Μετά από τη λήψη της απαραίτητης ενέργειας από τα φρέσκα αμυγδαλάκια, φύγαμε για παραλία όπου αράξαμε, ήπιαμε τα μπυράκια μας, τσιμπήσαμε το κατιτίς μας και όποιος ήταν προνοητικός (ο πατέρας μου είναι αυτός) έκανε και τη βουτίτσα του!
Εκεί κάπου αρχίσαμε να αλλάζουμε το πλάνο επιστροφής και αποφασίσαμε αφού κοιτάξαμε το χάρτη και τα δρομολόγια στο κινητό του Γιάννη (ναι Παναγιώτη, υπάρχουν και τέτοια κινητά..μπαίνουν ΚΑΙ στο ιντερνέτ! Και μη νομίζεις πως δεν ξαφνιάστηκα με την ΨΗΦΙΑΚΗ φωτογραφική σου μηχανή!! Για τις δικές μου φωτό σου είπα, θα περιμένεις να εμφανιστεί το φιλμ..), πάρθηκε η απόφαση για επιστροφή από Στύρα.
Για άλλη μια φορά, άλλο χρόνο υπολογίσαμε ότι θα κάνουμε και άλλο κάναμε, ο ρυθμός μας κανονικός, αλλά φτάσαμε στα Στύρα ένα τέταρτο πριν.
Ο ήλιος ψιλοβάραγε εκείνη την ώρα, οπότε ένα καφεδάκι σε δροσερή καφετέρια by the sea μας έκατσε ταμάμ.
Πέρασε και το μισάωρο μέχρι να έρθει το καραβάκι, ανεβήκαμε πάααανω πάνω, ταΐσαμε τους γλάρους, μας φύσαγε αεράκι δροσερό και σκεφτόμασταν άλλοτε φωναχτά κι άλλοτε από μέσα μας πόσο όμορφη ήταν αυτή η εκδρομούλα και πόσο ξέφυγε το μυαλό μας από την καθημερινότητα.
Η επιστροφή από Αγία Μαρίνα συνεχίστηκε από μη πολυσύχναστους δρόμους και ανεβήκαμε από Νέα Μάκρη-Διόνυσο παρέα μέχρι την Εκάλη που χωριστήκαμε δυό για Κηφισίας και δυό για ποτάμι.
Χαιρετηθήκαμε, σίγουρα χαμογελαστοί κι ας μη φαινόταν απ'το κράνος.
Αυτά από μένα, που όπως τα έγραψα εδώ τα έλεγα και στη γυναίκα μου χθες το βραδάκι που επέστρεψα..
Με άκουγε χαμογελαστή κι εκείνη και στο τέλος μου λέει..
- Αυτή η θετική ενέργεια που έχεις όταν γυρνάς από τέτοιες βόλτες, είναι απερίγραπτη!
ΥΓ by "γυναίκα του est": Προσυπογράφω για την αλήθεια του παραπάνω. Το βλέμμα στα μάτια ήταν παιδιού που είχε περάσει όλη τη μέρα σε νεροτσουλήθρες.. Γεμάτο εμπειρίες και μία γλυκιά κούραση.. Και στις επόμενες σας εύχομαι!!
Απάντηση με παράθεση
