροστά οπότε δεν έχω πρόβλημα. Ειδικά εγώ που είμαι ξένος δεν έχω να φοβάμαι τίποτα γιατί δεν πρόκειται να με βρουν ποτέ. Οι κάμερες είναι τοποθετημένες πάνω σε στύλους, σε ειδικές κατασκευές που έχουν το σχήμα Π, επάνω στην οροφή αυτοκινήτων, μέσα σε κουβούκλια, ενώ είδα και αρκετές κυριολεκτικά στην μέση του πουθενά μόνες τους στημένες με μία μεγάλη μπαταρία για να παίρνουν ενέργεια. Είναι εκνευριστικά πολλές και μαζί με τα μπλόκα σου δίνουν την αίσθηση πως συνέχεια είσαι υπό παρακολούθηση.

[wanaka]

Ειδικά τα μπλόκα είναι πραγματικά πολλά και ο τρόπος κάλυψης απόκρυψης των περιπολικών αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Κρυμμένα περιπολικά και οι τσέοι σαν καλικάτζαροι στριμωγμένοι πίσω από δέντρα, στάσεις λεωφορείων και οχήματα για να υπηρετήσουν έναν λογικοφανή αλλά ατελέσφορο κώδικα οδικής κυκλοφορίας που λίγο πολύ σου λέει πως πρέπει να κάνεις 10.000 χλμ σε μία λωρίδα με όριο τα 90 χλμ και ας έχεις τρία φορτηγά μπροστά σου να σε πηγαίνουν καροτσάκι.

Μέχρι τα Ουράλια μέτραγα περίπου 10 με 15 μπλόκα κάθε μέρα. Κατευθείαν όμως έμαθα πώς να τα χειρίζομαι. Έτσι λίγο κρύψιμο πίσω από φορτηγά ή αυτοκίνητα, μείωση ταχύτητας πριν την είσοδο σε αστικές περιοχές είχαν ως αποτέλεσμα το σταμάτημά μου μόνο μία φορά και αυτό επειδή δεν είχα αναμμένα τα φώτα πορείας. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα υπάρχουν σταθερά σημεία τροχαίου ελέγχου, κυρίως όμως για τα φορτηγά, οπότε εκεί η αστυνομική παρουσία είναι συνεχής. Σταμάτησα από περιέργεια σε ένα τέτοιο ότι δήθεν δεν έχω ανοιχτήρι για μία κονσέρβα που είχα αγοράσει για να δω αν θα μου πει τίποτα για έλεγχο αλλά δεν μου πολυέδωσε σημασία και ούτε ανοιχτήρι (δεν πειράζει όμως είχα). Έτσι έφυγα. Να κάνω μία παρένθεση εδώ και να πω πως οι κονσέρβες ψαριού στην Ρωσία τα σπάνε !!!

Το όριο στους δρόμους εκτός πόλεις ορίζεται στα 90 χλμ/ώρα + 20 χλμ ανοχής δηλαδή ουσιαστικά στα 110 χλμ. Η ποιότητα του οδοστρώματος είναι ο μεγάλος άγνωστος και ασταθής παράγοντας. Υπάρχει σε εξέλιξη ένα τεράστιο πρόγραμμα ασφαλτόστρωσης, ανακατασκευής και διαπλάτυνσης του οδικού δικτύου μέχρι τα Ουράλια όρη. Μετά τα Ουράλια οι εργασίες περιορίζονται στην ασφαλτόστρωση και ανακατασκευή του δικτύου.

[wanaka]

Γίνονται έργα κυριολεκτικά παντού και έτσι τα σημεία με κακό οδόστρωμα δεν είναι πολλά. Υπάρχουν όμως πλείστα σημεία όπου κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών ο καινούργιος δρόμος παρουσιάζει σημάδια καθίζησης ή ρηγματώσεις, ενώ και αρκετά χιλιόμετρα είναι στρωμένα με χαλίκι ή σκέτο χώμα ή είναι απλώς αφημένα για να στρωθούν με άσφαλτο. Το γεγονός πως υπάρχει μόνο μία λωρίδα ανά κατεύθυνση δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα κίνησης.

Ούτως ή άλλως την καλοκαιρινή περίοδο υπάρχουν αυξημένες μετακινήσεις επιβατικών αυτοκινήτων λόγω των καλοκαιρινών διακοπών. Εξίσου όμως και η ύπαρξη των φορτηγών είναι μεγάλη ανεξαρτήτως εποχής. Επειδή όμως ο δρόμος είναι μονός όταν κολλήσουν τρία τέσσερα φορτηγά το ένα πίσω από το άλλο, τελειώνει η ιστορία. Δημιουργείται απίστευτη ουρά, ένα κομβόι που κινείται σαν το φίδι ανάμεσα από χωράφια σπαρμένα με ηλιοτρόπια.

Δυστυχώς ακριβώς το ίδιο «σκηνικό» λαμβάνει χώρα και στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, συνεπώς η προσπάθεια για προσπέραση είναι σχεδόν αδύνατη για τα αυτοκίνητα, ευτυχώς όχι όμως και για τις μηχανές. Επιπρόσθετα τα έργα από μόνα τους επιβαρύνουν την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση. Οι συνεχείς ασφαλτοστρώσεις κλείνουν το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και διοχετεύουν όλη την κίνηση στο αντίθετο. Αυτό μεταφράζεται σε δίλεπτα έως πεντάλεπτα φανάρια αναμονής για την μία λωρίδα με αντίστοιχη χρονική παραμονή και για την άλλη.

[wanaka]

Το πρόβλημα εντείνεται γιατί εκεί που έχεις περάσει τον κύριο όγκο της κίνησης με συνεχείς προσπεράσεις στο αντίθετο ρεύμα και είσαι έτοιμος να διανύσεις μερικά χιλιόμετρα αμέριμνος, ξαφνικά ένα φανάρι και είσαι πάλι εντός πυκνής κίνησης. Από το Sumy μέχρι και την Σαμάρα έπηξα κυριολεκτικά στην κίνηση.

Η εξυπηρέτηση της κίνησης τουλάχιστον μέχρι τα Ουράλια γίνεται ασθμαίνοντας και μετ΄ εμποδίων. Για εμάς που οδηγούμε μηχανή τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα αλλά θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί οι ρώσοι οδηγοί δεν απαρτίζουν την αφρόκρεμα της προσοχής και της σύνεσης. Ευτυχώς η κατάσταση αρχίζει και εξομαλύνεται μετά την Ούφα ενώ στο Κουργκάν η κίνηση έχει σπάσει τελείως. Μια επανεμφάνισή της έγινε στην λίμνη Βαϊκάλη, στο κομμάτι που ο δρόμος περνάει δίπλα και ανάμεσα στα τουριστικά χωριά και μετά ξανασυνάντησα κίνηση μετά το Χαμπαρόβσκ αλλά και στις δύο περιπτώσεις δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που βίωσα στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της χώρας.

[wanaka]

Η διαδρομή μέχρι την Πένζα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Μετά από την Πένζα κάνουν την εμφάνισή τους κάποια δασάκια και μερικοί, ελάχιστοι όμως, λόφοι. Το τοπίο σημαδεύεται από ατελείωτες καλλιεργήσιμες εκτάσεις ηλιοτρόπιων και καλαμποκιού. Λόγω ψύχους οι ήλιοι είναι μικροί σαν πιατάκια γλυκού, καμία σχέση με αυτούς του Ιράν που θύμιζαν τάσια αυτοκινήτου.






Το υψόμετρο κυμαινόταν μεταξύ 100 και 250 μέτρων. Ούτε μία κορυφή στον ορίζοντα, τίποτα. Καλλιέργειες, καλλιέργειες και πάλι καλλιέργειες με μερικά ποτάμια και λίμνες να προσπαθούν να προσδώσουν μία διαφορετικότητα σε ένα ομοιόμορφο και επαναλαμβανόμενο τοπίο. Δεν έχω ξανασυναντήσει τόσο μεγάλα χωράφια στην ζωή μου. Οδηγούσα για 2, 3, 4 συνεχόμενα χιλιόμετρα παράλληλα με χωράφια των οποίων το βάθος μπορεί να έφτανε και τα 500 μέτρα. Στις άκρες του μία συστάδα δένδρων αποτελούσε το όριο, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει κάποιο άλλο «χωράφι μεγαθήριο».

Εντωμεταξύ σε αρκετές περιοχές το χώμα ήταν μαύρο σαν τον Μάικλ Τζόρνταν σημάδι πως έχει τύρφη και άρα είναι πέραν του δέοντος εύφορο.



Από περιέργεια σταμάτησα κανα δυό φορές να το περιεργαστώ και όντως η πυκνή του μυρωδιά φανέρωνε την παρουσία θρεπτικών συστατικών εντός του. Χαρακτηριστική είναι και η έλλειψη πέτρας στα χωράφια. Από τις εμπειρίες μου στην Ελλάδα δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο εύφορα και χωρίς πέτρες ήταν τα εδάφη στην Ρωσία. Το εύφορο όμως αυτό έδαφος με μια γερή βροχόπτωση μετατρέπεται αυτόματα σε βούρκο και το πόδι βουλιάζει μέσα του μέχρι τον αστράγαλο για πλάκα. Για αυτό θέλει προσοχή αν σταματήσεις πάνω του (βυθίζεται το σταντ) και συνίσταται η αποφυγή διάσχισής του αν αυτό είναι βρεγμένο.

[wanaka]

Το οδικό δίκτυο (στο μεγαλύτερο μέρος του) είναι υπερυψωμένο σε σχέση με τον γύρω χώρο είτε αυτός είναι στην εξοχή, είτε περνάει από χωριά. Μόνο μέσα στις πόλεις βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τα κτίσματα. Στις άκρες κάθε λωρίδας υπάρχει περιθώριο πλάτους από 1 έως 3 μέτρα. Η χρησιμότητά του βρίσκεται στο να σταθμεύουν προσωρινά τα οχήματα (με ποικίλους τρόπους).



Μετά το πέρας του περιθωρίου το χώμα αρχίζει και αποκτά καθοδική κλίση και συνεχίζει μέχρι την βάση πάνω στην οποία βρίσκεται ο υπερυψωμένος δρόμος.

Φανταστείτε το σαν μια πυραμίδα που την έχουν κόψει στην μέση και έχουν αφαιρέσει το κομμάτι της κορυφής. Το περιθώριο απαρτίζεται συνήθως από πατημένο χώμα ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δείτε και στρωμένο χοντρό χαλίκι.

[wanaka]

Εκατέρωθεν του δρόμου ανά τακτά διαστήματα υπάρχουν κάθετοι δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι για μερικά μέτρα. Αυτοί παίζουν τον ρόλο του πάρκινγκ. Συνήθως δεν οδηγούν πουθενά ή συνεχίζουν σαν χωματόδρομοι στην μέση του πουθενά. Σε αυτά τα σημεία είδα πολλά αυτοκίνητα να έχουν σταματήσει είτε για επιδιόρθωση, είτε για να φάνε οι επιβάτες τους. Αυτά τα σημεία χρησιμοποίησα και εγώ για να αλλάξω δύο φορές λάδια και φίλτρο λαδιού στο μηχανάκι μου.

[wanaka]

Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο αριθμός των οχημάτων (αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία) τα οποία είδα να επισκευάζονται στις άκρες του δρόμου. Είδα από αλλαγή ελαστικών, που ήταν και το πιο σύνηθες, μέχρι και κατέβασμα κινητήρα!!! Δεν γνωρίζω αν υπάρχει έλλειψη ανταλλακτικών ή είναι στην φιλοσοφία του λαού να αφήνουν τα οχήματα χωρίς σέρβις μέχρι αυτά να χαλάσουν και τότε να ασχοληθούν να τα φτιάξουν. Ο εξαιρετικά όμως μεγάλος αριθμός των "υπαίθριων επισκευών" δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ή υποστήριξης πως πρόκειται για κάποιο τυχαίο γεγονός.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως το κράτος από ότι φαίνεται επικροτεί αυτή την πρακτική αφού έχει διάσπαρτους κατά μήκος του εθνικού του δικτύου υπαίθριους χώρους επισκευής οχημάτων. Πινακίδες με σήμα την ράμπα σε προειδοποιούν για την επικείμενη ύπαρξη του χώρου, ενώ στον ίδιο τον χώρο υπάρχει πραγματικά μεγάλη ράμπα (σιδερένια ή τσιμεντένια) για να ανεβαίνουν όλων των ειδών και μεγέθους οχήματα. Το πλήθος αυτών των «υπαίθριων χώρων συνεργείου» αυξάνεται στο ασιατικό κομμάτι της χώρας και κορυφώνεται στις περιοχές πάνω από τα κινέζικα σύνορα στην νότια Σιβηρία όπου και αποτελεί το πιο απομονωμένο κομμάτι της Ρωσίας.

Μία εξήγηση που σκέφτηκα είναι πως εξαιτίας των τεράστιων αποστάσεων και της έλλειψης πόλεων είναι λογικό τα οχήματα να χρήζουν κάποιας συντήρησης ή επισκευής για αυτό και υπάρχουν αυτοί οι χώροι, αυτό όμως είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Όπως και να έχει πάντως, οι επισκευές στην άκρη του δρόμου είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένο θέαμα στο σύνολο της χώρας.

[wanaka]

Εδώ κλείνει το πρώτο μέρος. Επειδή όπως προανέφερα το ταξιδιωτικό είναι μεγάλο, σταματάω εδώ και καπάκια ανοίγω καινούργιο θέμα ως BIG IN JAPAN II (αφιερωμένο στους ξενύχτηδες και στους ηλεκτρολόγους).

[ggs]

Σχόλια και κουβεντούλα εδώ