πάει κι αυτό το νήμα
πάει κι αυτό το νήμα
μετά από πολύ καιρό, αναποδιές και αναμονή (προληπτικό εκτεταμένο ριμπιλντ πιστόνι, ελατήρια, φλάντζες, καδένα, τσιμουχάκια, λάδια, φίλτρα, νερά και άλλα) η Βάσω είναι και πάλι ετοιμοπόλεμη..
Το Σάββατο εκμεταλλευόμενος το παράθυρο που μας έδωσε η κακοκαιρία του δωσα και κατάλαβε με μια βολτάρα με καλή παρέα...κοινώς μας μπήκε ωραία η νέα χρονιά.
Και χιονακι και λασπουριές και πιστακια με απιστευτο τεραιν και απ΄όλα μας χάρισε ένα τριωρακι στο Τατόι..
Έχουν κακή φήμη από παλιά οι άτιμοι!
«Επί Ασπαλάθων...» - το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...
Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
31 του Μάρτη 1971