Αμουρη....θελω να ποσταρεις το σελφι της ημερας!!!!!
Αμουρη....θελω να ποσταρεις το σελφι της ημερας!!!!!
Here I am,on the road again.......
Δευτερα αργα το βραδυ στον Κρικο ριχνει ο Θεοφιλος την ιδεα για μια κοντινη την επομενη.
Γιαννης κι εγω δεν δουλευαμε... Αντε να παμε... Κοντα... Μεχρι τα Πισια..
Απο τον Κρικο φυγαμε αργα... γυρω στις τρεις
Εγερτηριο στις οκτω... Συναντηση στο περιπτερο με τζαμποσακουλες στα ματια...
Ομως , παρα το ξενυχτι μας και τις σακουλες , το ματι γυαλιζε.
Παμε Πατρα να δουμε βασκα και πατρινους; Παμε..
Σερι μεχρι Πατρα... Που να ειναι το μαγαζι; το βρηκαμε..
Ευχαριστω απο καρδιας Βασιλη ,Χρυσα,Διονυση,Ακη για την φιλοξενεια..
Την καταχραστηκαμε κανα πενταωρο...
Σας περιμενουμε χωρις προειδοποιηση στην Αθηνα.
Που παμε τωρα;
γυρναμε απο Φολοη;
Παμε ρε να βρουμε Σωτηρακ στη Λιβαδεια;
Παμε..
Γεφυρα,Ιτεα,Δεσφινα και η φυση να εχει φτιαξει το ιδανικο σκηνικο για μια αγνη μοτοσυκλετιστικη βολτα.
Λιβαδεια... Χαθηκαμε... Λοκαλια πιτσιρικια μας οδηγησαν στον Σωτηρ...
Καφες στο πεζοδρομιο , περαντζαδα,χαβαλες και γελια...
Σουρουπωνει... Να γυρισουμε ; δεν θελαμε να τελειωσει...
Παλια εθνικη... Βραδυ...
Ειμαι μπροστα με το κουκουναρι μου.
Καταλαβαινω οτι Γιαννης και Θεοφιλος δεν ειναι πισω..
Γυρναω..
Ειχαν σταματησει να βοηθησουν ενα τουρκο νταλικιερη...
Σταση... Βλεπαμε το φεγγαρι πανω απο το βουνο...δεν θελαμε να τελειωσει...
Απο Θηβα βγηκαμε νεα εθνικη...
Σειριος... Κουβεντα απο καρδιας σαν ιδανικος επιλογος...
Θεοφιλε , Γιαννη για εσας δεν θα πω τιποτα.. Ξερετε...
ΥΓ
Οσοι μενουν Λαμια,Βολο,Γιαννενα,Θεσ/νικη πο δω και περα τον νου τους![]()
Τελευταία τροποποίηση από ggs; 16/04/2014 στις 19:58.
μαλακες ζηλεψα!
![]()
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΚΟ ΧΕΡΟΒΟΛΟ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΚΟ ΔΕΜΑΤΙ...
εσύ ο αποΠάνο, την γλίτωσες στο παρατσάκ. Μην νομίζεις ότι δεν μας πέρασε η σκέΠΣη, απλά δεν έφταναν οι ώρες.
Κατ' αρχήν όταν το είπε ο Θεόφιλος λέω νταξ, άλλη μιά φιλοσοφική συζήτηση για βόλτα, το σκέφτομαι, δεν είχα τίποτα για Τρίτη έτσι και αλλιώς, λέω ΟΚ χωρίς να πιστεύω ότι θα γίνει κάτι. Μετά από λίγο περιχαρής "το πόσταρα και μέσα", κοίτα έναν μπούστη ρε... Έφυγα νωρίς (κατά τη μία) για να προλάβω λίγο Μορφέα. Εννοείται ξύπνημα τελεΦταία στιγμή και βουρ για περίΦτερο, ούτε καφέ ούτε πρωινό, αυτό και αν δεν ήταν θυσία. Και βλέπω τ'αγόρια αραχτά και αρχίζει το παιχνίδι. Που πάμε ωρέ παλικάρια; Πάμε μόνοι μας, πάμε στον Σουτηράκ', πάμε πολύ κοντά να γυρίσουμε πολύ νωρίς, πάμε πιο μακριά... Όταν, γυρνώντας με το νερό στο χέρι, μου είπαν με διαβολικό χαμόγελο και οι δύο "πάμε Βάσκα" λέω νταξ πάμε. Δεν με πίστεψαν τα καθάρματα, ξέρουν πόσο λατρεύω την εθνική οδό, ίσως για αυτό. Αλλά ο μινάρας είναι εγγύηση για γέλιο, οπότε γουάι νοτ, είχα να τον δω και καιρό. Αφού κανονίσαμε και το θέμα της ταχύτητας κίνησης στα 130 μάξιμουμ, ξεκινήσαμε. Φτάσαμε μετά βασάνων και έργων και... Κολλήσαμε. Χάθηε και η πινακίς του χόνδα στο δρόμο, μικρό το κακό.
Βάσκας και μιλφ είναι για ΠΟΛΛΑ χιτ στο youtube, η προσθήκη του ζουζουΝιο0069 έκανε τα πράγματα "χειρότερα", ο γιατρός -ακόμα δεν σε πιστεύω Βασιλάκη ότι είναι ΟΝΤΩΣ γιατρός- ατάκες κίλερ εκεί που έπρεπε, Άκης, ήρθε και η Λουκία να μαζέψει τον άντρα της που αντί να δουλεύει χαζολογάει... Μπορεί ακόμα να καθόμασταν εκεί να λέγαμε διάφορα, αλλά στερήσαμε από το Βασιλάκ' τον μεσημεριανό του ύπνο και δεν θα έφτιαχνε και την οθόνη μ' εμάς εκεί και θα έχανε το μεροκάματο. Μετά τα νηστίσιμα τοσοδούλια μπέργκερΖ προς τιμήν του σαουδάραβα Τεξανού μπουλντόγκ-μπουλμόντ που έλειπε, τα γέλια για τις δικαιολογίες για τα χυμένα λάδια του κάμεν, καταφέραμε με ζόρι να κουμπώσουμε τα μπΟφάν και να καβαλήσουμε πάλι. Η ώρα πίεζε πλέον. Που πάμε; Με συνοπτικές διαδικασίες, Ιτέα-Δεσφίνα-Δίστομο-ΣαράνταπαλικάριααπότηνΛε-απότηνΛεβαδειά. Τηλέφωνο Σουτηράκ. Που είν' το μαγαζί ωρέ; Εκείθε. Πατάω στο τΣιπιές, βγάζει ένα δρόμο, όλ γκουντ.
Και ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει, φτάνει στα γκράβαρα Λεβαδείας και λέει στην επόμενη γωνία φτάσατε. Εκεί πάνω βέβαια όχι μαγαζί, τίποτα δεν έχει. Ντάξει, είχε κάτι γριές που βγήκαν να δουν τι μαλάκες έσκασαν στη γειτονιά και τι φοράνε γιατί τα δικά μας παιδιά δεν φορούν κουβά στον κεφάλι παλικάριμ', ολόκληρη Τροπολιτσά πατήσαμε, τον Μολώχ θα σκιαχτούμε αμ πως. Και σκάνε δυό καγκουράκια με το όλ τάιμ κλάσικ παπί καραφτιαγμένο. Εννοείται πως οι γριές δεν ήξεραν την οδόΣ που είναι ένα ολόκληρο στενό πιο πάνω από εκεί που μένουν, δεν ταξιδεύουν τόσο μακριά. Τα καγκουράκια ήξεραν να μας πάνε στο σωστό μέρος όμως, περίπου. Και μας πήγαν κιόλας, ευγενέστατοι πιτσιρικάδες, χωρίς πλάκα. Και με λίγο γύρω γύρω βρήκαμε το γαλανομάτικο αγόρι και το χόνδα του. Μετά τον απαρίτητο καφέ και την χαλάρωση των οφθαλμών ημών που χάζευαν κοιλάδες και λόφους της τοπικής μιλφοπανίδας, ξεκινήσαμε για πίσω.
Ανατολή κατακόκκινου τεράστιου φεγγαριού άλλο να το λέω άλλο να το βλέπεις σε αφώτιστο επαρχιακό πάνω από το βουνό να ξεπροβάλλει. Ευτυχώς που πηγαίναμε αργά και το χάζευα πολλή ώρα. Τόση που άργησα να κατάλαβω ότι λείπει το φωτάκι του χόνδα στον καθρέφτη. Και κόβω. Και πάω με 40 πλέον και ο Θεόφιλος πουθενά. Και πετάγεται ένας αλλόφρονας μουστακαλής από κάτι χορτάρια, λέω την κάτσαμε τη βάρκα, μας φάγανε οι βλάχοι λάχανο. Ευτυχώς, ήταν απλά ένας νταλικέρης με βλάβη, αγγλικά γρι ελληνικά γρι, κοιτάω την νταλίκα, Τούκος. Ευκαιρία και να κάνω καλή πράξη και να ανησυχήσω σταματημένος για το που είναι ο άλλος με το χόνδα, να δώσω ένα δυό λεπτά πριν γυρίσω πίσω να τον ψάξω.
Στάση στον αγχωμένο Τούρκο που με άψογη νοηματική εξηγεί ότι "με χάλασε ο πίσω άξονας στη ρυμούλκα καρντάσι", μου δίνει να μιλήσω σε μιά οδική (ελληνική) που δεν ήξερε να τον κατευθύνει σε συνεργείο αλλά και να ήξερε εγώ τι άκρη θα έβγαζα με τον φίλο και γείτονα. Έρχεται ο χονδόφιλος που είχε σταματήσει να βγάλει φωτό το φεγγάρι το ερυθρό, γυρνάει και ο Γιώργης που δεν μας έβλεπε πίσω του και τρόμαξε. Ο τούρκος μας λέει διάφορα ακατάληπτα, μετά τον παίρνει τηλέφωνο και ένας άλλος και μιλάνε, χαιρετάει, καβαλάει τη νταλίκα, δολοφονική αναστροφή ΧΑΛΑΡΟΤΑΤΑ, τρέχω να μαζέψω τη μηχανή μην την κάνει ανταλλακτικά και φεύγει. Παρατηρώ κιόλας ότι τα φώτα του τενερέ δείχνουν πολύ κάτω. Οπότε τι άλλο θα κάναμε τρεις μαντράχαλοι στην ερημιά, να πιάσουμε να τα σηκώσουμε. ΕΦκολάκι, αλλά έλα που με το που κάθησε επάνω ο μοδερέιτορ έκατσε και το μηχανάκι και έψαχνε για μπεκάτσες... Φεύγουμε γιατί σταματάνε οι ντόπιοι και ρωτάνε διάφορα, ευτυχώς "πόσο πάει ένα στα γρήγορα ρε ψηλέ" δεν ρώτησε κανείς αλλά τα σημάδια δεν ήταν καλά.
Τελευταία τροποποίηση από amyroukai; 17/04/2014 στις 00:26.
Ξανά στάση Σείριο για ένα τσιγάρο, δεύτερο τσιγάρο, τρίτο τσιγάρο γιατί βιαζόμαστε να γυρίσουμε και ακόμα μιά ωραία κουβεντούλα η οποία μου γεννά ένα ερώτημα για τα οφ τόπικ κάποια στιγμή... Κατεβάζουμε και τα φώτα του τενερέ σε σωστό ύΠΣος, έχει δέσμη επιτέλους στο οδόστρωμα με καλούτσικο εύρος. Όλα καλά, εκτός από τον αυτόματο πωλητή της ΕΚΟ που έφαγε μιά απόδειξη, αλήτες ρουφιάνοι βενζινάδες.
Το αστείο λοιπόν στην όλη υπόθεση είναι ότι με την ταχύτητα που παγαίναμε, δεν κάψαμε πολλά, λαμπάκι στα 320 χιλιόμετρα, 17.5 λίτρα, επιστροφή από Πάτρα άνετα και ανεφοδίαστα και έμειναν λίγα ρέστα μιναροβενζίνη για σήμερα το πρωί. Και να θυμηθώ να πλύνω το φίλτρο αέρα και τα μπουζί είναι μέσα... δεν θυμάμαι από πότε, κανονικά καίει λιγότερα. Τελικά εμένα τα παραπάνω χιλιόμετρα μέσης ωριαίας δεν μου έλειψαν, ο Γιώργης πιθανολογώ ότι δεν πιέστηκε με το μονοκύλινδρο ούτε ο Θεόφιλος με το γυμνό. Ταμάμ. Και σε άλλα και σε άλλους και με άλλους, ελπίζω...
Σουτηράκ' το σέλφι το πρωί, τώρα νυστάζω.
Ψάχνω κάτι αηδίες ενός μηχανολόγου με μονωτικά και είπα να ξεκουράσω το μυαλό λίγο ρε. Θυμήθηκα την προβατίνα που -για δεύτερη φορά- μας γλίτωσε. Η τρίτη θα είναι η φαρμακερή...
Για προβατινα θα πρεπει να ειδοποιησετε φυσικα ε;;
Οχι την προηγουμενη νυχτα
![]()
Δύσκολο να ξαναγίνει τέτοιο ξαφνικό σε "κανονική" εποχή. Τώρα έκατσε λόγω μεγαλοβδομάδας.