4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

[Mr Pif]

Ασυναίσθητα μου ήρθε στο μυαλό ο Ψαρονίκος με τα δίσεκτα χρόνια του. Ξαναέριξα μια ματιά σε όλα αυτά τα ονόματα.άνθρωποι απο τον ίδιο τόπο σε διαφορετικές εποχές,οι οποίοι δεν άντεξαν την ιδέα να ζήσουν ως ραγιάδες.δεν άντεχαν να δούν τις φαμίλιες τους να εξευτελίζονται απο τους κατακτητές,το βιός τους να μαγαρίζεται απο τον ξένο.σε αυτή και μόνο την ιδέα πήραν ένα όπλο και βγήκαν να το παλέψουν,να εναντιωθούν στη μοίρα που άλλοι τους όριζαν να ζήσουν.αδιαφορώντας για το αν τελικά θα τα καταφέρουν,για το αν τελικά τα αλλάξουν τα πράγματα.για το αν θα έβλεπαν και την επόμενη μέρα να ξημερώνει.μονάχα νοιάζονταν για μια ζωή χωρίς βούρδουλα,χωρίς εξάρτηση και χωρίς εξαναναγκασμό.και για αυτούς μα και για αυτούς που θα τους διαδεχόντουσαν.και πραγματικά θα ήμουν πολύ περίεργος να δώ την αντίδρασή τους εαν γινόταν να ξανανοίξουν τα μάτια τους σήμερα.να δούν πως όλα αυτά στα οποία πίστεψαν και αγωνίστηκαν σήμερα επαναδιαπραγματεύονται χωρίς όπλα και καπνούς.επαναδιαπραγματεύονται απο συμπατριώτες τους που δεν λογαριάζουν αίμα,ιδρώτα και θυσίες παρά μόνο υπογραφές προδοτικές,πολλά μηδενικά σε λογαριασμούς τραπεζών και πλουμιστές στολές με πολλά παράσημα...
Για να πώ την αλήθεια μου δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.ασυναίσθητα έσκυψα και ασπάστηκα αυτό το μάρμαρο,αυτά τα σκαλισμένα ονόματα που αγνάντευαν απο εκεί που βρίσκονταν την γαλήνη του τόπου τους.
Το τοπίο ανέλαβε να με επαναφέρει.και τα κατάφερε χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Αγναντεύοντας τον Τσάρνο με τον κολλητό του τον Αλιάκμωνα,

[Mr Pif]

Ενώ το Τρίλοφο στέκεται ανάμεσα στα βουνά σιωπηλό και σχεδόν έρημο,

[Mr Pif]

Επιστρέφοντας στο ναό άρχισα να μαζεύομια για την συνέχεια της πορείας μου.τελευταίες προσθήκες απο το μέρος στη φωτομηχανή μου,

[Mr Pif]

Ελληνισμος και ορθοδοξία πακέτο,

[Mr Pif]

Περιπλανήθηκα για λίγο στους έρημους δρόμους του χωριού.το κτήριο της φρουράς της εθνοφυλακής έρημο και άδειο μιας και όλοι οι άνδρες πλέον εκείνες τις μέρες βρίσκονταν στον Έβρο για τον περιορισμό της εισόδου των παράνομων μεταναστών απο την Τουρκία,

[Mr Pif]

Όλη αυτή η κινητικότητά μου,κίνησε την περιέργεια στον μοναδικό κάτοικο του χωριού τον οποίο και συνάντησα καθώς πλησίαζα το κτήριο της εθνοφυλακής.το σπίτι του βρισκόταν ακριβώς απέναντι μα με είχε αντιληφθεί απο την παραμονή μου ακόμα στον προαύλιο χώρο της εκκλησιάς και στο μνημείο.
Ο κύριος Θανάσης,ένας εκπληκτικός και καλοσυνάτος ηλικιωμένος μένει μόνος του απο τον Απρίλιο μέχρι και τις αρχές του Οκτώβρη στο χωριό μιας και το υπόλοιπο διάστημα κατοικεί στην Αθήνα.
-καλημέρα σας
-καλημέρα και σε σένα.μόνος σου γυρνάς εδώ πάνω ή έχεις και παρέα;
-μόνος μου εντελώς.
-μοναχικός καβαλάρης δηλαδη και εσύ σαν και μένα.και για που κατευθύνεσαι;
-πηγαίνω προς τον Γράμμο και απο κεί θα καταλήξω στην Αετομηλίτσα για να γυρίσω στην Καστοριά όπου και μένω.
Όπως ήταν φυσικό προσφέρθηκε για καφέ στο σπίτι του ή και τσίπουρο μιας και έψαχνε και αυτός παρέα,κάποιον να μιλήσει.δυστυχώς και αυτή τη φορά αρνήθηκα μιας και δεν ήξερα τι ακόμα θα συναντούσα μπροστά μου.
-έλα μωρέ,ο Γράμμος είναι απο εδώ 20’ και η Αετομηλίτσα άλλα τόσα,προλαβαίνεις, μου απάντησε
-το θέμα είναι όμως ότι δεν ξέρω τι δρόμο θα βρώ μπροστά μου αφενώς μεν και αφετέρου κάνω συχνές στάσεις για φωτογραφία.
Δεν επέμενε στην προσφορά του αν και την ξαναέκανε βέβαια μετά απο λίγο.η κουβέντα μας γύριζε γύρω απο το πως μένει μόνος του εδώ και τι δυσκολίες συναντάει,
-ναι,τον περισσότερο καιρό είμαι μόνος μου,υποστήριζε χωρίς να του λείπει καμμία στιγμή το χαμόγελο απο το στόμα.όσο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο τόπος εδώ πάνω,ήταν κατατοπιστικός,
-το χειμώνα εδώ δύσκολα έρχεσαι ιδιαίτερα αν έχει χιονίσει.με δυσκολία βλέπεις τα παράθυρα των σπιτιών απο το χιόνι.φέτος υπήρξαν σπίτια που τα άνοιξαν και δυο ακόμα φορές οι Αλβανοί και τα έκλεψαν.αλλά πως να έρθεις εδώ πάνω να τους κυνηγήσεις όταν καλά καλά δεν ξέρεις απο το χιόνι που βρίσκεσαι!
Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν άλλο,
-αν συνεχίσεις το δρόμο σου προς το Ρόμπολο και την Φούσια,θα δείς τους Αλβανούς με αυτοκίνητα και πλατφόρμες να κόβουν τα δέντρα και να τα μεταφέρουν στην Αλβανία για να τα πουλήσουν.ιδιαίτερα τώρα που έχουν φύγει όλοι και έχουν μεταφερθεί στον ‘Εβρο,κάνουν ό,τι θέλουν,όποτε θέλουν.και δεν τους ενοχλεί κανείς.θα τους δείς σε λίγο και εσύ.έχω καλέσει πολλές φορές το δασαρχείο,το υπουργείο το ίδιο έχω τηλεφωνήσει μα μου λένε συνέχεια πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί όλοι είναι στον Έβρο.σε λίγο όλες οι πλαγιές θα είναι χωρίς δέντρα...
Μα η παράνοια του κράτους δεν σταμάταγε εδώ σύμφωνα με τον κύριο Θανάση,
-θέλησα να φτιάξω μια μεγάλη δεξαμενή για να μαζεύω νερό έτσι ώστε σε περίπτωση πυρκαγιάς να πάρει η πυροσβεστική νερό και απο μένα.ενημέρωσα την νομαρχία για αυτή μου την ενέργεια μα με εμπόδισαν λέγοντάς μου πως η κατασκευή δεξαμενής θα είναι παράνομη χωρίς την απαραίτητη πολεοδομική άδεια.και πάλι απευθυνόμενος στο υπουργείο,μου έστειλαν ένα χαρτί σαν ευχαριστίες για το ενδιαφέρον μου και τις προσπάθειές μου και μου είπαν πως η ιδέα μου θα μελετηθεί και θα με ενημερώσουν.φυσικά ακόμα περιμένω...
Όλη την ώρα που μίλησα μαζί του διέκρινα μια απαγοήτευση.αλλά παράλληλα και μια περιφάνεια για τον τόπο που γεννήθηκε στον οποίο επιστρέφει κάθε καλοκαίρι,
-το χωριό ούτε τις καθημερινές δεν γεμίζει.μόνο τα σαββατοκύριακα έρχονται όσοι μένουν Καστοριά και ανοίγουν τα σπίτια.και τα παιδιά μου ακόμα μου φωνάζουν τι κάνω εδώ πάνω μόνος μου όλο αυτόν τον καιρό.μα τους λέω πως τον αγαπάω τον τόπο μου,έχω τα δέντρα μου που φροντίζω και παρόλο που έχω όλες τις ανέσεις μου στην Αθήνα,το Τρίλοφο δεν το αλλάζω με τίποτα και δεν θα το αλλάξω με τίποτα.
Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να αφήσω την όμορφη παρέα του εκπληκτικού αυτού ανθρώπου.για άλλη μια φορά αρνούμενος την φιλοξενία του ευγενικά,τον αποχαιρέτησα συνεχίζοντας τον δρόμο μου.
Ένας υπέροχος Άνθρωπος,ο κύριος Θανάσης,

[Mr Pif]

Για λίγο ακόμα συνέχισα την περιπλάνησή μου στους έρημους δρόμους του Τρίλοφου.τελευταίες εικόνες,

[Mr Pif]

Η μεσημεριανή ζέστη είχε αρχίσει να επιβάλει την παρουσία της σε αυτό το μέρος παρά τα σχετικά μεγάλο υψόμετρο καθώς και την οργιώδη βλάστηση.λίγα μέτρα μετά αφότου άφησα το χωριό ουσιαστικά έμπαινα στην ανατολική πλευρά του ορεινού όγκου του Γράμμου.ο ορεινός αυτός όγκος είναι εντεταγμένος στο δίκτυο natura 2000 και αποτελεί το τέταρτο ψηλότερο βουνό της χώρας μας.το κακό με το συγκεκριμένο βουνό είναι πως υπάρχουν ακόμα περιοχές του οι οποίες είναι ναρκοθετημένες,κατάλοιπα κυρίως απο τις μέρες του εμφυλίου ιδιαίτερα την περίοδο 48’-49’ όπου και διεξήχθησαν σε αυτά τα μέρη οι πιο φονικές μάχες μεταξύ του δημοκρατικού στρατού της Ελλάδας και του εθνικού στρατού της Ελλάδας.πολλές απο τις περιοχές αυτές δεν έχουν ακόμα χαρτογραφηθεί απο το στρατό ένω υπολογίζεται πως περί τα 40000 στρέμματα είναι ακόμα και σήμερα ναρκοθετημένα!τραγική σύμπτωση μέσα σε όλα αυτά;σαν την μέρα που επέλεξα να επισκεφτώ αυτό το μέρος,πρίν απο 63 ακριβώς χρόνια (28/8/49) έπεφτε η τελευταία τουφεκιά στο βουνό αυτό,σημαίνοντας την λήξη του αδερφοσπαραγμού με την φυγή των μελών του δημοκρατικού στρατού στα εδάφη της Αλβανίας... αυτά επίσης τα μέρη είχαν την ατυχία να γνωρίσουν και την καταστροφική μανία των βομβών napalm οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν κατά των ανταρτών του δημοκρατικού στρατού.τόσος πόνος και θρήνος εν ολίγης σε ένα τόσο σπάνιο μέρος...,

[Mr Pif]

Τα ξερά και ολόφωτα απο τον ήλιο κομμάτια χωματόδρομου,

[Mr Pif]

έδιναν την θέση τους στα σκιερά μέσα σε λίγες εκατοντάδες μέτρα.κυριολεκτικά δεν ήξερα που να πρωτοκοιτάξω και τι να πρωτοχορτάσω,όχι μόνο απ’τις διαρκείς εναλλαγές του σκηνικού και την έντονη μυρωδιά των πεύκων και των έλατων αλλά και απο το overdose οξυγόνου το οποίο οι πνεύμονές μου αδυνατούσαν πλέον να αποθηκεύσουν!η απόλυτη μοτοβόλτα στο βουνό,ο λόγος που γουστάρουμε να πέρνουμε τα δίτροχα και να εξαφανιζόμαστε,

[Mr Pif]

Έχοντας μπεί για τα καλά στο δάσος όπου το ρόμπολο κυριαρχούσε,αντίκρυσα και την πικρή πραγματικότητα για την οποία έκανε λόγο ο κύριος Θανάσης στο Τρίλοφο.μια ατελείωτη ντάνα απο κορμούς δέντρων αριστερά και δεξιά του δασικού δρόμου γινόταν αντικείμενο επεξεργασίας απο μια ομάδα ανθρώπων.σε τέτοια μέρη όποιον και αν συναντήσεις λές καλημέρα είτε την εννοείς είτε όχι.είτε την καταλάβουν είτε όχι.είτε στην ανταποδώσουν έιτε όχι.στην περίπτωση μου ένα νεύμα του κεφαλιού ήταν η απάντηση.εξάλλου ήμουν ένας και ήταν αρκετοί,δεν με έπαιρνε...φορτηγά τοποθετημένα στην άκρη του δρόμου να φορτώνονται με τάξη και ρυθμό για να αναχωρήσουν το δυνατόν γρηγορότερα.μάρτυρας σε ένα απεχθέστατο έγκλημα χωρίς να μπορείς να πείς κουβέντα.ευχήθηκα να μην βρεθεί ποτέ και κανένας άλλος σε αυτή τη θέση,όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να αντιδράσει εκείνη την στιγμή αλλά και για το γεγονός ότι το θέαμα είναι αποκαρδιωτικό...

[Mr Pif]

'Εχασα αρκετή απο την όρεξη μου να συνεχίσω.κυρίως γιατί σκεφτόμουν πως με αυτό το ρυθμό σε λιγότερο απο μια πενταετία(και πάρα πολύ λέω) το δάσος αυτό απλά δε θα υπάρχει.και ας συνέχιζε ο δρόμος να προσπαθεί να με κάνει να ξεχάσω την εικόνα που πρίν απο λίγο είχα συναντήσει,

[Mr Pif]

Μπαίνοντας στην Φούσια,υπήρχε δρόμος ο οποίος μπορούσε να με βγάλει στο Γράμμο,ανεβάζοντάς με όμως σε μεγαλύτερο υψόμετρο (περί τα 2000 περίπου μέτρα απο την βόρεια πλευρά του Φλάμπουρου,μέσω Πέτρας και Κιάφα Καζάνιτ),

[Mr Pif]

Στα 4 χιλιόμετρα όμως ήδη στον δρόμο που βρισκόμουν θα αντίκρυζα την διασταύρωση με το χωριό του Γράμμου.το να άλλαζα τον προγραμματισμό μου και το αρχικό μου πλάνο μάλλον περισσότερο άγχος θα μου δημιουργούσε παρά ευχαρίστηση.
Η υδροκήτη του Αλιάκμωνα δεν είχε και πολύ νερό αυτήν την εποχή,