Με τους ίδιους δρόμους επιστρέφουμε. Φτάνοντας στο (Torshavn-Πρωτεύουσα ) παρκάρω την μηχανή στο σπίτι που μέναμε, και ξεκινάμε με τα πόδια για μια βόλτα στην πόλη, για φαγητό και καφέ. Και είναι ωραία να περπατάς στα ήσυχα δρομάκια της πόλης, που είναι όλα καθαρά και ταχτοποιημένα.
Οι άνθρωποι χαμογελαστοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν σε ότι μπορούν. Εκτός από τα μετρητά, τα οποία είναι η κορώνα Δανίας η Τα δικά τους, οι πιστωτικές κάρτες δουλεύουν παντού. Η βράδια μας τελείωσε σε ένα παραδοσιακό καφέ, και το εννοούμε, αφού το κτήριο είναι από τα πρώτα, που κτίστηκαν εδώ. Και μάλιστα η σκεπή ήταν από αληθινό γκαζόν!!!!
5-8-08 Τριτη (FO-Eysturoy 140χιλ))
Το ξύπνημα ήταν ευχάριστο, γιατί μας περίμενε στο τραπέζι ένα πλούσιο πρωινό. Είχε έρθει η γυναίκα του σπιτιού, χωρίς να κάνει φασαρία, μισή ώρα πριν ξυπνήσουμε, και τα είχε ετοιμάσει όλα!!! Μας είχε ρωτήσει από την προηγούμενη πότε θέλουμε πρωινό. Τρώμε πίνουμε καφέ, και η Μόνικα βγαίνει έξω για ένα τσιγάρο μέχρι να ετοιμαστώ για την βόλτα μας. Στο χρονικό διάστημα αυτό είχε έρθει η κυρία του σπιτιού, και έπιασε κουβέντα με την Μόνικα. Βγαίνω κ’εγω έξω, και κάθομαι στην παρέα τους. Της ζητάμε συγγνώμη για τα λίγα αγγλικά που ξέρουμε, και απαντά ότι κ’αυτή δεν ξέρει καλά. Το θέμα είναι έστω και με αυτά τα λίγα καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον.
Ήρθε να μας αποχαιρετήσει, γιατί αύριο την ώρα που εμείς θα παίρναμε το καράβι για (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) θα έχει πάει σε οικογενειακή επίσκεψη σε διπλανό νησί. Μας είπε ότι το πρωινό θα το έχει έτοιμο στο ψυγείο από σήμερα, και σε ποιο σημείο να αφήσουμε το κλειδί του σπιτιού!!! Μας ευχαρίστησε που σεβαστήκαμε την φιλοξενία τους, και όποτε ξανά έρθουμε το σπίτι της θα είναι δικό μας. Έχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό!!!! Δεν πιστεύαμε ότι υπάρχουν τόσο καλοί άνθρωποι.. Δεν μας ξέρουν καθόλου και μας εμπιστεύονται το ίδιο τους το σπίτι.!!!! Και αφού πήραμε ένα καλό μάθημα αρίστης φιλοξενίας ξεκινάμε με τα πόδια, για την πόλη, να δούμε ότι απέμεινε και να κάνουμε και τίποτα ψώνια.
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 16/10/2016 στις 22:41.
Ο καιρός είναι μουντός, και η βόλτα στην πόλη είναι η καλύτερη λύση για σήμερα. είχαν και εκπτώσεις, σε ρούχα και παπούτσια, και κάνουμε τις αγορές μας. Φυσικά πήραμε και σκούφους, για το κεφάλι, γιατί μετά από αυτό το κρύο στο καράβι, δεν την ξαναπατάμε. Έτσι κ’αλλιος ποιο βόρεια πάμε….. καταλήγουμε στο λιμάνι για καφέ, και επίσκεψη στην περιοχή με τα ξύλινα σπιτάκια, βαμμένα κόκκινο χρώμα.
Είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα από την αρχιτεκτονική, των πρώτων κατοίκων στο νησί. Και εννοείτε ότι οι σκεπές είναι από φυσικό γκαζόν. Τα σπίτια είναι ακόμα και τώρα κατοικήσιμα, και ακόμα και κάποιες υπηρεσίες στεγάζονται εδώ.
Είναι μεσημέρι και επειδή εδώ νυχτώνει αργά λέμε να γυρίσουμε να πάρουμε την μηχανή, και να επισκεφτούμε άλλο ένα νησί. Κρίμα είναι να έχουμε φτάσει ως εδώ και να μην δούμε και αλλά μέρη. Ο καιρός δεν δείχνει ότι θα βρέξει, οπότε αλλάζουμε και καβαλάμε την μηχανή για το νησί (EYSTUROY) το δεύτερο μεγάλο σε έκταση από τα νησιά.
Ξεκινάμε με τελικό προορισμό την πόλη (Rituvik) 70χιλ από την πρωτεύουσα. Ο δρόμος που παίρνουμε είναι ο 50 ίδιος με χθες μέχρι το χωριό (signabour).
Μετά κινούμαστε πάνω στον 10 παράλληλα με στενό πέρασμα θαλάσσης, και θέα το διπλανό νησί (EYSTUROY). Η θέα είναι φανταστική, με τα απόκρημνα βράχια να καταλήγουν στην θάλασσα αλλά και τις σχισμές που έχουν διαμορφωθεί πάνω στην ηφαιστειακή γη. Κάπου στη μέση αυτού του θαλάσσιου στενού περάσματος, και πλησιάζοντας στο χωριό (Oyrarbakki) διακρίναμε μια γέφυρα, όπου είναι η σύνδεση οδικός των δυο νησιών.
Περνάμε την μικρή γέφυρα, και συνεχίζοντας πάνω στον (10) φτάνουμε στην πόλη (Skalabotnur). Εδώ ξεκινά ένα μεγάλο φιόρδ, και εμείς κινούμαστε παράλληλα, φτάνοντας στην πόλη (Runavik) η οποία είναι αρκετά μεγάλη. Ηπαρχει και λιμανι το οποίο εξυπηρετεί κρουαζιερόπλοια, και μάλιστα τύχαμε και ένα αγκυροβολημένο.
Σταματήσαμε για καμιά φωτογραφία, φάγαμε και ένα σάντουιτς που το είχαμε φτιάξει από το σπίτι, και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα μέχρι την πόλη- χωριό (Rituvik). Εδώ ήταν και ο τελικός προορισμός μας, και το εννοώ αφού φτάσαμε σε αδιέξοδο δεν υπήρχε συνέχεια του δρόμου, μόνο μονοπάτια. Αλλά απολαύσαμε την θέα στον ατλαντικό, και ήταν το κάτι μαγικό!!!!
Καθισμένοι και χαζεύοντας την υπέροχη θέα, φτάνουν και κάποιοι Ιταλοί, με μηχανή (on- off BMW 1200GS) τι περίμενες;; Kαι αφού μας χαιρέτησαν, τραβάμε φωτογραφίες και φεύγουν. Ήταν από το γκρουπ των Ιταλών, στο καράβι. Αύριο όλοι μαζί θα ανταμώσουμε στο καράβι, με κοινό προορισμό την άγνωστη (ΙΣΛΑΝΔΙΑ).
Μας πιάνει μια ανατριχίλα, και δεν είναι από το κρύο.. Κοιτάζοντας τον χάρτη διαπιστώνω ότι είμαστε από θέμα ώρας δυο πίσω από την (ΕΛΛΑΔΑ).. Από θέμα χιλιομέτρων εεεεε,,, είμαστε κάμποσες χιλιάδες, πάνω σε μια κουκκίδα γης στον χάρτη, ανάμεσα σε (ΣΚΩΤΙΑ) και (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) και γύρω μας η ποιο αφιλόξενη θάλασσα ο Ατλαντικός Ωκεανός.!!! Είναι μετά να μην σε πιάνει δέος και να μην σου γίνεται κάγκελο η τρίχα;;;
Η ώρα είναι 18:40 πέρασε γρήγορα, πρέπει να επιστρέψουμε, να βρούμε και κανένα εστιατόριο να φάμε και τίποτα, γιατί ο καθαρός αέρας, και η θάλασσα ανοίγουν την όρεξη. Η επιστροφή είναι πάλι από τους ίδιους δρόμους που ήρθαμε.
Mετά από καμιά ώρα έχουμε φτάσει στο σπίτι..
6-8-08 Τεταρτη (on the ship)
Με τη λέξη χαλαρά θα μπορούσε να χαρακτηρίσουμε την σημερινή μέρα. Και αυτό γιατί το καράβι αναχωρεί στις 21:30… Και εμείς το χαιρόμαστε, ξυπνώντας κατά τις 11:30 και μας βρήκε το καταμεσήμερο να κάνουμε βόλτες στην πόλη. Πήγαμε στο γραφείο με τις τουριστικές πληροφορίες, και αγοράσαμε, κάποια αναμνηστικά. Εγώ βρήκα και έναν αξιόλογο και κατατοπιστικό χάρτη της (ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ). Τον αγόρασα μια που δεν είχα, και ήταν και ο τελευταίος. Πάμε για καφέ και πιάνουμε συζήτηση στο ότι θα θέλαμε περισσότερο χρόνο να αφιερώναμε στα νησιά (ΦΕΡΟΕ).. πράγμα δύσκολο, τουλάχιστον δυο μήνες θέλεις για να κάνεις αυτό το ταξίδι και να δεις αρκετά πράγματα.
Δεν πειράζει, πήραμε μια μικρή γεύση, από τα πανέμορφα νησιά. Η ώρα πέρασε και γυρνάμε να ετοιμαστούμε, για αναχώρηση. 19:50 φορτώνω βαλίτσες, φοράμε τα βαριά ρούχα, δεν την ξαναπατάμε, και βγάζουμε τις τελευταίες φωτογραφίες στο σπίτι και στην αυλή. Αφήνουμε και κάποια χρήματα στο τραπέζι, αφού νιώθαμε κατά υποχρεωμένοι από την οικογένεια, και αναχωρούμε για λιμάνι. Φτάνοντας είχαν έρθει αρκετά οχήματα, αλλά και πολλές μηχανές.
Έβλεπες μόνο χαμογελαστά πρόσωπα. Και εμείς φυσικά ήμασταν μέσα στην τρελή χαρά, αφού μόνο λίγες ώρες απομένουν από την πραγματοποίηση αυτού του μοναδικού προορισμού!!!
Δίνουμε το αρχικό χαρτί το (Passenger\car Ticket) όπου ήταν εκτυπωμένο όλο το δρομολόγιο, και μας κόβουν τα εισιτήρια με τις κουκέτες μας. Όλα μέχρι τώρα είναι οργανωμένα με τάξη και ασφάλεια. Μπαίνουμε σιγά σιγά, οι συνεπιβάτες κατεβαίνουν από τις μηχανές και μόνο ο οδηγός μπαίνει προς τον ειδικό χώρο για μηχανές, και ασφαλίζει την μηχανή του. Έτσι έκανα κ’εγω και ανέβηκα στο καράβι. Βρήκα και την Μόνικα στο όγδοο DECK είχε πιάσει θέση. Τελευταίες φωτογραφίες πάνω από το καράβι, και αποχαιρετάμε την πρωτεύουσα (TORSHAVN των νησιών FAROE).
Φεύγουμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, για έναν προορισμό τον οποίο δεν είχα σκεφτεί καθόλου, και ότι θα επισκεφτώ!! Να όμως που έγινε και για δυο μέρες ζήσαμε την απίστευτη μαγεία του τοπίου, σε αυτόν τον απόμακρο παρόλα αυτά, πολύ μπροστά πολιτισμό!! Το καράβι έχει βαλθεί να μάς τρελάνει!!! Έχουμε πάρει όλοι τις φωτογραφικές μηχανές και είμαστε έξω στο κατάστρωμα. Και αυτό γιατί περνά ανάμεσα από τα στενά περάσματα γης των νησιών. Η θέα πρωτόγνωρη και φανταστική!! Περνάμε ανάμεσα από ηφαιστειακά πανύψηλα βράχια, βαθιά ανοίγματα στους βράχους, και σπηλιές, είναι το σκηνικό, που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.
Νομίζεις ότι φτάνεις σε απομονωμένο νησί, όπως στην ταινία Κίνγκ-Κονγκ, Και περιμένεις να σου πεταχτεί ο γορίλας από κανένα βράχο και να σε βυθίσει στο άψε σβήσε χαχαχα...!!!!!
Προσθέστε στο σκηνικό τον ήλιο που 22:00μμ σκεφτεται να πάει να δύσει, είναι τα καλύτερα εφέ που δημιουργεί η φύση..
Κάνει πολύ κρύο και για να βγάλεις φωτογραφίες μπαίνεις και βγαίνεις κατά διαστήματα, μονό έτσι αντέχεις. Εγώ φόραγα την ένδυση για μηχανή πάνω κάτω (πάνω τριπλή επένδυση) και σκούφο στο κεφάλι και πάλι τα πράγματα ήταν δύσκολα!!!!
Μόλις έπεσε η νύχτα μαζεύτηκαν όλοι μέσα, κ’εμεις.. ήπιαμε κάτι ζεστό, και λίγο κουβέντα, καταλήγοντας στις κουκέτες, για ύπνο, που μάλλον με αυτά που φοράμε, δεν μένουμε ξάγρυπνοι.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση