Για όλα τα παραπανω, σχεδόν όλα συνέβαλαν απο λίγο για να γίνει το μυαλό ενα με την μηχανή.Ανχολυτικό όμως το άτιμο και ειναι ακριβώς το ανάποδο οτι δεν σε βάζει στη διαδικασία να σκέφτεσαι τα προβλήματα σου και να πηγαίνει το όχημα μονο του όπως βλέπεις πολλους οδηγούς με κουτιά που κοιτάνε στο κενό...
Είναι τόσο απλό.Δημοσιεύθηκε αρχικά από thunder ace
Ή κάτι δεν πάει καλά με την φωτογραφία ή έβγαλε χέρι το φανάρι και της χούφτωσε το βυ...... στήθος.
Από την εφηβεία μου άρεσαν τα αμάξια, ειδικά τα γρήγορα.
Όταν έγινα 18 έβγαλα δίπλωμα και 2 ώρες αφού το πήρα στα χέρια μου παραλίγο να με
μπουζουριάσουν γιατί έκανα παντιλίκια στη μαρίνα με τη γριά κορόλα του πατέρα μου.
Περνούσε ο καιρός οδηγούσα αμάξια έκανα τις μαλακίες μου αλλά πάντα ένιωθα κάπως
εγκλωβισμένος, σαν να μην το ευχαριστιόμουν.
Τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής είπα να μαζέψω κανά λεφτουδάκι να πάρω ένα δίτροχο
για να πηγαινοέρχομαι στη σχολή και αργότερα να μαζέψω λεφτά να πάρω κανά gti hatchback.
Όταν αγόρασα τη βέσπα (παρασκευή 25/11/2005) έκανα χεσμένος το αργυρούπολη - κέντρο αθήνας,
τη κλείδωσα, όλο το σουκου δεν την κυκλοφόρησα από το φόβο μου ενώ παράλληλα ένιωθα και
πικραμένος γιατί μετάνιωσα που αγόρασα μηχανάκι.
Ήρθε Δευτέρα, πείσμωσα και είπα "ας δώσω μια δεύτερη ευκαιρία μπας και....." και εκεί που ανέβηκα
τη Καβάλας στο κόμβο πάνω από το Κηφισό με μια ριπή του ανέμου να με τραντάζει και το κρύο να
με δαγκώνει (βλέπετε το πρώτο μου κράνος ήταν τζετ και το μπουφάν κοντό 4 εποχών) εγώ
ενθουσιάστηκα. Ξετρελάθηκα για την ακρίβεια!
Την επόμενη μέρα με θυμάμαι πάλι στη Καβάλας στο ύψος της Βιαμάξ να κάνω σφήνα με τη βέσπα
ανάμεσα σε αμάξι και νταλίκα και να έχω πωρωθεί με το κατορθωμά μου λες και τερμάτισα το
ρομάνιακς ένα πράγμα.
Ε, κάπως έτσι μπήκε το νερό στο αυλάκι του μοτοσυκλετισμού, η βέσπα αποδείχτηκε λίγη και σύντομα
ήρθε ένα σούπερσπορτ, οι πίστες, οι πολεμικές στα βουνά κτλ κτλ.
Οπότε δεν έχω λογική εξήγηση γιατί επέλεξα να ακολουθήσω αυτό το δρόμο, απλά ένιωσα το
καρδιοχτύπι στα στήθια μου.
ΥΓ. Τώρα για το κουλάδι που λέει πιο πάνω ότι οδηγάει μοτοσυκλέτα γιατί δεν μπορεί να πετάξει,
ε ας καβαλήσει πρώτα κανά μηχανάκι της προκοπής και ίσως αλλάξει γνώμη.
Σίγουρα δεν το επέλεξα,απλά η πρώτη φορά ήταν μαγική και η μαγεία ξαναρχίζει κάθε φορά που ανεβαίνω!
Συνεπώς μιλάμε για εθισμό,είμαι εξαρτημένος,δεν εχω μείνει ποτέ χωρίς μοτοσυκλέτα,άσε η στεναχώρια όταν χαλάει κάτι.
Παλιότερα σε κάποιο Motosport είχα διαβάσει την άποψη ενος γιατρού όπου έλεγε οτι οι οδηγοί μοτοσυκλέτας αναπτύσουν πιο οξυμένες αισθήσεις,μάλλον υσχύει σε ενα βαθμό.
Νομίζω το είχα γράψει, ως μωρό ο μόνος τρόπος για να με ταϊσει η γιαγιά μου ήταν να με ανεβάσει σε μηχανάκι
Ε τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους καμιά δεκαπενταριά χρόνια μετά και έκτοτε, όπως είπε και ο βάσκας, δεν έχω μείνει μέρα χωρίς δίτροχο...
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
Φυσική επιλογή. Όπως το περπάτημα μετά το μπουσούλισμα.
Άπας αήρ αετώ περάσιμος
Το χω
Το χω....
Edit
Όλως τυχαίως σήμερα παρηγγειλα να μου το φτιάξουν σε μπλουζάκι
Τελευταία τροποποίηση από SHOOTER045; 23/05/2017 στις 21:50.
Απο μικρά παιδιά όλοι οι φίλοι μου και γνωστοί είχαν τρέλα με μηχανάκια..απ το γυμνάσιο ξεκίνησαν να έχουν παπάκια.εγώ μόνο κουτιά κοιτούσα και σε μηχανάκι σπάνια ανέβαινα συνοδηγός.παντελος αδιάφορος..έτυχε οδήγησα παπι για λίγα μέτρα στο σχολείο..αδιαφορία τελείως..Πριν 3 χρόνια έψαχνα δουλειά.βρήκα ντελιβερι με έμαθε ένας φίλος να οδηγαω.δούλευα κνν 3μηνο και είχα μια κοπέλα(καλοκαίρι ήταν) λέω θα πάρω μηχανή να πηγαινοέρχομαι.και πήρα ενα cbr400 .δν ήξερα καν τι κάνει ο διακόπτης on/off..γτ ρν βαράει η μιζα με 1η και τον πλαγιοστατη κατεβασμένο και θυμάμαι όταν το πήρα ξεκινάω και νόμιζα ότι είναι όλες κάτω������������
Τέλος πάντων απο τότε κόλλησα δουλεύω 20 μέρες το μήνα.τις άλλες 10 κανονίζω βόλτες με φίλους και αν δν καβαλάω για μέρες αρρωσταίνω..οι φίλοι μ ακόμα απορούν πως καβαλάω 1000 και αυτοί έχουν ακόμα παπάκια..εγώ που 1 μήνα πριν πάρω μηχανή μου λέγανε για συμπλέκτη σε μηχανή και νόμιζα με κοροϊδεύουν..νόμιζα η αριστερή μανετα ειναι το πίσω φρένο
Μπινια!!!!
Αυτό
Φέρτε μου χιλιόμετρα....
Τα σκούτερ και τα παπια δεν ειναι μηχανές και δεν είναι τρου αντβεντσουρ Taisteal™
Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.
Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΚΟ ΧΕΡΟΒΟΛΟ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΚΟ ΔΕΜΑΤΙ...
Το κοστερ είναι ψευδαίσθηση,μπαίνεις και σε πάει,ετσι απλά.
Η οδήγηση είναι ένα συνονθύλευμα χειρισμών,που με τον κατάλληλο συνδυασμό είτε σε στέλνουν στα ουράνια,είτε στο χωμα.
Είναι τεντωμένο σχοινί, και μόνη ασφάλεια ενα κράνος και 2 τεραγωνικα δέρμα.
Είναι μια πρόκληση να δαμασεις κάτι και παράλληλα να το ευχαριστηθείς,γεμίζοντας το κορμί σου αδρεναλίνη.
The only easy day was yesterday.
καπως ετσι κ εγω! εντελως ανιδεος..ξαφνικα track day και να ξυνω μασπιεδες και να με λενε τρελο και οτι μπαινω πλεον σε επικινδυνα νερα καποιος απο εδω μεσα στο φορουμ! φαντασου δηλαδη..και ολα αυτα μεσα σε 1 χρονο που εχω την πρωτη μου μηχανη ever! ουτε καν παπι η σκουτερ πριν
Και όπως είπε ο γιατρός που ξέρει τι λέει...
Δε θέλει παραπάνω ψάξιμο....θα χαθεί η μαγεία....
Throttle that mysterious friend of ours
Τώρα, το ερώτημα ωραίο για μπύρες, αλλά δεν έχει απάντηση. Ή,μάλλον,έχει πολλές και αντίθετες.Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.
Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
Γιατί υπάρχουν πολλοί και αντίθετοι άνθρωποι που καβαλάνε μηχανή.
Κανείς σίγουρα δεν θα σου πει "για να γράφω πλάνα στην GoPro" ή "για να πουλήσω μούρη στο καφέ" ή "για να γλιτώσω κάνα φράγκο σε βενζίνες".
Θα δοθούν ρομαντικές απαντήσεις όπως "ελευθερία","αδρεναλίνη","ταχύτητα","δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μοτό" κλπ.
Και για κάποιους θα ισχύει.
Τώρα ,αν θέλουμε να το παίξουμε λίγο ψυχολόγοι,θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μηχανή είναι ένα μέσο που σε βγάζει από το ..comfort zone.
Είναι αντισυμβατική, επικίνδυνη,άβολη,θέλει τον οδηγό πάντα σε εγρήγορση.Γενικα,σου παρέχει απλόχερα ανασφάλεια αλλά και προσωπική ευθύνη της ζωής σου με αντάλλαγμα την άμεση επαφή με την φύση και την ικανοποίηση ότι ο άνθρωπος τιθασεύσει την μηχανή.
Όλα αυτά λείπουν από τον σύγχρονο ανθρωπο.
Οπότε,είναι μάλλον η ψευδαίσθηση μας ότι δεν έχουμε γίνει τελείως ρομπότ..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
