Το Δίκιο βασιλεύει ή το Άδικο;

[bartlal]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
αφήνεις να πέσει τίποτα κάτω εσύ?

oxi, φυσικα και δεν αφηνω τιποτα να πεσει...Ντο!

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από bartlal
oxi, φυσικα και δεν αφηνω τιποτα να πεσει...Ντο!

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[conkark]

Ώωωπ, να'μαι κι εγώ, μιάς και αναφέρθηκε το nick μου εν απουσία μου
Ωραίο το παραμύθι αλλά δεν είχε λύκο! Αστειεύομαι.
-Στο συγκεκριμένο παραμύθι, το νόημα που εξάγεται είναι ότι τελικά υπερισχύει το δίκηο, εφόσον ο big brother υπέστη την καταδικαστική ετυμηγορία της "Θείας Δίκης". Προσωπικά, δεν συμφωνώ με τα happy ends των παραμυθιών, και αυτός είναι κι ο λόγος που τα αναφέρω στην υπογραφή μου. Η ζωή είναι αλλοιώς. Ή μάλλον η ανθρώπινη κοινωνία που διαμορφώνεται απ'τις φαύλες εξουσίες. Ποιός είν'αυτός που πιστεύει ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί; Αν αντίδικοι είναι ο ένας φτωχός και ο άλλος πλούσιος ή επώνυμος, συνήθως ποιός θα "βγει λάδι"; Στη κοινωνία που ζούμε, τα πάντα εξαγοράζονται. Άλλα ακριβότερα και άλλα πιο φτηνά. Τα πάντα έχουν το δικό τους τίμημα. Για να υπερισχύει το δίκαιο, πρέπει να υπάρχουν δίκαιοι άνθρωποι, κι ένα δίκαιο σύστημα. Τί εξ αμφοτέρων υπάρχει; Ακόμα και η ίδια η φύση είναι άδικη, αν τη δούμε και κρίνουμε με τα ανθρώπινα κριτήρια. Πχ. γεννιέται μωράκι με προβληματική καρδιά. Δεν είναι άδικο αυτό; Δυστυχώς η ζήση μας -αντί ζωής- έχει μεταλλαχτεί σε δύσβατη πορεία δια πυρός και σιδήρου, ανάμεσα από καθημερινές αδικίες από συμμαθητές, από δασκάλους, από συγγενείς, από "φίλους", από εργοδότες, από συναδέλφους, από επίορκους δικαστές, από πολιτικούς, από εκδότες μμε, από πολέμους, από προδότες, από τους έρωτές μας που σκοτώνονται στις γειτονιές του κόσμου...Ή μήπως δεν συμβαίνουν όλα αυτά και είναι αποκύημα της φαντασιοπληξίας μου; Ακόμα, ιστορικά μόνο κάποιος Αριστείδης έδωσε το στίγμα του δικαίου, κι ένας Χριστός. Μήπως ο θάνατος δεν αποτελεί αδικία; Και πόσω μάλλον ο θάνατος του γονέα. Ιδιαίτερα, αν υπήρξε καλός άνθρωπος. Ή ο πρόωρος θάνατος. Και το κακό είναι ότι όλα αυτά μας πονάνε. Μας πληγώνουν και μας στιγματίζουν για όλη μας τη ζωή, αν θέλετε. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν διέξοδοι στα αδιέξοδα του ψυχικού μας πόνου-παρά μόνο υποκατάστατα-κάποιοι παίρνουν ψυχοφάρμακα, κάποιοι "πέφτουν" στα ναρκωτικά, κάποιοι αυτοκτονούν, και οι πιο ανθηροί παίρνουμε μια βαθειά ανάσα και προχωράμε στη ζωή με ακόμα ένα αγκάθι στην καρδιά μας...Αλλά σε όλες τις περιπτώσεις ένα τεράστιο ΓΙΑΤΊ πλανάται και αιωρείται μετέωρο, χωρίς απάντηση, γύρω μας, στο ανέκφραστο βλέμμα μας, και στη ψυχή μας που κλαίει...
-Για να επανέλθω στο παρόν παραμυθάκι, δεν έχω ενστάσεις παρά μία μόνο, που αφορά τους δαίμονες και τον κουτσό διάβολο, που χάρις σαυτόν απονεμήθηκε η δικαιοσύνη. Ίσως να ωθήσει κάποιους να πιστέψουν ότι ο διάβολος φέρνει δικαιοσύνη, κι αυτό είναι κακό για τα μικρά παιδιά που κυρίως απευθύνεται. Θα ήταν πιο δόκιμη η αναφορά σε άγγελο και όχι σε δαίμονα. Εκτός, αν συμφωνείτε με την άποψη των Lordi στη γυρω-βίζιον

[Χωμάτινος]

Πάντα το δίκιο. Δεν γίνεται αλλιώς..

[zireous]

Άσχετο, θυμίζω ότι μεγάλα κείμενα στο νετ μερικές φορές γίνονται πιο ευκολοδιάβαστα με "παραγραφοποίηση"...

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό δύο αδελφοί που τσακώνονταν ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο. Το δίκιο, έλεγε ο μικρός, το άδικο, έλεγε ο μεγάλος, και κάποια στιγμή ο μικρός εκνευρίστηκε κι είπε στον μεγάλο: «Ξέρεις κάτι; Θα βάλουμε στοίχημα και θα κρίνει ο δεσπότης, κι αν κυβερνάει το δίκιο θα σου βγάλω τα μάτια, αν κυβερνάει το άδικο θα μου βγάλεις εσύ τα μάτια». Ο μεγάλος δέχτηκε και ξεκίνησαν να ρωτήσουν το δεσπότη.

Στο δρόμο αντάμωσαν ένα γέρο και του είπαν: «Άκου, παππούλη, θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάτι», κι αυτός αποκρίθηκε: «Αν με ρωτήσετε, θα σας απαντήσω». Τον ρώτησαν λοιπόν: «Ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο», κι ο γέρος απάντησε: «Το άδικο, παλικάρια μου» «Τ’ ακούς, μικρέ;» είπε τότε ο μεγάλος αδελφός, «έλα τώρα να σου βγάλω τα μάτι». Αλλά ο μικρός απάντησε: Η συμφωνία μας ήταν ν’ αποφασίσει ο δεσπότης, όχι αυτός ο γέρος».

Συνέχισαν λοιπόν το δρόμο τους ώσπου αντάμωσαν έναν καλόγερο και του είπαν: «Άγιε πατέρα, θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάτι», κι αυτός αποκρίθηκε: «Αν με ρωτήσετε θα σας απαντήσω». Τον ρώτησαν λοιπόν: «Πες μας, ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο», κι αυτός απάντησε: «Το άδικο». Φώναξε τότε ο μεγάλος αδελφός. «Τ’ ακούς, μικρέ; Έλα τώρα να σου βγάλω τα μάτια» Αλλά ο μικρός του αντιγύρισε: «Θα κρίνει ο δεσπότης και κανένας άλλος».

Έφτασαν τέλος στο δεσπότη, τον προσκύνησαν και τον ρώτησαν: «Ποιος κυβερνάει τον κόσμο, Δέσποτα; Το δίκιο ή το άδικο», κι ο δεσπότης απάντησε: «Το άδικο». Είπε τότε ο μεγάλος αδελφός στον μικρό: «Κάτσε τώρα να σου βγάλω τα μάτια», κι ο μικρός αποκρίθηκε: «Πάμε ως εκείνο το πηγάδι, να κάτσω εκεί και να ζητιανεύω ψωμί απ’ τους περαστικούς, για να μην πεθάνω απ’ την πείνα.

Πήγαν λοιπόν μαζί στο πηγάδι, που το ίσκιωνε ένας μεγάλος πλάτανος, κι εκεί ο μεγάλος αδελφός έβγαλε τα μάτια του μικρού κι έφυγε.

Ο μικρός αδελφός αφού κάθησε εκεί κάμποση ώρα, πείνασε πολύ κι είπε μέσα του: «Πριν πεθάνω απ’ την πείνα, καλύτερα να σκαρφαλώσω στο δέντρο και να φάω φύλλα». Καθώς λοιπόν καθόταν πάνω στο δέντρο κι έτρωγε τα φύλα του, νύχτωσε και μαζεύτηκαν από κάτω βελζεβούληδες, κι ο γεροντότερος απ’ αυτούς ρώτησε τον νεότερο: «Τι έκανες σήμερα;» «Διαόλισα δυο αδελφούς, που ο ένας έλεγε πως βασιλεύει το άδικο κι ο άλλος το δίκιο, και χόλιασα τον μεγάλο τόσο πολύ που έβγαλε τα μάτια του μικρού».

Τότε ο γερο-διάβολος ρώτησε τον δεύτερο διάβολο: «Κι εσύ τι έκανες;» Αυτός απάντησε: «Εγώ διαόλισα δυο άλλους αδελφούς, που πρώτα ζούσαν μονοιασμένοι, , κι άρχισαν να τσακώνονται για ένα κλήμα που ανήκει και στους δύο. Τους πήρα το τσαπί για να μην μπορούν να κόψουν το κλήμα, κι ελπίζω αύριο να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο».

Τότε ο γεροδιάβολος ρώτησε τον τρίτο διάβολο τι είχε καταφέρει, κι αυτός απάντησε: «Αναποδογύρισα το παιδί στην κοιλιά της βασίλισσας, για να μην μπορεί η βασίλισσα να γεννήσει και να πεθάνει».

Ήρθε τότε η σειρά του τέταρτου διάβολου, που ήταν κουτσός, κι όταν ο αρχιδιάβολος τον ρώτησε τι είχε κάνει, αυτός απάντησε:
«Δεν έκανα τίποτα».

Τον άρπαξαν τότε οι άλλοι και τον έδειραν κι αυτός θύμωσε τόσο πολύ που φώναξε: «Μακάρι να έρθει εδώ ο άνθρωπος ου έχασε το φως του και να πάρει απ’ αυτή τη στάχτη, να την ανακατέψει με το νερό του πηγαδιού και ν’ αλείψει τα μάτι του , για να ξαναβρεί το φως του. Μακάρι να έρθουν εδώ οι αδελφοί και να πάρουν το τσαπί για να ξεριζώσουν το κλήμα, Μακάρι να έρθει εδώ η βασίλισσα και να πιει απ’ αυτό το νερό, για να ξεγεννήσει και να μείνει ζωντανή». Λάλησε τότε ο άσπρος πετεινός κι αμέσως οι διαβόλοι τα μάζεψαν για να φύγουν, λάλησε έπειτα ο μαύρος πετεινός και σκόρπισαν, και στο μεταξύ πήρε να χαράζει.

Ο τυφλός κατέβηκε τότε απ’ τον πλάτανο, έψαξε να βρει τη στάχτη, άλειψε τα μάτι μ’ αυτή και με το νερό του πηγαδιού και ξαναβρήκε το φως του. Γέμισε έπειτα με νερό τη νεροκολοκύθα του, πήρε μαζί του την τσάπα που είχαν αφήσει εκεί οι διαβόλοι, πήγε στο κλήμα, που έκανε του ς δυο αδελφούς να τσακώνονται, και το ξερίζωσε.

Έπειτα πήγε στους δυο αδελφούς και τους ρώτησε για ποιο πράγμα μάλωναν. Αυτοί του απάντησαν: «Έχουμε ένα κλήμα που ανήκει και στους δυο μας και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στη μοιρασιά του. Τότε αυτός είπε: «Το κλήμα ξεριζώθηκε», και τα δυο αδέλφια φώναξαν με μια φωνή: «ο Θεός να στ’ ανταποδώσει!», κι από τότε άρχισαν να ζουν πάλι μονοιασμένοι.

Από εκεί ο μικρός αδελφός πήγε στη βασίλισσα και χτύπησε την πόρτα της. Οι υπηρέτες του βασιλιά δεν ήθελαν να τον αφήσουν να μπει, αυτός όμως επέμενε πως έπρεπε να μιλήσει στη βασίλισσα, κι εκεί που λογόφερνε με τους υπηρέτες ο βασιλιάς άκουσε το θόρυβο και πρόσταξε να τον αφήσουν να μπει. Σαν του έφεραν το ζητιάνο, τον ρώτησε: «Μήπως ξέρεις κανένα γιατρικό για τη βασίλισσα», κι αυτός αποκρίθηκε: «Ναι, ξέρω ένα και το έχω μαζί μου, και το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα ποτήρι νερό». Του έφεραν τότε ένα ποτήρι νερό, αυτό έχυσε το μισό νερό κι έριξε μέσα το νερό του πηγαδιού, που είχε μαζί του, και μόλις η βασίλισσα ήπιε το νερό έγινε καλά και γέννησε ένα αγόρι.

Ο βασιλιάς χάρηκε τόσο πολύ που φόρτωσε το γιατρό με πολύτιμα δώρα και του είπε να του ζητήσει μια χάρη. Αυτός απάντησε: «Ο τόπος μου δεν είναι παρά ένα χωριουδάκι. Θέλω να τον κάνεις ένα μεγάλο χωριό και να μου χτίσεις εκεί ένα αρχοντικό σπίτι». Τότε ο βασιλιάς του έδωσε τόσα χρυσά φλουριά όσα μπορούσε να κουβαλήσει ένα άλογο και του είπε: «Πάρε αυτά τα λεφτά και χτίσε το χωριό και το σπίτι σου όπως τα θέλεις».

Έπειτα από λίγο καιρό, ο μεγάλος αδελφός γύρισε σπίτι του και ρώτησε τη γυναίκα του. «Σε ποιόν ανήκουν όλ' αυτά τα καινούργια σπίτια;», κι αυτή του απάντησε: «Δεν ανήκουν σε κανέναν άλλο απ' τον αδελφό σου». Φώναξε τότε αυτός: «Δεν είναι δυνατό, αφού του έβγαλα τα μάτια», κι έτρεξε να βεβαιωθεί μόνος του. Ο αδελφός του τον υποδέχτηκε πολύ φιλικά, τον έβαλε να καθήσει στην τιμητική θέση και του πρόσφερε καφέ και γλυκά. Ρώτησε τότε ο μεγάλος: «Για πες μου, πώς κατάφερες να ξαναβρείς το φως σου και να κερδίσεις τόσα λεφτά;». Ο μικρός αδελφός απάντησε τότε: «Πάντα σου το 'λεγα πως το δίκιο κυβερνάει τον κόσμο, ενώ εσύ επέμενες πως κυβερνάει το άδικο». Και πριν αποσώσει τα λόγια του, ο αδελφός του σωριάστηκε στο πάτωμα νεκρός.



(από το βιβλίο «Ελληνικά Παραμύθια» του Johann Georg von Hahn, εκδόσεις OPERA, επιλογή - μετάφραση: Δημοσθένης Κούρτοβικ)

Όσο για την άποψη μου για τα παραμύθια, τη θρησκολαγνεία, την εκκόλαψη τύψεων, τη διάπλαση συνειδήσεων, το καλο και το κακό κλπ, άστο καλύτερα, ας πω προς χάριν της συζήτησης ότι μια συνειδητή επιλογή στο να κάνεις κάτι πάντα κρύβει λιγότερες μετάνοιες, τύψεις κλπ.

[afrotwin]

ego den diavasa tipota apo kanena
ke exo na po to eksis oti ke na exo dikio i adiko an exo ena sarantapentari sto xeri ta pragmata ine dedomena...
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[blueblack]

ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ............


Βρέ παιδιά.......ΑΛΛΑ......είναι.......ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ......!!!!!!!
Γιαυτό γίναν .....γιά νά μάς...........

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΟΥΝ.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καί όλα τά γαμημένα έχουν μέσα ...ΠΑΝΤΑ....έναν καλό καί δίκαιο........ΒΑΣΙΛΙΑ......!!!!!!!!!!!!!

Καί πάντα ό πούστης ό βασιλιάς χαρίζει χρήμα καί μοιράζει εύτυχία.....λίγο πιό κάτω άπό τό Θεό δηλαδή.....!!!!!!!!!!!!!!!

Όσο γιά τό φίλο πού άναφέρθηκε στό Μακιαβέλι έχω νά πώ πώς
Έγώ προτιμώ.....τό...

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ.....
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ.....!!!!!!!!




ΥΓ.Συγχωράτε με γιά τό είδος τής γραφής άλλά.....
είλικρινά πιστεύω πώς ΧΥΔΑΙΟΙ..είναι οί άνθρωποι....
καί όχι ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ......!!!!!

[tai]

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω συνήθως είναι να χρειάζεται να εξηγώ ότι ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενικό δίκαιο.
Ότι το δίκαιο το έχει ή καλύτερα πιστεύει ότι το έχει ο καθένας.
Το δίκαιο συνήθως, συμβαδίζει με το καλό. Σωστό? Σωστό!
Το καλό είναι πάντα συμφέρων (έστω και έμεσα) για εμάς. Σωστό? Σωστό!
Άρα το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει (αλλά δεν τολμάμε να παραδεχτούμε) είναι ότι, το δίκαιο είναι το συμφέρων.
Όταν κερδίζει το δίκαιο-συμφέρων του ενός, τότε αυτομάτως χάνει το δίκαιο-συμφέρων του άλλου.
Το άδικο είναι πάντα το δίκαιο του άλλου. Άρα δεν κερδίζει ποτέ το δίκαιο αν δεν έχουμε κερδίσει εμείς. Γι αυτό είπα ότι το δίκαιο το έχει πάντα ο νικητής.
Για δοκιμάστε να αλλάξετε την σειρά των διασταυρώσεων.


Δίκαιο =Συμφέρων =Καλό
Καλό =Δίκαιο =Συμφέρων
Συμφέρων = Καλό = Δίκαιο

Αν μου βρείτε αντικειμενικό συμφέρoν τότε έχετε βρει και αντικειμενικό δίκαιο.
Και μην μου πείτε για το κοινό δίκαιο γιατί εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.

[adam_tsouk]

Αρχικά δημιουργήθηκε από afrotwin
ke na exo dikio i adiko an exo ena sarantapentari sto xeri ta pragmata ine dedomena...
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

εεεεεεετσιιιιιιιιιιι

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από adam_tsouk
εεεεεεετσιιιιιιιιιιι

καλά μιλάμε οι τεκμηριωμένες απόψεις σου, με έχουν μαγέψει:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[gcrook]

Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω συνήθως είναι να χρειάζεται να εξηγώ ότι ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενικό δίκαιο.
Ότι το δίκαιο το έχει ή καλύτερα πιστεύει ότι το έχει ο καθένας.
Το δίκαιο συνήθως, συμβαδίζει με το καλό. Σωστό? Σωστό!
Το καλό είναι πάντα συμφέρων (έστω και έμεσα) για εμάς. Σωστό? Σωστό!
Άρα το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει (αλλά δεν τολμάμε να παραδεχτούμε) είναι ότι, το δίκαιο είναι το συμφέρων.
Όταν κερδίζει το δίκαιο-συμφέρων του ενός, τότε αυτομάτως χάνει το δίκαιο-συμφέρων του άλλου.
Το άδικο είναι πάντα το δίκαιο του άλλου. Άρα δεν κερδίζει ποτέ το δίκαιο αν δεν έχουμε κερδίσει εμείς. Γι αυτό είπα ότι το δίκαιο το έχει πάντα ο νικητής.
Για δοκιμάστε να αλλάξετε την σειρά των διασταυρώσεων.


Δίκαιο =Συμφέρων =Καλό
Καλό =Δίκαιο =Συμφέρων
Συμφέρων = Καλό = Δίκαιο

Αν μου βρείτε αντικειμενικό συμφέρoν τότε έχετε βρει και αντικειμενικό δίκαιο.
Και μην μου πείτε για το κοινό δίκαιο γιατί εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.

Πωωωω!
Τι ειπε παλι ο ανθρωπας....... :a07:

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από afrotwin
ego den diavasa tipota apo kanena
ke exo na po to eksis oti ke na exo dikio i adiko an exo ena sarantapentari sto xeri ta pragmata ine dedomena...
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

μπράβο αφρούλι εσύ έλυσες όλα σου τα προβλήματα
αν σε χρειαστώ θα σε φωνάξω, για αυτό μην απομακρύνεσαι

[adam_tsouk]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
καλά μιλάμε οι τεκμηριωμένες απόψεις σου, με έχουν μαγέψει:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

θες να πω τι με εχει μαγεψει εμενα Θοδωρα;

[Χωμάτινος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω συνήθως είναι να χρειάζεται να εξηγώ ότι ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενικό δίκαιο.
Ότι το δίκαιο το έχει ή καλύτερα πιστεύει ότι το έχει ο καθένας.
Το δίκαιο συνήθως, συμβαδίζει με το καλό. Σωστό? Σωστό!
Το καλό είναι πάντα συμφέρων (έστω και έμεσα) για εμάς. Σωστό? Σωστό!
Άρα το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει (αλλά δεν τολμάμε να παραδεχτούμε) είναι ότι, το δίκαιο είναι το συμφέρων.
Όταν κερδίζει το δίκαιο-συμφέρων του ενός, τότε αυτομάτως χάνει το δίκαιο-συμφέρων του άλλου.
Το άδικο είναι πάντα το δίκαιο του άλλου. Άρα δεν κερδίζει ποτέ το δίκαιο αν δεν έχουμε κερδίσει εμείς. Γι αυτό είπα ότι το δίκαιο το έχει πάντα ο νικητής.
Για δοκιμάστε να αλλάξετε την σειρά των διασταυρώσεων.


Δίκαιο =Συμφέρων =Καλό
Καλό =Δίκαιο =Συμφέρων
Συμφέρων = Καλό = Δίκαιο

Αν μου βρείτε αντικειμενικό συμφέρoν τότε έχετε βρει και αντικειμενικό δίκαιο.
Και μην μου πείτε για το κοινό δίκαιο γιατί εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.

Φίλε Χρήστο, ο συλλογισμός σου με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
Η μόνη μου ένσταση είναι ότι ισχύει μόνο στην περίπτωση που ο Α έχει σωστά μέτρα και σταθμά, ενώ ο Β λανθασμένα. Εάν αναφερθούμε σε δύο ανθρώπους με ορθά κριτήρια, τότε το δίκαιο είναι κοινό και γιά τους δύο.

Στην φιλοσοφική σφαίρα βέβαια τα πράγματα είναι απλά, λέω "ορθά κριτήρια" και καθάρισα. Στον καθημερινό βίο όμως ποιά είναι αυτά τα "ορθά κριτήρια"; Έλα μου ντες

Εκεί άκριβώς χανόμαστε οι περισσότεροι.
Ο Πλάτων έλεγε "Ουδείς εκών κακός" - "Κανένας δεν είναι ηθελημένα κακός". Δεν υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει απουσία φωτός. Δεν υπάρχει κακό, υπάρχει απουσία καλού.

Δυστυχώς, οι προτάσεις που έγραψες περιγράφουν επ' ακριβώς την εποχή μας. Μακάρι να ξημερώσει μιά ημέρα όπου αυτά που έγραψες να μην ισχύουν.

[conkark]

Αρχικά δημιουργήθηκε από χωμάτινος
Πάντα το δίκιο. Δεν γίνεται αλλιώς..

Εάν είναι έτσι όπως τα λες, τότε έχουμε "κοινωνία δικαίου". Αυτό νιώθεις γύρω σου;