Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτής]

p-1793

[Ταξιδευτής]

P-1794

[Ταξιδευτής]

Ο δρομος με οδηγησε στο κεντρικο σημειο του Kryžių Kalnas: τον περιφημο Λοφο των Σταυρων. Στο μερος επικρατουσε μια απολυτη σιωπη και μια αβασταχτη λυπη... Λες και ολα τα στοιχεια της φυσης εσκυβαν το κεφαλι σε σεβασμο μπροστα σε αυτο το συγκλονιστικο θεαμα...

[Ταξιδευτής]

Ημουν μουδιασμενος... Δεν ειμαι πιστος καμιας θρησκειας αλλα αυτο το θεαμα μου προκαλουσε δεος και μια αβασταχτη λυπη. Τι μπορει να κανει η πιστη των ανθρωπων τελικα...
Στις σκαλες ενα θεαμα που δεν θα ξεχασω ποτε: ενας ομορφος νεαρος να κατεβαινει ξυπολητος κρατωντας μια μαγκουρα... Για καποιο λογο αυτη η εικονα μου εμοιαζε τοσο αντιφατικη: ενας νεος αντρας αλλα και τοσο γερασμενος συναμα...

[Ταξιδευτής]

Ανεβηκα τα σκαλια σιωπηλα...

[Ταξιδευτής]

Εφτασα στην κορυφη, μπροστα στο αγαλμα του Ιησου και απο καπου ακουγοταν σιγανα μια γλυκεια και θλιμμενη μελωδια!!
Δεν μπορουσα να το πιστεψω! Ταιριαζε απιστευτα με τη στιγμη...

[Ταξιδευτής]

Δεν νομιζω οτι υπαρχουν λεξεις να περιγραψω το πως ενοιωσα εκεινη τη στιγμη... Αν μου ελεγε καποιος οτι καποια μεγαλυτερη δυναμη με κοιταγε τωρα θα τον πιστευα χωρις δευτερη κουβεντα...

Στη βαση του αγαλματος υπηρχε ενα στασιδι για να προσευχονται οι πιστοι, και για μια απο τις ελαχιστες φορες στη ζωη μου ενοιωσα την αναγκη να κανω το ιδιο σε ενδειξη σεβασμου...

[Ταξιδευτής]

Ο λοφος συνεχιζε και προχωρησα με το μυαλο απλα κενο... Οι σταυροι ατελειωτοι...

[Ταξιδευτής]

Η επισκεψη σε αυτο το μερος ηταν πραγματικα ενα κομβικο σημειο στη ζωη μου. Μια εμπειρια απο αυτες που σε χαρασσουν βαθια, σε σημαδευουν ανεξιτηλα και σε αλλαζουν ως ανθρωπο...

[Ταξιδευτής]

Εβλεπα ακομα και παιδικους σταυρους! ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ! Ηταν αβασταχτο…

[Ταξιδευτής]

Καθε ενας σταυρος και μια ανθρωπινη ιστορια αγαπης και πονου, προσδοκιας και λυτρωσης…
Αφιερωματα, σταυροι, φυλακτα, αγαλματα απο καθε γωνια της γης!

[Ταξιδευτής]

Απο Ιαπωνια μεχρι Μεξικο, και απο ΗΠΑ μεχρι Αυστραλια...

[Ταξιδευτής]

Ολο αυτο ξεκινησε λιγο μετα την εξεγερση των Λιθουανων και Πολωνων εναντια στη Ρωσικη Αυτοκρατορια το 1831 και 1863 που πνιγηκε στο αιμα. Καθως οι οικογενειες των νεκρων δεν μπορουσαν να βρουν τα σωματα τους αρχισαν να βαζουν συμβολικους σταυρους σε αυτο το μικρο λοφο.
Απο τοτε αυτο το μερος εγινε τοπος προσευχης για τους Λιθουανους, για ειρηνη, για την πατριδα τους και τους αγαπημενους τους που ειχαν χαθει στους πολεμους της ανεξαρτησιας.

[Ταξιδευτής]

Οταν η Λιθουανια καταληφθηκε απο τη Σοβιετικη Ενωση οι Λιθουανοι συνεχισαν να ερχονται σε αυτο το μερος και να αφηνουν τις αφιερωσεις τους για να δειξουν την πιστη στην αρχικη τους ταυτοτητα, θρησκεια και κληρονομια.
Ηταν ενα μερος ειρηνικης διαμαρτυριας για τους Λιθουανους, δυστυχως ομως οι Σοβιετικοι εκαναν οτι περνουσε απο το χερι τους για να το εξαλειψουν: το μερος κατεδαφιστηκε απο μπουλντοζες τουλαχιστον απο το 1961 μεχρι το 1973, αλλα οι σταυροι σε πεισμα των καταπιεστων συνεχισαν να πληθαινουν μεχρι και σημερα.

[Ταξιδευτής]

Το πιο ομορφο ομως στην ιστορια ειναι οτι το λατρευτικο αυτο μερος ακομα και σημερα δεν ανηκε σε κανεναν και ετσι ο καθενας ηταν ελευθερος να βαλει ενα αφιερωμα σε οποιο σημειο ηθελε...

Oι σταυροι συνεχιζονταν και τελειωμο δεν ειχαν….