τα τραγούδια, λένε πάντα την αλήθεια???

[matmat]

Φωτοβολίδα

Ορφέας Περίδης


Μια φωτοβολίδα μες στη νύχτα σκάει
κι η καρδιά μου σπάει μες στο φως σε είδα
Γίναν τα κομμάτια μια καινούργια γη
μες στην αλλαγή βλέπω μ’ άλλα μάτια

Γίναν τα κομμάτια...

Όλα είναι ίδια αν δε τ’ αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δε τα πας
Κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά
μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά
μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά

Μια φωτογραφία κομματάκια δυο
έχω να σε δω χρόνια αστεία-αστεία
Πιάνω την κολλάω σε ξανακοιτώ
πιο όμορφη θαρρώ δείχνεις μου όσο πάω

Όλα είναι ίδια...

Στην καρδιά σου καίει μια μικρή φωτιά
κι από τη ματιά ένα φως που ρέει
Σα φωτοβολίδα μες στη νύχτα σκάει
κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα

Σα φωτοβολίδα μες στη νύχτα σκάει
κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα

[nimbus]

Ακροβατώ

Πυξ Λαξ







Αm G Dm Em Αm G Dm Em

Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ

Στα χίλια όνειρα σου, και γω θα ζω

Τα λόγια σημαδεύεις, και το μυαλό

Πως την καρδιά μαγεύεις, ψάχνω να βρω



F G Em Am

Θα ψάξω τις λέξεις και θα βρω τις σωστές

Θα σπάσω το γόρδιο δεσμό με κλωτσιές

Θέλεις δεν θέλεις στα όνειρα σου θα μπω

Και αν θα σε χάσω ξέρω

Θα φταίω εγώ



Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ

Και αυτός που θα ξεχάσει, δεν θα ’μαι γω

Μου πες θα 'ρθεις και θα χει, πανσέληνο

Μα στην επόμενη, δεν θα με εδώ



Αν ψάξω τις λέξεις και αν βρω τις σωστές

Αν σπάσω το γόρδιο δεσμό με κλωτσιές

Αν φτιάξω στον ήλιο δυο θέσεις κενές

Και συ δεν μ’ ακούσεις τότε

Κάνε ότι θες Χ 4

[Rezeguet]

:a31:

[StarSailor]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus

Το σίγουρο είναι, ότι "δεν είναι όλα για όλους"

Χαχαχαχα, άκου τι είπε!!ooook
:smilea:

[i]Θα πεί την αλήθεια του δημιουργού του και το πως την αντιλήφθηκε αυτός και μόνο !!

Aυτό εννοώ αγαπητέ matmat, απλά μερικά τραγούδια μας συγκινούν γιατί αντιπροσωπεύουν κάποιες σκέψεις μας, κάποιους προβληματισμούς μας, αγγίζουν τις ευαισθησίες μας, αυτό δεν έχει να κάνει με την αλήθεια όμως. Μπορεί να εκφράζουν μια απτή ή μια επιθυμητή πραγματικότητα, από εκεί και πέρα το ερώτημα αν εκφράζουν πάντα την αλήθεια είναι άτοπο.

Τώρα θα μου πεις και γιατί ασχολείσαι? Νόμιζα ότι ήταν ένας σοβαρός προβληματισμός, τελικά φαίνεται ένα ακόμα thread για να βάλουμε στίχους από τραγουδάκιααα

[marine521]

Ξέχνα τους

Τα ξέρω όλα απ' έξω κι ανακατωτά.
Δε νυχτώθηκα στο δάσος τελικά.
Θυμάται ο νους, θυμάται και το σώμα,
σα τον ήλιο που επιστρέφει κάθε τόσο στο γιόμα.
Δρόμο παίρνω και δρόμο αφήνω - τι δίλημμα.
Βρίσκω σημάδια στον αέρα στα πάντα.
Ακούω τ' όνειρό τους και της σκιάς το κρυφομίλημα·
μόνο οι φωνές τους σα νεκρική μπαλάντα
ξεμείνανε, στο χώμα φτύσανε ν' αγιάσουν όσα γίνανε,
στον ώμο στίγμα πήρανε και φύγανε.
Περάσαν σύνορα και των στοιχειών τις τρικυμίες,
τη μοναξιά των άγριων πουλιών κι απουσίες
μετράω, νυχοπατάω στον ύπνο τους τον πράο,
πουλάω τρέλα κι οργή τεμπέλα κρατάω
για πάρτη μου, δε 'μολογάω τ' άχτι μου,
γι' ασπίδα έχω τ' αγκάθι μου - μη στα πολυλογάω.
Ξεχνάω - δε πιάνει αλλιώς η ευχή κι αγάπη.
Κρατάω μια ανάσα, σπάω τη μνήμη σα κανάτι
και βρίσκω μέσα μια στιγμή, την τώρινη,
γεμάτη πίκρα, γεμάτη γλύκα και ζωή.
Ξέχνα τους φτύνουν εκεί που τρώγανε.
Ξέχνα τους αυτούς κι όσα καμώσανε.
Ξέχνα τους ο ήλιος κάνει τη γύρα του.
Ξέχνα τους όπου δειλός κι η μοίρα του.

Δεν είναι ανάγκη να μου πείτε ξαφνικά
πως φύγαν κι άλλοι, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Ούτε και θέλω να ρωτάς, τη σκέψη σου να σπαταλάς,
μ' αχάριστες αλήθειες να μιλάς·
να χρίζεις ημίθεους μ' αλλόκοτους ψίθυρους
κι εγώ να πρέπει να κρατάω τόνους ήπιους
στο λόγο μου - κι ο πόνος μου
Αν μιζεριάσει, θα μασήσει απ' το χρόνο μου.
Άστους μονάχα να γυρνούν σα τα φαντάσματα
μες στα τραγούδια που και που του στίχου προσανάμματα.
Δε τα μπορώ τα δράματα, όταν σκαρώνω πράγματα
- νερωμένα δάκρυα. Τζιβαέρια και μαλάματα
σου γράφω· κι όταν τα ζω, όλα τ' αλλιώτικα ξεχνώ.
Κι ακόμα σ' ευχαριστώ για όσα δεν άκουσα εδώ.
Δεν είναι τίποτα καινούριο ούτε και παντοτινό,
γι' αυτό ξέχνα τους στο ανέξοδο κενό.

Ξέχνα τους, κρυφοχαιρέτα τους,
σ' ακούνε και σε βλέπουν, σιγοτραγούδησέ τους·
και συ, βουή, το μήνυμα ταξιδεψέ τους....

"Αυτό που ήξερες, μάθε πως δεν είσαι,
με τ' όνομά σου κανείς δε σε φωνάζει.
Τίνος το πρόσωπο φοράς Κοίτα πως είσαι.
Μες στον καθρέφτη κάποιος σε κοιτάζει.
Δεν είσαι αυτός που θα σου πω, σ' έχω ξεχάσει.
Δεν ήσουν άλλοτε εδώ, λάθος θυμάσαι.
Ήδη ο χρόνος που ζητάς έχει περάσει·
σ' έχω ξεχάσει, μα εσύ ακόμα φοβάσαι."

[marine521]

ΓΙΑ Τ' ΑΔΕΡΦΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΝΩΡΙΣ

Οι πιο πολλοί δεν θα θυμάστε αυτά που τότε είχα πεί
και με αναγκάζετε ξανά να σας χαλάσω τη γιορτή
το βόλεμά σας και την ατέλειωτη χαρά
κι ό,τι είχα αφήσει απ' την προηγούμενη φορά.
Τα ίδια μάτια με την τόση αδιαφορία
καλά στημένη και η αλώβητη ιστορία
βλέπεις τώρα είναι μπανάλ η ωμή ολιγαρχία
κυβερνάει η γκλαμουριά και η σινιέ αληταρχία.
Η ευκολία τα λεφτά πανίσχυρο το τέρας
μα για τα αδέρφια μου δε φτάνει ο αέρας
τους μοιάζει η φτώχια φυλακή και ζητούν την ευκαιρία
να ξεφύγουν από αυτή την τιμωρία.
Και πάν’ εκεί, φυτώριο, καλό, εντατικό,
σε ένα κολλέγιο που λες ιδιωτικό
λαμπρό το μέλλον γιάπης με φράγκα
κι αν την χωθείς και σε στοά σε κάνουν μάγκα.
Τη λέν παιδεία, τι κοροιδία
λαπαδιασμένα τα όνειρά τους τι αηδία
αυτά τα αδέρφια χάνονται εδώ στο δυο χιλιάδες
και φταίτε εσείς ρε πατεράδες και μανάδες.



Για τα αδέρφια που χαθήκανε νωρίς
δεν φτάνει μόνο της λύπης το τραγούδι
τα λάθη σας να ξέρεις πως δεν σβήνουνε
μοναχά με ένα δάκρυ ή ένα λουλούδι.
Γι' αυτά αδέρφια που χαθήκανε νωρίς
κοιτάω τον ουρανό και σιγοτραγουδάω
και αφού νοιώθω την καρδιά μου να πονάει
δεν ξεχνάω και εκδίκηση ζητάω.



Αλλού γιορτάζουνε αλλιώς γι' αυτό και εγώ στάνταρ τρελός
σκάω ακάλεστος και έχει ο Θεός.
Παιχνίδια εδώ πολιτικά κι ας έχει έδρανα αδειανά
είν' η πορεία σταθερή στο πουθενά.
Γιουροκουρέλια από εδώ, το μισοφέγγαρο από εκεί
και πάνω απ' όλα η μαμά Αμερική
νοιώθω καλά που είμαι απ' την χώρα σου Σωκράτη
κι ας έχω τσίμπλα στο ένα μάτι.
Μα δε βαριέσαι πόσα αδέρφια να χαθούνε
οι υπόλοιποι ίσως να μπορούνε να πηδιούνται απ' το PC τους
και να αλλάζουν τη ζωή τους
με κοκτέλα χημικών, παραγωγή τους.
Με λίγο clubbing πρασινοκόκκινα μαλλιά
πίσω κουφάλες θα μας βάλουν τα γυαλιά
αυτοί τα πάνε πιο καλά στους αριθμούς
θα μας κερδίσουν στους μαρμάρινους σταυρούς.



Κι είναι τα αδέρφια μου πιστοί σαν καταναλωτές
φανατικοί των show τηλεθεατές
άλλοι ντιλέρια μπορεί και δικηγόροι
το ίδιο μου κάνει κι ας αλλάζουνε οι χώροι.

Άλλοι μπράβοι και μες την νύχτα καθώς πρέπει
αφού η φτώχια η πουτάνα το επιτρέπει
άλλοι φορέσανε στολή για εκείνους ντρέπομαι πολύ
άλλοι τελειώσαν όποια να 'τανε σχολή.
Άλλοι γιατροί και επιχηρηματίες
άλλοι στον τόκο τα λεφτά και εγκληματίες
μα δεν τ' αντέχω ρε παιδιά εγώ σας έζησα αλλιώς
γι' αυτό σας λέω ότι δεν είμαι τυχερός.
Έμεινα εδώ να τραγουδάω και σας ρωτάω
τελικά από ποιους εκδίκηση ζητάω
από εκείνους που ξέρουμε ότι φταινε
ή από εκείνους που τριγύρω πάλι κλαινε.



Οι πιο πολλοί δε θα θυμάστε αυτά που τότε είχα πει

και μ’ αναγκάζετε ξανά να σας χαλάσω τη γιορτή,

να πάρω σβάρνα τη χαρά κι ίσως ετούτη τη φορά

να φτύσω λόγια, ν' ακουστούν πιο καθαρά,

να σας χαρίσω και το φόβο κέρασμά σας

κι απ’ τα λόγια που μπερδεύω, όσα μείνουν, χάρισμα σας·

κι αν φωνάζω σαν τρελός, το γουστάρω έτσι κι αλλιώς,

να μπερδεύω όσα νιώθω κι όσα σκέφτομαι εντελώς.

Για τ’ αδέρφια· για ποια αδέρφια Για τα λίγα που έχουν μείνει.

Ποιος θα το κρίνει

Κι αν είμαι μόνος με την εκδίκηση παρέα,

εγώ το κάνω για να νιώσω λίγο ωραία.

Μα κι έτσι να ’ναι και να μην έφυγε κανείς,

εγώ λυπάμαι που δεν έφυγα μονάχος μου νωρίς.

Κι αφού νιώθω την καρδιά μου να πονάει,

δε ξεχνάω και εκδίκηση ζητάω.

[marine521]

ΜΑΓΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ
Χάλασες τον ύπνο μου με τις φωνές ντελάλη,
μα ξημερώνει μια γιορτή μεγάλη.
Χαλάλι, θα ντύσω τη μοναξιά μου
με της ντροπής την πράσινη τη φορεσιά μου.
Στα μαλλιά μου θα βάλω έναν ήλιο όπως όλοι,
κάθε φορά που γιορτάζει η πόλη,
σ' ανάμνηση ενός παλιού βασιλιά
θα κοιτάω γλυκά και δε θα βγάζω μιλιά.
Θα χαθώ στα σοκάκια, μη με πάρουν χαμπάρι
- ευτυχώς, έχει μεγάλο παζάρι.
Πρέπει να βρω να πάρω κάτι για την ψυχή μου,
αφού ντρεπόμουν και δεν την πήρα μαζί μου,
γιατί φοβάται τους στρατιώτες κι ανθρώπους μερικούς,
δε γνωρίζει πως πρέπει να μιλάει σ' αυλικούς.
Μην εκτεθώ σαν την προηγούμενη φορά και πάλι
που είχα έρθει στη γιορτή μ' ένα κόκκινο σάλι.
Θα 'χουν σκεπάσει οι σημαίες τον ουρανό
και στην πλατεία θα 'χουν βάλει ένα καλάθι γαλανό
και τον πράσινο μάγο σ' ένα σημείο ψηλό
να παίζει δυνατά με τον μαγικό αυλό.

Ποτισμένο χίλια λάθη
ένα φίδι στο καλάθι,
σφύρα του να βγει να μάθει
με τον μαγικό σου αυλό.
Κι αν κοντά σου θέλει να 'ρθει
που μυρίστηκε τα πάθη,
χάρισέ του ένα αγκάθι
να ψάχνει ουρανό

Όμως, φοβάμαι η γιορτή μη γίνει παρωδία,
ο μάγος παίζει αλλιώς μια παλιά μελωδία
κι έχει τρελάνει το φίδι που παράξενα σαλεύει,
δε χορεύει όπως παλιά, κάτι γυρεύει.
Ό,τι βλέπει, μοιάζει ίδιο, μ' αλλιώτικα μυρίζει
σα να ψάχνει ουρανό κι όχι εκείνον που σφυρίζει.
Θα θυμώσει τον καινούργιο, τον πράσινο μάγο
που 'ναι φτιαγμένος από βρώμικο πάγο.
Θ' αλλάξουν χρώμα οι αυλικοί όπως το χώμα,
όταν κρατάει το νερό πάνω του ακόμα
και σαν αρχίσουν στη γιορτή μας τα λάθη,
θα μείνει μόνο στην πλατεία το καλάθι
με το φίδι να χορεύει ακόμα μοναχό του,
χωρίς ν' ακούει μουσική από τον αυλό του
κι ευτυχώς ψυχή μου που δεν ήρθες μαζί μου,
τσάμπα ντύθηκα κι εγώ με τη ντροπή μου.
Μείναμε μόνοι με το φίδι τρελαμένο στο καλάθι,
τόσες φορές κι εγώ τα ίδια έχω πάθει.
Λέω να βάλω μια φωτιά για το καλό
και να κάψω τον μαγικό αυλό

[marine521]

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΣΑΜ

Τι χαμπάρια ρε θείο Πως από δω
Κάτω στα μέρη αυτά είχα καιρό να σε δω
το ξέρω ότι αρκετές φορές ήσουν περαστικός
κι ότι δεν χτύπησες την πόρτα μας γιατί ήσουν βιαστικός.
Μα τώρα να ’σαι, δυο βήματα από το κατώφλι
με γεράκια συνοδεία μόλις βγήκαν απ’ το τσόφλι
για να μας δείξεις το σωστό και το αντρίκειο
υπερασπίζοντας και του στραβού το δίκιο.
Φόρεσες τα καλά σου, μπλε, κόκκινα και άσπρα
και το ημίψηλο καπέλο σου αυτό με τ’ άστρα
για άλλη μια φορά πλήρως ετοιμασμένος
και από το hollywood καλά εκπαιδευμένος.
Σχολές πολεμικές διδάσκουν Θουκυδίδη,
του Γκέμπελς τεχνικές φτιάξαν για εχθρό ένα φίδι
καταραμένο μα εσύ ξέρεις τον κόσμο όλο να σώζεις
το παίζεις Μεγαλέξανδρος ο Καραγκιόζης.
Ω, πλανητάρχη μας, ξεχάστηκαν οι ροζ ιστορίες
χάρη στα αμούστακα λυκόπουλα-επαγγελματίες
με gay αισθητική σκάσαν κομάντα σφίκτες
και κάνανε κολλητιλίκια με γιουρογλύφτες.

Αχ, παλιομισθοφόρια τι τραβάν για σας τα αγόρια,
τι τραβάν για σας τα αγόρια

Δώστε χαιρετισμούς και φιλάκια
στα πεινασμένα γεράκια
και στου σερίφη το στήθος
καινούριο αστέρι με γεια!

Πείτε του θείου Σαμ του μαλάκα
το αίμα αν πήρε στην πλάκα
κάποιοι τρελοί στα Bαλκάνια
δεν τον ξεχνάμε άντε γεια.

Δεν σου φτάνουν όσες έχεις και κάνεις αλητείες
ταξιδεύεις μακριά, πηγαίνεις γι’ άλλες πολιτείες
χωρίζονται απ’το στόλο σου οι ωκεανοί
για τα γεράκια σου αγάλλονται οι ουρανοί.
Με την ευχή του Θεού και την κατάρα του ανθρώπου
γαμώ την περιέργεια του Χριστόφορου Κολόμβου
μα θείε Σαμ εδώ είναι αλλιώς
ο νέος είναι ωραίος μα ο τόπος παλιός.
Εύφορο το χώμα από τις μπόμπες και το αίμα
έμπνευση το χρώμα για τραγούδια απ' τον καθένα
από του κόσμου τη γωνιά σου ’ρχονται τα κακά μαντάτα
χάμπουργκερ, κόκα κόλα και τηγανιτή πατάτα.
Έχεις πολλά να χάσεις, τίποτα να ξεχάσεις
σπασμωδικές αντιδράσεις μ’ αρνητικές επιδράσεις
αναλυτές πολέμου και ανταποκριτές,
μαμάδες, χαϊδεμένα και επικριτές.
Όταν γυρίσεις με ένα sorry φύγανε τα πάντα
λόγω βλακείας δεν χρειάζεσαι την προπαγάνδα
και εμείς εδώ, τρελοί βαράμε παλαμάκια
και στέλνουμε χαιρετισμούς και φιλάκια.

[marine521]

ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Κοιτάω ξανά τριγύρω και όλα μοιάζουν ξένα
και να τα αγγίξω δε μπορώ είναι καλά κρυμμένα,
κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια,
μα χωρίς φως όλα τα γκρίζα στη ψυχή μου είναι ίδια.
Γι’ αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη
και σε καλό μου πάλι να μου βγει,
γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω
δε φταιω εγώ δε μ’ έμαθαν να τ’ αγαπάω.
Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
μασόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμμονη ιδέα και μια φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλό μου με στημένη βία.
Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
- που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στη πέτρα χαραγμένο λεει το φως
λες να την ξέχασε για πάντα ο θεός.
Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σα τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλύνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω.

Όλα κρατάν καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος το όνειρό μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιο βαριά τη μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου.
Στο τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα
ακούω πολλούς να νοιάζονται για μένα
μα όλα τα λόγια πάντα μένουνε θαμμένα.
Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλό μου με το χθες
γνωστές εικόνες παλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες.
Κι ας μη σ’ αγκάλιασε ποτέ κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είναι ιερός μας λένε πάντα ο σκοπός
και για να νοιώσουμε το φως.
Πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λεει καλό που θα φανεί
μα τους βαρέθηκα όλους που να ’ναι ο θεός,
λες να ’ναι πρόσφυγας κι αυτός.

Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.
Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου.
Κάτω απ’ τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο ουρανός κι όμως υπάρχω.
Παίρνω κουράγιο τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα ’χω.

[arxaios]

Το να περιγελάς αυτό που το μικρό σου μυαλό δεν καταλαβαίνει, είναι το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο.


Ορισμένοι είσαστε πολύ μικρόνοες και δεν ξέρω........... σκατόψυχοι νατο πώ ;;;;;;;;;;

[Rezeguet]

εσυ δηλαδη εισαι ο μεγαλονοος και καθαροψυχος αν καταλαβα καλα...

γνωμη μου ειναι οτι ο τιτλος ειναι ασχετος και οσα εχουν ειπωθει απο ολους εδω μεσα δεν ειναι μονο ασχετα με τον τιτλο αλλα και μεταξυ τους, γιαυτο και η φατσουλα πιο πανω....

[arxaios]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Rezeguet
:a31:

Όταν εσύ ο ίδιος μας δείχνεις το αγαπημένο σου χόμπυ, εμείς τι να πούμε ................

[Rezeguet]

Αρχικά δημιουργήθηκε από arxaios
Όταν εσύ ο ίδιος μας δείχνεις το αγαπημένο σου χόμπυ, εμείς τι να πούμε ................

κοιτα, βγαλε τις παρωπιδες, σταματα να δεχεσαι οτιδηποτε σου λενε οι αλλοι χωρις να το ΚΑΛΟσκεφτεις σφαιρικα και αντικειμενικα, και τοτε πες οποινδηποτε μικρονοο (για το σκατοψυχοι τι να πω, δεν υπαρχει καν τετοια λεξη, και σιγουρα δεν θα την χρησημοποιουσα ποτε μου).

Οσο για το ''αγαπημενη ασχολια'' αυτο δεν το σχολιαζω γιατι δεν θελω καν να πεσω τοσο χαμηλα ωστε να συζητησω κατι τετοιο η να προσπαθησω να σε προσβαλλω με οτιδηποτε παρομοιο. Απλα θα σου πω, για να μην παρεξηγησεις, οτι για τετοιες καταστασεις ειναι το μοναδικο απο τα διαθεσιμα προσωπακια που ταιριαζει...

Αυτα, και φιλικα παντα μην τσακωθουμε κιολας (και αν εχουμε ηδη αρχισει να τσακωνομαστε τοτε να μην το συνεχισουμε)

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Rezeguet
:a31:

:a57: :a019:

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Rezeguet
εσυ δηλαδη εισαι ο μεγαλονοος και καθαροψυχος αν καταλαβα καλα...

γνωμη μου ειναι οτι ο τιτλος ειναι ασχετος και οσα εχουν ειπωθει απο ολους εδω μεσα δεν ειναι μονο ασχετα με τον τιτλο αλλα και μεταξυ τους, γιαυτο και η φατσουλα πιο πανω....

Αν αυτή η ¨φατσούλα"
σε εκφράζει και σου ανοίγει τους ποιητικούς σου ορίζοντες ... και σου φανερώνη την αλήθεια...!!
τότε συνέχισε να τους ακολουθείς και άσε σε εμάς τους ασχετους να βρισκουμαι
τους δικούς μας δρόμους και αλήθειες!!!