Η δική μου γνώμη είναι ότι σε βάθος χρόνου και με δεδομένο ότι το πολιτικοκοινωνικοικονομικό περιβάλλον γύρω μας δεν θα ανατραπεί βίαια, δύσκολα θα έχουμε θέμα Θράκης από τους Τούρκους.
Κι αυτό γιατί με δεδομένο τον Ευρωπαικό προσανατολισμό της Τουρκίας και την μακρόχρονη προσπάθεια για ένταξή της στην Ε.Ε., το να ανοίξει ένα τέτοιο μέτωπο με την Ελλάδα ισιδυναμεί με αυτοκτονία. Μην ξεχνάτε ότι στην Θράκη αντίθετα με το Αιγαίο (που υπάρχουν μικροασάφειες και χώρος για δικαιολογίες-παρερμηνείες) τα πράγματα όσο αφορά τα σύνορα είναι σαφή και πλήρως διασαφηνισμένα με διεθνείς συμφωνίες και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν.
Ο ίδιος ο Τούρκικος λαός (που τώρα πια μπορεί και ενημερώνεται) θα δεί ότι οι στρατηγικές και τα κόλπα του παρελθόντος δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην σύχρονη εποχή.
Η προσπάθεια επίλυσης εσωτερικών προβλημάτων με την δημιουργία κρίσεων και εθνικού φανατισμού είναι μια τακτική που όλο και λιγότερο πιάνει σε μια παγκοσμοποιημένη ανθρωπότητα.
Πρώτο μέλημά τους θα είναι να ανεβάσουν το πολύ χαμηλό (με τα Ευρωπαικά πρότυπα) μέσο βιοτικό τους επίπεδο, παρά να μπλέξουν σε πολεμικές περιπέτειες με την Ελλάδα πράγμα που εκτός από το αμφίβολο αποτέλεσμα θα τους γυρίσει και 2 δεκαετίες πίσω σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Οι πόλεμοι πλέον στοιχίζουν πολύ ακριβά...
Φυσικά αν τα πράγματα ανατραπούν βίαια, είτε με την επιβολή δικτακτορίας από τους στρατιωτικούς που δείχνουν να χάνουν έδαφος τον τελευταίο καιρό , είτε από ακραία μουσουλμανικά στοιχεία τότε το θέμα αλλάζει. Και επειδή το μέλλον είναι απρόβλεπτο η Ελλάδα θα πρέπει να έχει στο νου της και αυτό το ενδεχόμενο.
Στο θέμα αυτό η Ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια έχει δείξει καλή προβλεψιμότητα αλλάζοντας το δόγμα από "μπλοκάρουμε κάθε στροφή της Τουρκίας προς τη Ευρώπη, όσο υπάρχουν μεταξύ μας προβλήματα" σε "είμαστε οι πιο ένθερμοι οπαδοί της Τουρκικής ένταξης".
Με αυτόν τον τρόπο ξεμπροστιάσαμε και κάποιους Ευρωπαίους που τόσα χρόνια ενώ δεν ήθελαν την Τουρκία στην Ευρώπη, κρυβόντουσαν πίσω από τις δικές μας αρνήσεις ....
Το θέμα είναι ότι η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να χαραχτεί όχι μόνο με βάση την Τούρκικη απειλή, αλλά παίρνοντας υπ'όψιν και όλους τους υπόλοιπους παράγοντες και όλους τους πιθανούς συνδυασμούς τους.
Και πάνω απ'όλα η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει και να αυξήση την οικονομική της ισχύ, αλλά και την οικονομική της διείσδυση στην περιοχή ώστε τα μικρά βόρεια κράτη όπως η Αλβανία ή τα Σκόπια να βρίσκονται κάτω από πλήρη οικονομική εξάρτηση από εμας. Και να μην διστάσει να χρησιμοποιήσει αυτή την ισχύ προς όφελός της.
Δεν είναι δυνατόν τόσο τα Σκόπια στα οποία οι Ελληνικές επιχειρήσεις παράγουν το 20% του ΑΕΠ τους, όσο και η Αλβανία η οποία ουσιαστικά ζει από τα εμβάσματα των Αλβανών που εγάζονται στην Ελλάδα ή σε ελληνικές επιχειρήσεις στην Αλβανία, να μην νοιώθουν την απειλή ενός "οικονομικού πολέμου".
Το θέμα είναι σοβαρό.
Οι ηλίθιες συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα για το ποιός θα κρατήσει την σημαία σε μαθητική παρέλαση και οι πολεμοχαρείς κραυγές δήθεν εθνικοφρόνων μόνο κακό κάνουν. Συνθήματα και συλλαλητήρια δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα άλλο παρά να αποπροσανατολίσουν και να φανατίσουν έναν όχλο που δεν καταλαβαίνει πάντα τι γίνεται.
Ορθά η κυβέρνηση χαμήλωσε τους τόνους γύρω από το Σκοπιανό και ελπίζω κάτι θρησκευόμενοι και "πατριώτες" (ξέρετε τώρα, αυτοί που δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα με την χούντα και το ξεπούλημα της Κύπρου μιας και ήταν αποροφημένοι με τις σπουδές τους...) να καθήσουν στα αυγά τους και να ασχοληθούν με άλλα θέματα που τα κατέχουν καλύτερα.
Απάντηση με παράθεση
