Πάλι τσετουλα την έβγαλες sniper.
Κανείς δεν σε μνημόνευσε.......
![]()
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Σε κάθε εποχή υπήρχαν άθλιες "μόδες". Αλλά αν βάλεις όλες τις δεκαετίες δίπλα δίπλα, από δείγματα μουσικής, κινηματογράφου μέχρι γενικότερης αισθητικής, τα 80s ξεχωρίζουν με διαφορά. Με τη χειρότερη έννοια.
Εντάξει, τώρα που το σκέφτομαι, είναι αλήθεια ότι οι 2010+ έχουν φτάσει τον πήχη πολύ χαμηλά, αλλά δεν έχει κλείσει σαν δεκαετία ακόμα, οπότε δεν τη μετράω.![]()
Life begins at 45°.
όλα τα λεφτά το δίχρονο Gyro της Honda δικάβαλο στο 0:30
btw πολλά από τα μηχανάκια που πέρασαν από τα χέρια μου όλα αυτά τα χρόνια τα είδα καινούρια on camera
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
ΟΚ, και για να επανέλθουμε στο κύριο θέμα μας, ωραίες εποχές ήταν μόνο επειδή ήμασταν νεώτεροι, χωρίς γαμοκινητά, χωρίς να είμαστε κολλημένοι στα ίντερνετ κλπ κλπ
Ολα τα υπόλοιπα ήταν χάλια.
Αυτοκίνητο και μηχανή είχαν όσοι είχαν το κασέρι γιατί δάνεια δεν έπαιζαν. Όλοι οι υπόλοιποι κοιτούσαμε από μακρυά και γαμωσταυρίζαμε την τύχη μας. Ζούσαμε με ένα κατοστάρικο στην τσέπη (30 λεπτά του ευρώ νεαροί) τη μέρα για κανα φραπέ και τα τσιγάρα μας (ΟΚ, οι κάπως μεγαλύτεροι που είχαν δουλειές ήταν καλύτερα).
Η φάπα έπεφτε σύννεφο, και τελικά το ασπρόμαυρο και οι αναμνήσεις είναι καλές για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Η ωραιοποίηση της εποχής από ταινίες του στυλ Ροδα, Τσάντα και Κοπάνα είναι κάτι που δεν δείχνει του τι γινόταν, ειδικά στο χώρο της μηχανής. Καλύτερα ήταν τα Τσακάλια και το Φυλακές ανηλίκων.
Φτάνει με το παραμυθάκι της "ωραίας εποχής" των 80ς.
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Δεν είναι αυτό το θέμα.
Κάθε εποχή που πέρασε προκαλεί νοσταλγία λόγω διαφοράς ηλικίας και μηδαμινών υποχρεώσεων.
Κάθε περίοδος έχει τα καλά και τα άσχημά της.
Και οι σημερινοί 16ρηδες κάποτε θα νοσταλγούν τη σημερινή εποχή.
Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις
Δεν έχεις δίκιο. Κιτς θεωρείς την "ιδιαιτερότητα" και την κακογουστιά που διαφέρει από τον κανόνα...αλλά τότε, το mainstream ήταν αυτό, δεν υπήρχε η αίσθηση του κιτς.
Με την εξαίρεση των φρικιών που ξεχώριζαν και της ναφθαλίνης των 70s με τις καζάκες με τους ρόμβους και το θρησκευόμενο look (ιδίως στις γυναίκες), τα 80s είχαν μεγάλη δυναμική, άσχετα αν ήταν κακόγουστα με την σημερινή ματιά.
Για την μουσική, επίσης διαφωνώ. Δεν υπήρχαν μόνο Kajakookoo, Duran Duran και Wham. Υπήρχαν Clash, Stranglers, Cure, Depeche Mode, inxs, Eurythmics και τεράστιοι καλλιτέχνες που έρχονταν από τα 70s και έγραψαν διαμάντια στα 80s.
Πολύ πιο αδιάφορη ήταν τα 90s σε ότι αφορά την μουσική σκηνή.
Πάντα υπήρχε καλόγουστη και κακόγουστη τέχνη, αισθητική, σε κάθε εποχή (φυσικά υπήρξαν μπαντάρες και μουσικάρες και στα 80s, πολύ πιθανό περισσότερο από τα 90s, αλλά μιλάμε για γενικότερη αισθητική). Όμως δε λαμβάνουμε υπόψην τις εξαιρέσεις, αλλά τον κανόνα, το "mainstream", όπως το θέτεις. Ε όταν το mainstream είναι κακόγουστο, η εποχή είναι κακόγουστη. Ξαναλέω, δες ανθρώπους με χαρακτηριστική εμφάνιση 60s, 70s, 80s, 90s, 00s δίπλα δίπλα και πες μου πού θα σου έρθει ο εμετός. Μετά δες μερικές ταινίες.
Δεν έχω να "κερδίσω" κάτι από αυτό. Κι εγώ παιδί των 80s είμαι. Απλά λέω.
Life begins at 45°.