36hours by caesarsk

[caesarsk]

τρελό αγόρι...

[caesarsk]

σκατίγερος (όπως τον έλεγε ο trooper όταν δεν άκουγε ο tai)...

[caesarsk]

Και ο BMWδάκιας με φόντο το φράγμα...

[caesarsk]

o χάρτης 4ο κομμάτι διαδρομής β...

ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ...κάποιος μοδιστρος να το κόψει παρακαλώ

η σωστή είναι αυτή

[caesarsk]

Μόνος πλέον πιάνω τον ρυθμό μου και βάζω πλώρη για το Βουλγαρέλι. Βέβαια εκείνη την στιγμή και περνώντας ένα βενζινάδικο θυμαμαι ότι κάποια στιγμή πρέπει να βάλω και βενζίνη…Αλλά πιστευω ότι στην χειρότερη θα με βγάλει με το ζόρι μέχρι τα Γιαννένα…Αλλωστε έχω κάνει μόνο 190 χλμ. Η διαδρομή καταπληκτική. Περασα το ποιο ψαρωτικό τουνελ της ζωής μου. Κατασκότεινο χωρίς φώτα, αρκετά μεγάλο και με στροφή….Μούγγα στην στρούγκα και πάμε γρήγορα να το περάσουμε. Φτάνω στο Βουλγαρελι και στρίβω προς Αγναντα…Η διαδρομή φυσικά στριφτερή. Αλλωστε ποιο κομμάτι δεν ήταν έτσι;
Μετά την Αγναντα κατευθύνομαι προς το παραδοσιακό τοξωτό γεφύρι. Οπου βρίσκω την εξής extreme κατάσταση:
Npat: Ξαπλωμένος στο χορτάρι να κάνει ηλιοθεραπεία
ΠΑΚΤΕΝ: Να κοιτάζει τις βάρκες τoυ rafting και να σκέφτεται ιστιοφόρα κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα τον ορίζοντα (τον πραγματικό, όχι τον δικό μας)
DIMZAB: να τρώει ότι βρίσκει
Διαφοροι ασχετοι: Να μας κοιτάζουν σαν Ελοχιμ
Trooper : Ο μοναδικός νορμάλ!!! Τι έκανε; ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΠΝΙΖΕ!!!
Μετά από λίγο βλέπω και το παππούλη να καταφθάνει. Ακολουθεί ένα ΚΤΜ ό οποίος έχει δει ένα ποταμάκι με κροκάλα και πάει να το περάσει…Ο Χρήστος δεν ξέρει τι τον περιμένει και συνεχιζει…ΞΑΦΝΙΚΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΧ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΟΚΑΛΕΣ ΝΑ ΧΤΥΠΑΝΕ ΤΙΣ ΡΟΔΕΣ ΤΟΥ… Και εδώ έρχεται η προσφορά του moto.gr στην κοινωνία. Θυμάται τον Dirtymoto να φωνάζει στον Βελζεβούλη ΓΚΑΖΙΙΙΙΙΙ όταν περναγε τον Μεγδοβα πριν ένα χρόνο! ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΙΓΕΙ…και ως εκ θαύματος το ΧΧ γίνεται WR και περνάει απέναντι!!!! ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟ!!!

Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτό και εγώ και ο tai ξεκινάμε αμέσως για Γιάννενα!!!


Συνεχίζεται…

[caesarsk]

5ο κομματι διαδρομής

[caesarsk]

το γιοφυρι..

[caesarsk]

και η αφεντομουτσουνάρα μου (παναθεμα με θέλω και φωτο)!!!

οπως βλεπετε οι φωτο απο στάση σε στάση μειώνονται!!!

[caesarsk]

Οσο περισσότερο γράφουμε χιλιόμετρα στην βόλτα μας τόσο ποιο σβέλτος γίνεται ο ρυθμός μας. Περνάμε στο νομό των Ιωαννίνων και κατεβαίνουμε προς την πόλη. Ακόμη και μέσα στο βουνό ο Ελληνας θα βρει χώρο για να κλείσει ένα δρόμο. Μαύρες σημαίες αριστερά δεξια του δρόμου και κάποιοι σε πλαστικές καρέκλες κάτω από ένα πανώ : «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΞΑΠΟΔΩ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ». Τι λέτε ρε??? Να μην κάνετε σκουπίδια να μην χρειάζεστε χωματερέες. Δεν φταίει ο ΕΞΑΠΟΔΩ αλλά εσύ που πας και καταναλώνεις κάθετι που δεν χρειάζεσαι και μετα το πετάς. Να έπαιρνες ένα αρνί για το Πάσχα και όχι τέσσερα για να τα πετάς τα κρέατα μετά από δύο μέρες. Προσπερνάμε και μπαίνουμε στην πόλη από την Ανατολή. Εδώ να κάνω μια σημείωση. Είχα πεί πως σε αυτήν την βόλτα θα ήμουν αυτάρκης με τα λίγα. Ένα απλό χάρτη στο tankbag, τις σημειώσεις της λέσχης, και ερωτήσεις σε ντόπιους. Από την ώρα που χαθηκαμε όμως και μετά, και επειδή είχαμε χάσει αρκετά σε χρόνο, το GPS μπήκε μπροστά. Ετσι αφηνόμουν σε αυτό και ο tai ακολουθουσε. Με στεναχώρησε λίγο αυτό γιατί χρησιμοποιουσα τεχνολογία αλλά και γιατί ο Χρηστος ήταν πίσω μου. Όταν ήταν αυτός μπροστά έβγαζε ωραίο ρυθμο.
Περνάμε αδιάφορα τα Γιάννενα, παρά τις σειρήνες (φοιτητριούλες ντυμένες-γδυμένες) που πήγαιναν για καφέ (το 36ωρο σε κάνει gay τελικά), και συνεχίζουμε περιμετρικά της λίμνης για το χωρίο Λιγκιάδες μετά το Πέραμα. Ένα χωριο που στην κατοχή κυριολεκτικά ξεκληρίστηκε. Στο μνημείο που έπρεπε να φωτογραφισουμε είχε τα ονοματα των πεσόντων και έβλεπες ολόκληρες οικογένειες (παιδιά 5 και 2 έτων). Φυσικά τραβάμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και βλέπουμε τους υπόλοιπους της παρέας να φτάνουν. Τους περιμένουμε και ο trooper κάνει άλλο ένα πακέτο τσιγάρα, και τελικά μετά από αρκετή αργοπορία καταφέρνουμε όλοι μαζί να τον πείσουμε με το καλό να βάλει το κράνος τους για να ξεκινήσουμε. Αλλωστε είχαμε ένα δύσκολο κομμάτι της διαδρομής που αρκετοί από την παρέα δεν το είχαν ξανακάνει. Κατεβαίνουμε στα Γιάννενα ανεβοδιαζόμαστε σε βενζίνη και ξεκινάμε για Πάπιγκο…Κάτι που κανείς δεν περίμενε…

Συνεχίζεται

[caesarsk]

μνημείο πεσόντων

[caesarsk]

η αφεντομουτσουνάρα μου

[caesarsk]

και ο χαρτης

[tai]

τελείωνε ρε και κανω copy paste το κείμενο

[caesarsk]

Οι πρώτες ψιχάλες μας πιάνουν αμέσως με το που βγαίνουμε από τα Γιάννενα. Η πρώτη βροχή που τρώμε ολη την ημέρα παρολο που εχουμε τον Πακτεν στην βόλτα (ΗΛΙΑ στα είπα και από το τηλέφωνο ρε φίλε…ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΤΡΙΤΗ και 13 σήμερα η ημέρα του γκαντέμη). Σταματάμε και βάζω το αδιάβροχο. Ο δρόμος ελαφρά νοτισμένος και σκέφτομαι ότι πρέπει να κόψουμε λίγο τα ταχύτητα. Η μέρα όμως φεύγει και δεν έρχεται ο Johnny Walker αλλά η νύχτα…ΟΠΟΤΕ, καλύτερα να συνεχίσουμε γιατι οι φουρκέτες του Παπιγκου νύχτα και με βροχή είναι ακόμη ποιο δύσκολες. Ασε που πρέπει να γυρίσουμε και Πάργα! Προς το Πάπιγκο ανεβαίνουμε εγώ και ο Χρίστος και από πολύ κοντά ακολουθεί ο trooper, o dimzab, o Cpt, και o npat. Ο tai πραγματικά δυσκολεύται στα ανηφορικά κλειστά στροφιλικια με τις φουρκέτες. Τον βλέπω να παλεύει με το θηρίο σε κάθε στροφή και κουράζομαι εγώ…Αλλά δεν σταματαει, δεν παραπονιέται, δεν κλαίει, και δεν ζητάει ένα τσιγάρο παραπάνω…Μάκαρι όταν φτασουμε στην ηλικία του να μπορούμε και εμείς…Crs ο tai έβγαλε ασπροπρόσωπη την Τρίτη ηλικια του forum.
Στην είδοδο του Πάπιγκου είναι η ταμπέλα που πρέπει να φωτογραφίσουμε. Τραβάω γρήγορα την φωτό και ο Χρήστος το ίδιο και φτάνει και ο σιγαρεμαλακεςενατσιγαροακομηtrooper (κλεμμένο από τον Ηλία αυτό). Ρε γαμώτο ήταν η μοναδικη στιγμή της ημέρας που πραγματικά έβρεχε. Και ο trooper καθόταν μέσα στην βροχή και κάπνιζε!!!!! Καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες, ο Ηλίας έχει ήδη φύγει και θα μας περιμένει στον δρόμο Κόνιτσας – Ιωαννινών. Εχουμε αποφασίσει ότι θα γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο μέχρι τα Γιάννενα, θα πάρουμε την Εγνατία μέχρι την Παραμυθιά, και από εκεί Πάργα. Κουμπώνουμε πρώτη, και αρχίζει το μαρτυριο των υπόλοιπων 24 ωρών. Τέσσερις τύποι ντυμένοι, καβάλα, και έτοιμοι να περιμένουν τον trooper με πραγματικά αργές κινήσεις να βάλει το κράνος του. Ναφορέσει τα γάντια και να σηκώσει το πόδι για να καβαλήσει στην σέλα!!! ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ ΑΠΟ 5 λεπτά το λιγότερο ως 15 το περισσότερο…Μια φορά έσπασε και κάθε ρεκόρ. Οσο γρήγορος οδηγός είναι (είναι μην ακούσω μαλακίες) τόσο αργά ετοιμάζεται! Κατεβαίνουμε από το Πάπιγκο προς την Ε.Ο. (ναι αυτό το καλντερίμι είναι Ε.Ο), και μόλις βγαίνουμε ανοιχτά ο δρόμος είναι στεγνός. Ακούω πίσω μου ένα fazer να λύσσαει. Σχεδόν βλέπω από τον καθρέπτη μου τον trooper να βγάζει αφρούς από το στόμα…Εχει γεμίσει η ζελατίνα του. Τρελάθηκα από τον φόβο μου! Νύχτωσε λέω και πρέπει να έχει πανσέληνο και έγινα ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ….Ανοίγω το γκάζι μην με πιάσει και καταλήγουμε να κυνηγιόμαστε μέχρι τα Γιάννενα με 160+…Με το που φτάνουμε στην είσοδο των Ιωαννίνων, κατεβαίνω από την μηχανή αρπάζω δύο ξύλα που βλέπω κάτω και σχηματίζω το σχήμα του σταυρού προς τον trooper μήπως και γλυτώσω. Αντ’ αυτού τον βλέπω να βγάζει το κράνος και να έχει ένα χαμόγελο μέχρι τον σβέρκο….Μαλάκα μου λέει το είχα ανάγκη αυτό…Ο tai έχει ανάγκη για βενζίνη πάλι και σταματάμε και τον περιμένουμε….Και εκεί τον χτυπάει πάλι το Aλτσχαιμερ (ξεχνάει ότι τον περιμένουμε απέναντι), και ο καταράκτης στα μάτια (γαμώτο πρόβλημα να ταξιδευεις με γέρους), και δεν μας βλέπει 5 μαντραχαλάδες απέναντι από το βενζινάδικο και γυρνάει προς τα πίσω. Πακτεν και Νικος, τσακίζουν καμμιά δεκαρια σάντουιτς από παρακείμενο ταχυφαγείο, trooper τσακίζει 2 πακέτα τσιγάρα, Δημήτρης παραμένει στην γωνία του και περιμενει το καμπανακι για να ξεκινησει και εγω ψάχνω τον tai. Στο βενζινάδικο δεν τον βλέπω οπότε τον παίρνω τηλέφωνο. Καταλαβαίνουμε από την συνομιλία ότι έχουμε χαθεί. ΟΚ…κανένα πρόβλημα. Ο tai μας λέει πως θα συνεχίσει μόνος του μέχρι την Παργα και θα τον βρούμε στην Εγνατία, και οι υπόλοιποι ξεκινάμε σε σειρά. Ανοίγω λιγάκι τον ρυθμό γιατι πρέπει να κάνουμε κοντά στα 100 χιλιόμετρα, από τα οποία περίπου 50 είναι σφιχτός δρόμος, χωρίς φώτα, και σίγουρα βρεγμένος και η ώρα είναι 21:30. Βγάζουμε την Εγνατία με 120 για να μπορεί να ακολουθεί άνετα ο dimzab και συνεχίζουμε με την ίδια ταχύτητα και στο σφιχτό κομμάτι. Με λίγα λόγια πάμε ζω-πεθαίνω (τουλαχιστον για τις οδηγικές μου ικανότητες). Ο λόγος είναι ένας. Π Ε Ι Ν Α Ω!!!!!! Κάποια στιγμή περνάω μια μοτοσυκλέτα με κάποιον που τεντωνόταν. Ουτε την μοτό είδα, ουτε τον οδηγό. Στο ξενοδοχείο ενημερώθηκα πως ήταν ο tai. Τελικά 23:15 είμαστε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Μπαίνω στην ρεσεψιον και δίνω το όνομά μου. Μάλιστα μου λεει ενας ευγενικότατος υπαλληλος. Είστε με τους κυρίους Μπαρμπουκιαν, και Μπουζακιαν. «Μα ποιοι είναι αυτοί ουτε που τους ξέρω». Ο trooper με ποιους είναι ξαναρωταω (εννοειται πως ειπα το επωνυμο του στην πραγματικοτητα). Με τους tai και Μπουσδαρη. Ξαναβγαίνω έξω ρωταω μήπως αυτός Μπουσδάρης είναι κανείς από την παρέα μας. Μαθαίνω πως δεν είναι και έτσι το πρόβλημα λύθηκε…ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΓΛΥΚΑ ΑΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ!!!! Προβλέπεται ενδιαφέρουσα νύχτα, πράγματα φυσικα που δεν θα μάθετε ποτέ, για το τι κάνουμε όταν πάμε για 36ωρο στο BrokeBack Mountain….

Συνεχίζεται…

[caesarsk]

πρώτη φορά οδηγησα μέσα στην βροχη στα βουνά για να βγάλω φωτο μια ταμπελα