Με ανάμεικτα συναισθήματα, ξεκινήσαμε πίσω για Ελούντα, όπου καθίσαμε για φαγητό.
Μετά πήγαμε να επισκεφτούμε έναν φίλο του Μανώλη στον Άγιο Νικόλαο που μας κέρασε καφεδάκι και μας σύστησε στην αξιολάτρευτη οικογένειά του. Πολλούς χαιρετισμούς και ευχαριστούμε για τον καφέ και το γλυκό της συζύγου! Να είστε πάντα καλά!
Ξεκινάμε για την επιστροφή. Άρχισε να σουρουπώνει…. Σκέφτομαι πως θα είναι δύσκολη η επιστροφή…..
Μέχρι τα Μάλια η διαδρομή είχε αραιή κίνηση και πηγαίναμε σχετικά σιγά, με 60-80 χλμ.
Στα Μάλια σταματήσαμε για ανεφοδιασμό, από δικό μου λάθος, διότι το BMW δεν έχει δείκτη βενζίνης και δεν το είχα γεμίσει. (είχα βάλει 13 λίτρα αλλά προφανώς δεν έφτασαν).
Από τα Μάλια μέχρι το Ηράκλειο δεινοπάθησα. Κυριολεκτικά.
Αυτοκίνητα να μας προσπερνάνε με 100-120-140, διπλές προσπεράσεις, σφήνες, απότομα φρεναρίσματα κι εγώ να αναγκάζομαι να οδηγώ στη διαχωριστική λωρίδα της ΛΕΑ από το φόβο μου. Τα φώτα της μηχανής δεν φώτιζαν για περισσότερο από 10 μέτρα, κι έτσι η ταχύτητά μας περιορίστηκε στα 60-80, αν και ο δρόμος ήταν καλός και σε μερικά σημεία είχε 3 λωρίδες.
Ο καημένος ο Μανώλης μας περίμενε, τον φτάναμε και μετά εγώ έκοβα για τον α΄ ή β΄ λόγο και τον χάναμε πάλι.
Μετά το ύψος του αεροδρομίου στο Ηράκλειο, όλα καλά. Πήγαινα με κλειστά μάτια. Μετά το Γιόφυρο η κίνηση έκοψε και πήρα τα πάνω μου. Ανέβασα ταχύτητα στα 100 σταθερά και άρχισα να ανυπομονώ να φτάσουμε σπίτι. Τα φώτα ήταν άθλια, αλλά τώρα δεν με ένοιαζε. Θυμάμαι την κάθε στροφή, επιλέγω κατάλληλη ταχύτητα και χώνομαι στις στροφές με ικανοποιητική ταχύτητα.
Πρίν τις Σίσσες, διάλλειμα για τσιγάρο. Λέω στο Μανώλη για το πρόβλημα με τα φώτα, χώνει το χέρι του μέσα στη μάσκα και σε 2 λεπτά μου τα ρυθμίζει τέλεια! Ευχαριστώ Μανώλη!!
Απάντηση με παράθεση
