Νομίζω ότι ο τρόπος συμπεριφοράς και οδήγησης, είναι θέμα παιδείας που ξεκινά από την οικογένεια και ωριμότητας, που άλλοι την έχουν έμφυτη και άλλοι την αποκτούν με την εμπειρία. Έχω θέμα μεγάλο με την βαφτιστήρα μου, η οποία πρόσφατα ενηλικιώθηκε και τα έμπλεξε με παποκάγκουρα. Τους πέτυχα σε κεντρική οδό ακράνωτους, να οδηγούν λές και τους κυνηγούσε ο Ούριελ.
Όταν της μίλησα σχετικά, ήρθε η "αφοπλιστική" απάντηση ότι " και ο μπαμπάς δεν φοράει κράνος ... και κοίτα, έχει πέσει τόσες φορές και δεν έχει πάθει τίποτα". Και μαμώ τα παραδείγματα ... Έχουν την εντύπωση οι πιτσιρικάδες ότι μία πιθανή πτώση θα είναι ανώδυνη και ότι οι συνέπειες θα είναι όπως αυτές μίας ίωσης.
Αφού ακολούθησε ένα μικρό κήρυγμα και μία επίδειξη από φωτό "άτυχων" στιγμών μοτοσυκλετιστών, της αγόρασα ένα κρανάκι και την έβαλα να μου υποσχεθεί ότι τουλάχιστον αυτή θα το φορούσε ... Αγγούρια ... τους ξαναπέτυχα με το κράνος περασμένο στον αγκώνα ....