και μια τελευταια απ το κοσμοπολιτικο Μονακο by night. Σιγουρα δεν ηταν ο κοσμος μας , σιγουρα ηταν σαν να βρισκομασταν μεσα σε ταινια. Ο ηχος των ferrari, mazerati και laborgini ηταν ανατριχιαστικος μεσα στους δρομους της πολης. Δεν ξεραμε προς τα που να πρωτο κοιταξουμε. Οταν οδηγησαμε και μεσα στα τουνελ της διεξαγωγης του Grand Prix νιωσαμε ενα δεος και σχεδον ακουγαμε τους ηχους των μοτερ τους. Εμεις με σπορτεξ και σαγιοναρες, εκεινοι/ες με διαμαντενια κολιες και γκλαμορους ντυσιματα. Κοσμηματα και φορεματα που στοιχιζαν οσο 5 μηχανες μαζι. Διασκεδαζαμε την απλοτητα μας και για μας ηταν οι περιεργα ντυμενοι δε ξερω τι ειμασταν εμεις γι αυτους και ουτε με νοιαζει.
Απάντηση με παράθεση
ειμαι περιεργη για το τι ειχε γραψει ο τυπος σε ολο το φορτηγακι
με την ιδια ανεση και οδηγικη απολαυση που μου προσφερε στο πρωτο μου ταξιδι ως οδηγος στο εξωτερικο. Μου απεδειξε οτι εκανα την καλυτερη για μενα επιλογη. Παντα ορθιοι 
