Κατηφορίζουμε πια στην Αγκώνα. Φτάσαμε στο λιμάνι με άνεση χρόνου, ενώ είχαμε και σήμερα πραγματικά γεμάτη την ημέρα. Αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινήσαμε την ανάβαση στο βουνό κοντά στο Sansepolcro και ήταν περίπου ένδεκα το πρωί, κάπου φοβήθηκα, μήπως πήραμε μεγάλη δαγκωνιά για τελευταία ημέρα, ότι δεν θα προλάβουμε το Σαν Μαρίνο ή το πλοίο, ότι δεν έχουμε τα απαραίτητα περιθώρια. Αλλά όλα πήγαν κατ’ευχήν και με σβέλτο ρυθμό κάναμε και πρωινό Arezzo και στροφιλίκη στα βουνά και Σαν Μαρίνο και άνετα μέχρι την Αγκώνα. Μάλιστα είχαμε και αρκετό χρόνο για το απαραίτητο εσπρέσο στην εθνική, τόσο καλό με ένα τσιγάρο έξω, ενώ ακόμα έχεις μερικά χιλιόμετρα να ταξιδεύεις. Κάτι σαν κύκνειο άσμα, κάτι σαν την καθηστερημένη εκσμερ.... άχ, πάλι ξεχάστηκα, συγνώμη για τις παρομοιώσεις...
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος