"το μονοπάτι των στίχων.."

[BELZEBOYLIS]

4. ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΡΗ

Αδέσποτο, δημιουργημένο από ελασίτες μαχητές (1942). Αναφέρεται στο Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας, εκεί που άνθισε το αντάρτικο.

Βαριά στενάζουν τα βουνά κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, μ' αντάρτες παλικάρια.

Έλα, βρε άπιστε Ιταλέ, κορόϊδο Μουσολίνι,
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να ιδείς το τι θα γίνει

Δεν έχεις γέρους κι αρρώστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κοπέλες ντροπαλές, ούτε χωριά να κάψεις,
παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα τ' αντάρτικα του Άρη,
που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό τ' αγέρι,
προδότες έσφαξε πολλούς με δίκοπο μαχαίρι.

[conkark]

Σευχαριστώ πολύ φίλε bartlal, είσαι πολύ μεγάλος! Ηθελα νά'ξερα πού τα βρίσκεις όλα αυτά . Οχι τίποτα, αλλά θα σε βάζουμε σε κόπο όποτε θέλουμε στίχους

[DimChios]

Αρχικά δημιουργήθηκε από BELZEBOYLIS
4. ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΡΗ

Αδέσποτο, δημιουργημένο από ελασίτες μαχητές (1942). Αναφέρεται στο Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας, εκεί που άνθισε το αντάρτικο.

Βαριά στενάζουν τα βουνά κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, μ' αντάρτες παλικάρια.

Έλα, βρε άπιστε Ιταλέ, κορόϊδο Μουσολίνι,
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να ιδείς το τι θα γίνει

Δεν έχεις γέρους κι αρρώστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κοπέλες ντροπαλές, ούτε χωριά να κάψεις,
παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα τ' αντάρτικα του Άρη,
που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό τ' αγέρι,
προδότες έσφαξε πολλούς με δίκοπο μαχαίρι.

[DimChios]

Μάρκος και Άννα
Αδελφοί Κατσιμίχα
Μουσική/Στίχοι: Dalla Lucio/Αδελφοί Κατσιμίχα




Άννα όπως τόσες άλλες, Άννα όμορφη Άννα
Άννα με το βλέμμα που σβήνει, μυγιάγγιχτη Άννα
Θα φύγει κάποτε θα φύγει. Της συνοικίας το αστέρι
Η Άννα με τις φιλενάδες κλείνει τα μάτια και το ξέρει

Ο Μάρκος μες στα ρούχα του που κλαίει, ο Μάρκος μια καρδιά που καίει
Με τη μάνα και την αδερφή του, και την άχαρη ζωή του
Μα όταν νυχτώνουνε οι δρόμοι, τρέχει να βρει τη συμμορία
Ο Μάρκος με τους κολλητούς, ο Μάρκος τσαμπουκάς στη συνοικία

Το φεγγάρι μια μπάλα στ' ουρανού το μπιλιάρδο
Και τ' αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι
Ο Μάρκος σ' ένα μπαρ, δεν ξέρει που να πάει
Ένα ξεκλείδωτο γκάζι βουτάει και για την πόλη τραβάει

Σαββάτο η Άννα για χορό, ο Μάρκος στην πίστα καλπάζει
Το χορευτάδικο είναι φριχτό, μια αδερφή με πάθος τον κοιτάζει
Μα πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις, ποιος είναι ο δρόμος για τ' αστέρια
Κοιτάζονται, μιλάνε, γελάνε, μιλάνε με τα χέρια και αρχίζουν να πετάνε
Αγκαλιά μες στη ζαλάδα. Σαν κωμωδία αμερικάνικη πέρασε και τούτη η βδομάδα
Μα η Αμέρικα μακραίνει. Στην άλλη όχθη της σελήνης
Κυνηγώντας τους η πόλη μ' ένα γέλιο που το αίμα τους παγώνει

Το φεγγάρι απλώνει, τους πιάνει απ' τον ώμο
Μ' ένα μάτσο αστέρια κατεβαίνει στο δρόμο
Άρρωστο φεγγάρι, στο δρόμο χύνεται
Ένα σκυλί που περνάει, γαβγίζει, και ξεκουμπίζεται

Η Άννα θέλει να πεθάνει. Ο Μάρκος ονειρεύεται άλλα μέρη
Κάποιος τους είδε να γυρίζουν χέρι με χέρι

[DimChios]

Η Μοναξιά του Σκοινοβάτη

Αδελφοί Κατσιμίχα
Μουσική/Στίχοι: Αδελφοί Κατσιμίχα




Κόκκινο Φεγγάρι, Θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
Κόκκινο Φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου χεις κάνει κάτι μου χεις κάνει


Είδα πολλούς που ζήσαμε για πλάκα
Είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα αμίλητοι καπνίζουν
οι φίλοι κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά-α-α-α
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δε πιστεύουν τίποτα κανένα πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να λες υπομονή υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
μα ειν ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες
θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
Θα περιμένω άλλες μέρες
Θα περιμένω άλλες μέρες
Θα περιμένω άλλες μέ-ρες

[DimChios]

O Φάνης

Αδελφοί Κατσιμίχα
Μουσική/Στίχοι: Αδελφοί Κατσιμίχα




Δυο χρόνια είχα να σε δω
και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα
και κονιάκ στο καφενείο
και τα καλά σου φόραγες
σαν να 'τανε γιορτή

Δεν ήσουνα φαντάρος
για να σου πω
καλός πολίτης
μα ούτε και που γιόρταζες
για να σου πω χρόνια πολλά

Τρελάδικο και φυλακή
δυο χρόνια και έξι μήνες
ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά

Το ξέρω ζήτησες δουλειά
σε χίλια δυο αφεντικά
κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις
προϋπηρεσία, μα μόλις είδανε κι αυτοί
πως είχες κίτρινο χαρτί σε διώξανε
σαν το σκυλί κι ούτε σ' αφήσανε να πεις
μια δικαιολογία

Και είπες στην αρχή καλά
κι' αλλού εζήτησες δουλειά
κι αλλού ξανά, κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες
και σε εποχή που όλοι σφίγγαν το λουρί
κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία

Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
σε τυραννούσε καλοκαίρι και χειμώνα
κι είναι μαρτύριο φοβερό το βίτσιο αυτό
το βρωμερό που σου 'μαθε στην φυλακή εκείνος
ο ψηλός από την Δραπετσώνα
Σου λείπει η σκόνη η λευκή το ξέρεις πως δεν
φταις εσύ φωτιές σου καίνε το κορμί , κουτάλι και βελόνα

Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που 'πεφτε
σαν χιόνι απ' το ταβάνι. Και μέχρι να σου βγει ψυχή
δεν θα ξεχάσεις μια στιγμή κάποια βράδια στην
φυλακή φωνές και κλάματα, κι είπανε το άλλο το πρωί
στο 15 το κελί ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο τον Φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
είπαν αυτός είναι από ώρα πια νεκρός
και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει

Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
το ξέρω σου ‘λειψε η σκόνη η λευκή
και μου 'λεγες εκεί ξανά δεν θα γυρίσω
Βαρέθηκα τις νύχτες τις λευκές
σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω

Δυο χρόνια είχα να σε δω και σε συνάντησα
ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
και τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή

[DimChios]

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις
Ερμηνευτής: Βιτάλη Ελένη



Τα χέρια σου αγόρι μου τα ζωντανά σου χέρια
ρίχτα στεφάνια δροσερά τριγύρω στο λαιμό μου

Κι από τη νύχτα ως την αυγή σ' ερωτικά λημέρια
να σου γελάει η νιότη μου να λάμπει τ' όνειρο μου

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις σαν δροσούλα κάθε αυγή
Φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο ολομόναχο στη γη

Τα μάτια σου αγόρι μου γιατί τα χαμηλώνεις
Γιατί πικροχαμογελάς λιγνό μου κυπαρίσσι

Τον κόσμο τι τον πολεμάς και τον καιρό μαλώνεις
και είσαι σαν το ναυαγό κι εγώ το ερημονήσι

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις...

[DimChios]

Εσμεράλδα

Ερμηνευτής: Κούτρας Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Καββαδίας Νίκος



Ολονυχτίς τον πότιζες με το κρασί του Μίδα
Κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
Κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Cabes

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
Κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
Απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το «γεια σου»
Κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
Πέτα στο κύμα τον παλιό που σκούριασε σουγιά σου
Κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω «σε προδίνω»
Κι ο γρύλος το ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου το ‘πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
Η στα βρομιάρικα νερά κάποιου αλλού λιμανιού

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
Κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά
Τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν
Και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε κάρφωναν
Και εσύ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
Στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις το τυφώνα
Που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές

[DimChios]

Ιδανικός και ανάξιος εραστής

Μουσική/Στίχοι: Σπανός Γιάννης/Καββαδίας Νίκος



Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων


Για το Μαντράς, τη Σιγκαπούρ, τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία


Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
Οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα ’χω πια ξεχάσει
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά
Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει


Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
κι αυτό τ’ ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει, κι άφοβα τον φταίχτη θα χτυπήσει


Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες

[DimChios]

Πέρασα έτσι δίχως λόγο

Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος



Πέρασα έτσι, δίχως λόγο
Μια καλησπέρα πες μου αν θες
Μη μου ζητάς να εξηγήσω

Φτάνουνε πια οι ενοχές ] 2x

Για λίγο θέλω να σε κοιτάξω
Μια-δυο κουβέντες άσκοπες
Κι ίσως γελάσουμε κι οι δύο

Μ’ όλα όσα γίνανε χθες ] 2x

Ξέρω, απορείς μα μη σε νοιάζει
Κλείσε αν θέλεις γεια-χαρά
Για λίγο να κοιτώ θα μείνω

Στην πόρτα σου μπροστά ] 2x

[DimChios]

Χτες βράδυ

Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος



Θα 'ρθεις μια νύχτα βροχερή
κάποιο Σαββάτο βράδυ
και θα φανείς σαν αστραπή
που σκίζει το σκοτάδι

Θα 'ναι η φωνή σου δροσερή
Τα μάτια σου θα λάμπουν
Στ' αυτιά μου σαν καμπάνες μακρινές
τα λόγια σου θα φτάνουν

Σ' ένα δωμάτιο γυμνό
θα δώσουμε τα χέρια
και εκατομμύρια φωνές
θα γίνουνε τ' αστέρια

Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκα
κι έκατσα να σου γράψω
και μολυβιά δεν τράβηξα
δίχως ν' αναστενάξω

[DimChios]

Χτυπάει τηλέφωνο

Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος



Χτυπάει τηλέφωνο, δεν είναι για μένα
ούτε και τούτη τη φορά
Κάθομαι κάτω, να συνεφέρω
την ταραγμένη μου καρδιά


Χτύπησε η πόρτα, λέω αποκλείεται
έχει δικό της κλειδί
κι όμως πετάγομαι, τρέχω ν' ανοίξω
με μια λαχτάρα σαν μικρό παιδί

Να 'ξερες πόσο τρέμουνε
τα έρμα γόνατα μου
κάθε που ακούω κουδούνισμα
μαχαίρι στην καρδιά μου

Να 'σου στο άνοιγμα, τι πράγματα είναι τούτα
πού ήσουν πες μου κάτι κι εσύ
Δεν βγάζεις λέξη, φταίω άραγε για κάτι
και δεν το πήρα είδηση;

Μαλλιά άνω-κάτω, τα μάτια σου στο πάτωμα
το βλέμμα σαν θολό νερό
Θες ένα τσάι; τι θέλεις να σου φτιάξω;
Έξω αστράφτει, θα βρέξει θαρρώ

Εγώ θα πέσω να κοιμηθώ
θα φέξει όπου να 'ναι
Βάλε και πιες, έχει ότι θες
ότι νομίζεις κάνε

[DimChios]

Πέρασα χθες

Ιωαννίδης Αλκίνοος


Πέρασα χθες από τη γειτονιά σου
Και στάθηκα για μια στιγμή
Η μάνα σου 'τοίμαζε τα προικιά σου
Κι όλα θυμίζανε γιορτή

Μη προδοθώ μπήκα στο καφενείο
Μα εκεί κερνάγαν τον γαμπρό
Με γνώρισαν στο τσούρμο κάνα δύο
Και μου 'βαλαν κρυφά να πιω

Μέσα μου έκλεγε ένα μπλουζ
Και συ βαφόσουνα στα ρουζ
Δεν έχω σώμα ούτε ψυχή σα μια συρμάτινη χορδή
Θα σπάσω στον καημό σου
Μέσα μου έκλεγε ένα μπλουζ
Και συ βαφόσουνα στα ρουζ

Ποια μάγισσα το νου σου έχει πάρει
Ποιοι λόγοι σ' έφεραν εκεί
Το θέλησες ή στο 'χουν επιβάλλει
Κάποιοι επιστήθιοι εχθροί

Μου 'πε ο Κωστής φύγε για να μη γίνει
Μη γίνει απόψε μακελειό
Μα αυτή η πληγή, αυτή η πληγή πως κλείνει
Φίλε μου πες μου να σωθώ

Μέσα μου έκλεγε ένα μπλουζ
Και συ βαφόσουνα στα ρουζ
Δεν έχω σώμα ούτε ψυχή σα μια συρμάτινη χορδή
Θα σπάσω στον καημό σου
Μέσα μου έκλεγε ένα μπλουζ
Και συ βαφόσουνα στα ρουζ

[DimChios]

Οι δρόμοι

Αλεξίου Χάρις
Μουσική/Στίχοι: Παπαδημητρίου Δημήτρης/Νικολακοπούλου Λίνα



Εσύ και εγώ κι οι δρόμοι
Το φως δε λέει συγνώμη
Τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται
Μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετε
ζητώντας το όνειρο
μια ζωή παραμύθι κι όνειρο

Κλειδί που σπάει στη μέση
η λογική μου κι τρέλα μου
μια μολυβιά στη φανέλα μου
Την Κυριακή σαν ξυπνήσω γέλα μου
-φοβάμαι φως μου-
μ' ένα σώμα μια ψυχή
δίδυμος γκρεμός η ενοχή

Εμείς οι δυο κι φόβοι
ψωμί ζεστό που κόβει
ένας εργάτης κάπου απέναντι
Όσα σου δίνω είναι έναντι
σε κάποια πρέπει μου
Μια ζωή να χωράει στη τσέπη μου

[bartlal]

Αρχικά δημιουργήθηκε από conkark
Σευχαριστώ πολύ φίλε bartlal, είσαι πολύ μεγάλος! Ηθελα νά'ξερα πού τα βρίσκεις όλα αυτά . Οχι τίποτα, αλλά θα σε βάζουμε σε κόπο όποτε θέλουμε στίχους

google it man!


υπαρχουν εκατονταδες sites με στοιχους!