Σε είδα χτες το μεσημέρι στην Κατεχάκη με το λευκό σκούτερ, να μου κάνεις νόημα με το χέρι να σταματήσω και να μου κορνάρεις. Σταμάτησα και μου είπες πως είδες μια ζελατίνα να φεύγει από την μηχανή. Δεν πήρα χαμπάρι. Ηταν η προσωπική κάρτα εισόδου της δουλειάς που εχει πάνω barcode.
Και δεν φτάνει μόνο που με ενημέρωσες, γύρισες πίσω μαζί μου να ψάξουμε παρέα. Και την βρήκαμε. Με γλύτωσες από πολλά δυσάρεστα και πολύ τρέξιμο-γραφειοκρατία.
Σου είπα χίλια ευχαριστώ, ΚΑΛΕ ΜΟΥ άνθρωπε (χωρίς ίχνος σαρκασμού),. Ναι υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι. Και πάλι ευχαριστώ.