Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα ξεκινήσαμε με έναν φίλο από Γλυκά Νερά, περάσαμε Παιανία κ ανεβήκαμε στα ψηλά του Κορωπίου, μέχρι που βρήκαμε τον πρώτο χωματόδρομο.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε κ ο στόχος μας ήταν η κορυφή του Υμηττού.
Είχαμε κόντρα αέρα σε όλη την διαδρομή, ο δρόμος θρυμματισμένος βράχος, ανηφόρα γύρω στο 8%, ώσπου κάποια στιγμή φτάσαμε στην κλασσική διασταύρωση.
Η ώρα δεν μας έπαιρνε, γιατί κ οι δύο έπρεπε να επιστρέψουμε στις οικογένειες μας, αφού έπρεπε να πάμε επιτάφιο.
Θέλαμε κάνα μισάωρο ανάβασης μόνο.
Δώσαμε ραντεβού την επόμενη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο.
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε κ εκεί ήταν η απόλαυση.
Τα φαρδιά ελαστικά κ το πηρούνι με την μεγάλη διαδρομή ισοπέδωσαν τα πάντα.
Δυστυχώς, ο φίλος μου δεν γλίτωσε μια πτώση, όπως μπορείτε να δείτε στο βιντεάκι.
Μετά την πτώση του, κυριολεκτικά πηγαίναμε κομμάτια στον χωματόδρομο κ την άσφαλτο.
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Καλά, εμείς κάναμε βλακεία αρχικά.
Είχα πει να φορτώσουμε στα αμάξια τα ποδήλατα κ να γλιτώσουμε την ασφάλτινη ανηφόρα ως την αρχή του χωματόδρομου.
Περίπου 10 χλμ.. Γιατί είχαμε σκοπό να φτάσουμε στην κορυφή κ μετά να πιάσουμε την άσφαλτο κ να κατέβουμε Βάση Ναυτικού κ πίσω Γλυκά Νερά, λίγο κάτω από το σπίτι μου.
Στο Ποικίλο είχα ανέβει μια φορά, όταν επεστρεφα από μια δουλειά στην Πετρούπολη.
Τυχαία βγήκα σε έναν χωματόδρομο κ κατέβηκα Καματερό.
Με το crypton!
Κ εκεί, πολύ ωραία ήταν...
Το επόμενο εγχείρημα είναι η διάσχιση προς Βάρη.
Πήγα μόνος μου προχθές για ανίχνευση , αλλά μπερδεύτηκα στους χωματόδρομους μέχρι να φτάσω στην αρχική μπάρα κατέληξα να κάνω ανούσιες αναβάσεις κ καταβάσεις σε χωράφια κ χωματόδρομους.
Τώρα βέβαια ξέρω πως θα φτάσω κατευθείαν κ τουλάχιστον έκανα καλή προπόνηση
Η Πεντέλη έχει μερικά ωραία σημεία με πράσινο.
Ανέβηκα με το ποδήλατο τέλη Μαρτίου μέχρι το Νταού κ από εκεί μπήκα στο δίκτυο χωματόδρομων.
Κάποιοι οδηγούν στο γνωστό Πανόραμα, άλλοι στην Μαραθώνος κ ένας πάει σε ένα νέο εκκλησάκι στον Νέο Βουτζά, που λέγεται Άγιος Παρθένιος.
Φαντάζομαι πόσο ωραίο θα ήταν το τοπίο πριν τις πυρκαγιές.