Ζει ο Μαλακας ζει.
Ξεκίνησα με το καλοκαιρινό μπουφανάκι χωρίς να έχω δει τον καιρό να κάνω 500 χιλιόμετρα….. μεγάλη ασέβεια προς τον Μέρφι.
Μας έπιασε η βροχή (η κανονική βροχή) λίγο πρίν το μαύρο λιθάρι σπρώχνοντας με το μικρό τούμπανο του Βύρωνα να πάρει μπροστά…. (##$#% kill switch!!)
Εκεί αποφάσισα από έμπνευση της στιγμής να μην πάω τα υπόλοιπα 15-20 χιλιόμετρα μέχρι το μαύρο λιθάρι αλλά να επιστρέψω προς τα κάτω μπας και ξεφύγω από την βροχή……… και επιβραβεύτηκα για αυτήν του την επιλογή με τα μεγάλα τριχωτά @@ του Δία…
Η βροχή έκοψε για λίγο στο Σχιματάρι!!!!!

και μετά πρίν την Μαλακάσα ξεκίνησε πάλι μέχρι την Κηφισιά. Μεγάλη πίπα. Στον δρόμο συνάντησα σε ένα σαλούν τον Μπουσια με το τούμπανο και τον Γκογκλή με το άλλο τουμπανο….. μοιραστήκαμε μερικές στιγμές σπασμών από κρυάδες, δειπνήσαμε τα έτοιμα κρουασάν του ψυγείου, φορέσαμε τις σακούλες μας και συνεχίσαμε παράλληλα την επιστροφή προς Αθήνα σταματώντας κάτω από γέφυρες και υπόστεγα στην
διαδρομή.

Το Κawasaki μου παλικάρι λέμε, μετά από ένα δίωρο τρελής βρόχας άρχισε να μπερδεύει ψιλά (βράχηκαν τα φίλτρα) αλλά αυτό σταθερά με 100 και στα παπαρια του…. Σταμάταγα λίγο κάτω από γέφυρες, στέγνωνε στο 10λεπτο και πάμε πάλι.
Κατά τις 6 ήμουν στο σπίτι μέσα στην μπανιέρα με καυτό νερό
Βραβείο παρατεταμένης μαλακίας

έπρεπε να πάρω, ειδικά όταν μίλησα το βράδυ με τον ψιλό και μου είπε ότι περάσατε γαμώ στην ταβέρνα και έβρεξε ελάχιστα στην επιστροφή


