Είχα την τύχη να γνωρίζω τον Κώστα και μέσα απο 3-4
φορές που είχαμε συζητήσει με είχε παραξενέψει το
γεγονός ότι είταν από τα λίγα άτομα που είχαν το
μαμούνι του μοτοσυκλετιστή μέσα του. Ότι και να πώ
είναι λίγο. Τα βαθύτατα συλυπητήρια μου στην
οικογένειά σας και κουράγιο. Και επειδή έχω βρεθεί και εγώ
σε αυτήν την θέση (ο αδερφός μου ο Μιχάλης σίγουρα με
όλη την μοτοπαρέα εκεί πάνω περνάνε καλά), το μόνο που έχω
να πώ είναι κουράγιο και φυσικά να τον θυμάστε πάντα.....
τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ εδώ και 8 χρόνια...
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΩΣΤΑ........